အရွင္ဇ၀န

တခါကဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးတို႔ရွိၾကေလသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးတို႔တြင္ လင္ေယာက်္ားျဖစ္သူသည္ကား အလြန္ကပ္ေစး ႏွဲသည္။ဇနီးသည္ကားအလြန္ေစတနာေကာင္းသည္။တစ္ႏွစ္တြင္သူတို႔သည္ စပါး ၾကက္သြန္ငရုတ္စသည္တို႔ကို ထူးျခားစြာရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔သည္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ သားျဖစ္သူမ်ားကို ရွင္ျပဳ ေပးၾကေလသည္။ လင္သားျဖစ္သူသည္ ဇနီးသည္၏ အလိုအရလည္းေကာင္း ထံုးတမ္းစဥ္လာျဖစ္ေနသည္က တစ္ ေၾကာင္း သားျဖစ္သူမ်ားကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္ရသည္။ ေငြကုန္မွာကိုကားအလြန္ ေၾကာက္ေနေလသည္။ ရွင္ျပဳ ပြဲၾကီးကို ျပဳလုပ္ပါျပီ။အလွဴပြဲၾကီးေန႔ နံနက္ခင္းတြင္ ပရိသတ္မ်ားကို ထမင္း ဟင္းတို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြေနစဥ္ အလြန္ကပ္ေစးႏွဲေသာ အလွဴဒါယကာၾကီးသည္ “ငါ့ဟာေတြကုန္ပါျပီ ငါ့ဟာေတြကုန္ပါျပီ”ဟု ထမင္းထည့္ထား ေသာပုတ္ၾကီးကို မ,ကာ မ,ကာေနေလေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္အခါ အလွဴဒါယ ကာၾကီး၏ ရင္၀ယ္ပုတ္မေစတနာ သည္ျဖစ္ေပၚ၍လာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အလွဴဒါယကာၾကီးသည္ ထမင္းကို အလွဴအကၽြံစားေသာ သူမ်ားကို ၾကည့္ ကာ မုန္းစေစတနာသည္ ျဖစ္ျပန္ေလ၏။ ေနာက္ဆံုးတြက္ကား အလွဴဒါယကာၾကီးသည္ အပါယ္ရေစတနာ ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။

မွတ္ခ်က္=ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ အလွဴတစ္ခုျပဳေတာ့မည္ဆိုလွ်င္မလွဴခင္ေရွးဦးအစ၌လွဴခ်င္ စိတ္ေတြတစ္ဖြားဖြားျဖစ္ေနျခင္းသည္ ပုဗၺေစတနာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလွဴဒါယကာၾကီးသည္ကား ထိုပုဗၺ ေစတနာမျဖစ္မူ၍ “ငါ့ဟာေတြကုန္သြားပါျပီ၊ ငါ့ဟာေတြကုန္သြားပါျပီ”ဟု ပုတ္ၾကီးကို မ,ကာ မ,ကာျဖစ္ေန ေလေတာ့ ထိုဒါယကာၾကီး၏ ရင္၀ယ္ပုတ္မေစတနာသာျဖစ္ေလေတာ့သည္။ လွဴဆဲတြင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ ေနေသာ ေစတနာသည္ မုဥၨေစတနာျဖစ္သည္။ထိုေစတနာမျဖစ္မူ၍ အလွဴဒါယကာၾကီးသည္ကား အလြန္စား ေသာ သူမ်ားကို ၾကည့္ကာ မုန္းစေစတနာျဖစ္ေလေတာ့သည္။ အလွဴပြဲျပီးေနာက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေနရ မည္ျဖစ္ေသာ ေစတနာသည္ကား အပရေစတနာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အပရေစတနာမျဖစ္မူ၍ အလွဴဒါယကာ ၾကီးျဖစ္သြားေသာေစတနာသည္ကား အပါယ္ရေစတနာျဖစ္သြားေလေတာ့သတည္း။
မွတ္ခ်က္ ဤပံုျပင္ကို ဦးသု၀ဏ္ (ရမ္းျဗဲ သို႔မဟုတ္ ရမ္းျပည့္)မွ ေျပာျပသည္။