"တြန္းလွည္း"

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ ေတာင္ဦးရြာမွ ဒါယကာၾကီး ဦးရန္ပ (အိႏၵိ ယႏိုင္ငံမွ မဟတၱမဂႏၶီ၏ ဘိုးေအ) ေမာင္ရဲျမင့္တို႕ႏွင့္ ေတာင္လံုးလွ ေတာင္သို႔ သြားရာလမ္း၌ အမွတ္တရ။ မွတ္ခ်က္=ကင္မရာေၾကာင့္ သကၤန္းေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါသည္။

မိမိသည္ သီရီလကၤာ၌ ပညာသင္ၾကားခဲ့စဥ္က ကိုးရီယားဘုန္းေတာ္ ္္္္္ၾကီးတစ္ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းအတူတကြတက္ရင္း ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ ေရွးေရ စက္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ထိုကိုးရီးယား ဘုန္းေတာ္ၾကီး ႏွင့္ပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ပုေနးျမိဳ႕ ပုေနးတကၠသိုလ္၌ပင္ လာေရာက္ဆံုၾက ံုၾကျပန္သည္။ "Ph।D"ဘြဲ႔ကို အတူ ျပဳလုပ္ၾကရ ျပန္သည္။ ထိုပုေနးျမိဳ႕ မွာေနစဥ္ မိမိတို႔သည္ မၾကာခဏ ျမိဳ႕ထဲသို႔ အတူတကြ ေစ်း၀ယ္သြား ေလ့ရွိသည္။ တစ္ေန႔ မိမိႏွင့္ ထိုကိုးရီးယားဘုန္းၾကီး, သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးဥတၱမ(oke) တို႕သည္ ေစ်း၀ယ္ရန္အတြက္ ပုေနးျမိဳ႕အတြင္းက (super market) ၾကီးတစ္ခုသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ထို႔သို႔ေရာက္သြား ေသာအခါ ကိုးရီးယားဘုန္းေတာ္ ္္ၾကီးက
"တြန္းလွည္း, တြန္းလွည္း," ဟုေျပာဆိုကာ ေရွ႕က ဦးတည္သြားေလသည္။ မိမိႏွင့္ ဦးဥတၱမတို႔သည္ ထိုစူပါမား ကက္တြင္ရွိေသာ ပစၥည္းမ်ားတင္ရန္အလို႔ငွာ ထားရွိေသာ တြန္းလွည္းတစ္စီးကို ယူ၍ တြန္းကာ ေနာက္က လိုက္သြားေလသည္။ မိမိသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးဥတၱမကို
"ဟ ေမာင္ဥတၱမ ကိုးရီးယားၾကီးက ျမန္မာစကားတတ္သားဘဲေနာ္၊ ျမန္မာလို တြန္းလွည္းကိုေတာင္သိတယ္ ေနာ္" ဟု ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုးရီးယားဘုန္းၾကီးသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတက္ရာ အိ္မ္သာသို႔ ေရွးရွဳသြားေနေလသည္။ မိမိတို႔သည္လည္း လြဲေတာ့ လြဲေနျပီးဟု သိရွိလိုက္သည္။ ေဘးတြင္ ထိုင္ကာ အေအးေသာက္ေနၾကေသာ ကုလားစံုတြဲေလးမ်ားကလည္း
"ဒီဘုန္းၾကီးေတြ ပစၥည္းတင္တဲ့ တြန္းလွည္းၾကီးတြန္းကာ အိမ္သာဘက္ကို ဘာမ်ားသြားလုပ္မလို႔လဲ မသိ"ဟု မိမိ တို႔ကို ၾကည့္ကာ ျပဳံးေနၾကသည္။ မိမိတို႔သည္လည္း အနည္းငယ္ ရွက္လာမိသည္။ အိမ္သာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ကိုးရီးယားဘုန္းေတာ္ၾကီးက
"ဒီတြန္းလွည္းကို ဘာေၾကာင့္ ယူလာသလဲ"ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါမွ မိမိတို႔ မွားမွန္းသိလိုက္ၾကသည္။ ကိုးရီးယားဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ သူသည္ အိမ္သာသြားမည္ကို
"I am going to toilet ငါအိမ္သာသြားမယ္လို႔ ၀ါက်အျပည့္ေျပာမည့္အစား 'toilet' လို႔ အတိုေျပာသြားသည္။ သို႔ေသာ္ 'ထိြဳင္းလက္'လို႔ အသံထြက္ရမည့္အစား သူက 'တြန္းလွည္း'လို႔႔႔ အသံထြက္ေျပာေသာအခါ မိမိတို႔သည္ တြန္းလွည္းၾကီးကို အိမ္သာသို႔ တြန္းသြားသည္ကို မွားသည္ဟု ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မထင္ေပ။ ထိုအေၾကာင္းကို စကားစပ္မိ၍ မိမိသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေျပာျပရာ မိမိသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထိုကိုးရီးယားဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ မိမိထံ သို႔ အလည္ၾကြလာတိုင္း
"ဦးဇ၀နေရ ကိုယ္ေတာ့ toilet='တြန္းလွည္း'ၾကီးၾကြလာျပီဟု စၾက ေနာက္ၾကေလေတာ့သည္။

The Doctrine of Paticcasamuppada (Part 1)

