“ၾကက္သားထက္ေတာင္ ၾကိဳက္ေသး”

ရမည္းသင္းျမိဳ႕ေပၚရွိ စာသင္တိုက္တစ္ခုတြင္ ဦး၀ံသသည္ ဆြမ္းစာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္မွာ သံုးလခန္႔ရွိျပီးျဖစ္သည္။ ဦး၀ံသသည္ ဒါယကာ ဒါယကာမမ်ားအေပၚ အေျပာေကာင္းသလို အေျမွာက္လည္းေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွဴမည့္တန္းမည့္သူမ်ား မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္သည္။ တစ္ေန႔ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္လာပို႔ရာ အေျပာေကာင္းေသာ ဦး၀ံသမွာ ျမင္ျမင္ခ်င္း လွမ္းႏွဳတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ဟာ ဒကာမၾကီး ဆြမ္းလာပို႔တာလား”
“မွန္ပါဘုရား တပည့္ေတာ္ သဒၶါဆြမ္းလာပို႔တာပါဘုရား”
“အင္း သာဓုဗ်ာ သာဓု သာဓု-- ကဲ မွန္းစမ္း ဘာဟင္းေတြတုန္း”
“မွန္ပါ ၾကက္သားဟင္းပါဘုရား”
“ေဟ ဟုတ္လား ဟန္ၾကတာပဲ ေက်ာင္းက စာခ်ဘုန္းၾကီးေတြကို ၾကက္သားနဲ႔ မကပ္ရတာ ၾကာေပါ့ဗ်ာ ၾကက္သားထက္ ေကာင္းတဲ့ဟင္း မရွိေတာ့ဘူး”
“မွန္ပါဘုရား”ဟု ဒါယကာမၾကီးမွာ ၀မ္းသာအားရျဖင့္ ဆြမ္းဟင္းမ်ားလွယ္ျပီး ျပန္ရန္ ေက်ာင္းေအာက္ထပ္ေလွကားအနီးမွ ဖိနပ္၀င္ယူေန၏။
မၾကာမီ ဒါယကာမတစ္ေယာက္ဆြမ္းခ်ိဳင္႔လာပို႔ျပန္၏။ ထံုးစံအတိုင္း ႏွဳတ္ဆက္ျပန္၏။
“ဟာ ဒကာမၾကီးဆြမ္းခ်ိဳင့္လာပို႔တာလား”
“မွန္ပါဘုရား ေမြးေန႔မို႔ ဆြမ္းလာပို႔တာပါဘုရား”
“သာဓုဗ်ာ သာဓု သာဓု ကဲ မွန္းစမ္း ဘာဟင္းေတြတုန္း”
“၀က္သားဟင္းပါအရွင္ဘုရား”
“ေဟ ဟန္က်တာပဲ စာခ်ဘုန္းၾကီးေတြကို ၀က္သားနဲ႔ကပ္ရတာေပါ့၊ က်ဳပ္တို႔က ၀က္သားဆို ၾကက္သားထက္ေတာင္ ၾကိဳက္ေသးတယ္၊ ၾကက္သားကမွ အရိုးထြင္ေနရေသး”
ဦး၀ံသသည္ အရင္ၾကက္သားဟင္းလာလွဴေသာ ဒါယကာမၾကီးျပန္သြားျပီထင္၍ ေနာက္၀က္သားဟင္း လာပို႔ေသာ ဒါယကာမၾကီးကို ေျမွာက္ပင့္၍ ေျပာဆိုေနေလ၏။
ေလွကားအနီးမွ ဖိနပ္၀င္ယူေနေသာ ၾကက္သားလွဴေသာ ဒါယကာမၾကီး ၾကားသြားရာ
“ဘုန္းၾကီးတန္မဲ့ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ခုတစ္မ်ိဳးေျပာတတ္တဲ့ဘုန္းၾကီး၊ ေနာက္ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ဆြမ္းလာမပို႔ေတာ့ဘူး”ဟု ေျပာကာ စိတ္ဆိုးထြက္သြားေလေတာ့သည္။ထိုဦး၀ံသသည္လည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထိုဒါယိကာမၾကီးကို ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရေတာ့ေခ်။

မွတ္ခ်က္ ဥယ်ာဥ္တိုက္(ရန္ကင္းေတာင္) အႏွစ္(၂၀)ပံုရိပ္ မဂၢဇင္းမွ ထုတ္ႏွဳတ္ျပင္ဆင္ေရးသားတင္ျပလိုက္ရေပသည္။