Remembrance at my friend, Thailand monk's viva day, University of Pune, India
အကၽြႏု္ပ္ သာသနတကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္က အျဖစ္ အပ်က္ ကေလးတစ္ခုပါဘဲ၊ အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ သာသန တကၠသိုလ္(မႏၱေလး)သည္ ေျခာက္လတစ္ၾကိမ္ပိတ္ေပးေလ့ရွိသည္၊ ေက်ာင္းပိတ္ေသာအခါ မိမိရဲ႕ ဇာတိရပ္ရြာသို႔ ျပန္ၾကရေလသည္။ အကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ေက်ာင္းပိတ္ေသာ အခါ မိမိရြာသို႔ ျပန္၍ ေက်ာင္းမွ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ စာေပမ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္စာေပမ်ားကို သင္ၾကားေပးခဲ့ေပသည္၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ စကားေျပာေသာအခါ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ားကို ထည့္ထည့္သံုးေလ့ရွိသည္၊ တပည့္ေက်ာ္မ်ားထဲမွ အကၽြႏ္ုပ္စကားေျပာသည္ကို အားက်ေနေသာ ကိုရင္တစ္ပါးရွိေလသည္။ သူသည္ မိမိေျပာေသာ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ားက္ို မွတ္ထား၍ အခြင့္ၾကံဳရင္ေတာ့ ဦးဇင္းကို ေျပာလိုက္မယ္လို႔ ၾကိဳက္ၾကံေနဟန္ရွိသည္။ တစ္ေန႔ ရြာအတြင္းမွ ဆြမ္းခံျပန္လာစဥ္ မိမိႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ ပက္ပင္းတိုေလသည္၊အေမာင္ကိုရင္က အားရ၀မ္းသာ မိမိအားေျပာခ်လိုက္ေလသည္။
"ဦးဇင္း ဒီေန႔ ဟင္းခြက္ေတြကေတာ့ ေဟာလီေဒး(Holiday)ဘဲ"တဲ့ ဒါနဲ႔ဘဲ မိမိက ျပန္ေမးရေလသည္။
ဟ ေမာင္ကိုရင္ရ ေဟာလီေဒး(Holiday) ဆိုတာဘာ အဓိပၸယ္နဲ႔ေျပာတာလဲဟ" ဟုမိမိက ေမးေသာအခါ ကိုရင္ေျပာခ်လိုက္တာက
"ဦးဇင္း ေဟာလီေဒးဆိုတာ ဟင္းခြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရတာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးလားဘုရား"တဲ့ ဒါနဲ႔ မိမိက ျပန္၍ ၾသ၀ါဒေပးရေခ်၏။
"ေမာင္ကိုရင္ မသိရင္လဲ မသံုးပါနဲ႔ကြာ၊ ငါ့နဂိုက မရွိမဲ့ ၇ွိမဲ့ သိကၡာေလးေတြ က်ကုန္ပါအံုးမယ္ကြာ" ဟုေျပာထားရေလ၏။
ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးလားေတာ့မသိေပ။
0 comments:
Post a Comment