Paticcasamuppada is Pali language, a combination of 'Paticca, Sam, and Uppada, 'Paticca' because of, 'Sam' well, and 'Uppada' arising of effect because of cause.
ပဋိစၥသမုပၸါဒဟူသည္ ပဋိစၥ, သမ္, ဥပၸါဒဟူေသာ စကားမ်ားကို ေပါင္းစပ္ထားေသာ ပါဠိသာသာျဖစ္သည္။ ပဋိစၥဆိုသည္ စြဲ၍ သို႔မဟုတ္ ေၾကာင့္ ဟု အဓိပၸာယ္ရွိသည္။ သမ္ဟူသည္ ေကာင္းစြာဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဥပၸါဒဟူသည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။

Therefore Paticcasamuppada means there arises effect because of cause well.
ထို႔ေၾကာင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟူသည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး၏ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚမွဳဟု ဆိုလိုပါသည္။

According to the Late Venerable Moe Gok Sayadaw's view, Paticcasamuppada means the arising and disappearing of the five aggregates, such as Rupakkhandha, Vedanakkhandha, Sannakkhandah, Samkharakkhandha and Vinnanakkhandha or the arising and passing away of Rupa (matter) and Nama (mind).
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အလိုအရ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆိုသည္မွာ ရူပကၡႏၶာ,ေ၀ဒနကၡႏၶာ,သညာကၡႏၶာ, သခၤါရကၡႏၶာ ၀ိညာဏကၡႏၶာဟူေသာ ခႏၶာငါးပါး၏ ျဖစ္မွဳ ပ်က္မွဳ တစ္နည္းအားျဖင့္ေသာ္ကား ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၏ ျဖစ္မွဳ ပ်က္မွဳကို ဆိုလိုပါသည္။

Here, if we trance where, when the Buddha paid attention Paticcasamuppada (cause and effect) in direct and reverse order, we will come to know it very well.
ဤေန၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဋိစၥသမုပါဒ္တရားေတာ္ကို အႏုေလာမ ပဋိေလာမအားျဖင့္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္က ဆင္ျခင္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လိုက္ရေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းမြန္စြာ သိရွိလာပါလိမ့္မည္။

On one occasion, the Buddha was staying at Uruvera in the bank of the river Neranjara at the foot of the Tree Awakening ( Mahabodhirukkha).
အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဥရုေ၀လေတာအုပ္ ေနရဥၹရာျဖစ္ကမ္းအနီး မဟာေဗာဓိပင္၇င္း၌ သီတင္းသံုး ထိုင္ေနေတာ္မူပါသည္။

Then, the Buddha sat cross-legged in one posture for seven days at the foot of the Tree Awakening experiencing the bliss of freedom.
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နိဗၺာန္၏ ခ်မ္းသာကို ခံစားရင္ မဟာေဗာဓိပင္ရင္း၀ယ္ ရ ရက္ၾကာ တစ္ထိုင္တည္း တင္ပလႅင္ေခြကာ ထိုင္ေနေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ (To be continued ဆက္ရန္)

ငါ့ကို ပလာစတာကပ္ၾကစမ္း

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ ေတာင္လံုးလွေတာင္ရိုးက ထိန္၌ နယ္ေျမနယ္ခံဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ အမွတ္တရ

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္မွ ဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ သူ၏ တပည့္ရွိရာ ျမစ္သားျမိဳ႕နယ္ ကုကၠိဳစုရြာ ကုကၠိဳစုရြာဦး ေက်ာင္းသို႔ အလည္အပတ္ ၾကြခ်ီလာေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ သူ၏ တပည့္ေက်ာင္း၌ စိတ္ရွိသေလာက္ေနထိုင္ သီတင္းသံုးသြားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားေလသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ျဖစ္ေသာ တပည့္ျဖစ္သူ ဆရာေတာ္ဦးနႏၵသာမိသည္လညး္ ဆရာေတာ္ကို ရုိေသ စြာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေနေလသည္။ ရြာမွ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း တို႔ကလည္း ဆရာေတာ္ကို ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ဆြမ္း+ဆြမ္းဟင္းမ်ား ျဖင့္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကေလသည္။ တစ္ေန႔ ေက်ာင္းတြင္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ကိုေအာင္ျမင့္သည္ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ပဲပလာတာ လာေရာက္ကပ္လွဴေလသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ အလြန္အင္မတန္ေကာင္း ေသာေၾကာင့္ ထိုပလာတာကို ေတာ္ေတာ္ ္္္ေလး ဘုဥ္းေပးေလသည္။ ဘုဥ္းေပးျပီးေနာက္္္္္
"ဒကာေအာင္ျမင့္ရဲ႕ ဒါကို ဘယ္လိုေခၚသလဲ "ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ ကိုေအာင္ျမင္က
"ဘုန္းဘုန္း အဲဒါ ပလာတာလို႔ေခၚပါတယ္ဘုရား"ဟု ေလွ်ာက္ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္လည္း အလြန္အင္မ တန္ေကာင္းေသာ ထိုပလာတာကို မွတ္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မၾကာမီ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ ရြာသို႔ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။ ရြာေရာက္ျပီေနာက္ တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ၾကာေသာအခါ ဆရာေတာ္သည္ က်န္းမာေရးမ ေကာင္းျဖစ္ေလသည္။ ရြာမွ ဒကာ ဒကာမတို႔သည္လည္း ဆရာေတာ္ကို က်န္းမာေရးျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာ ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဆးကုလိုက္ၾကရသည္။က်န္းမာေရးေကာင္းစတြင္ ဒကာ ဒကာမမ်ားက
"ဆရာေတာ္! ဘာဘုဥ္းေပးခ်င္သလဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဆရာေတာ္ဘုဥ္းေပးခ်င္တာကို ကပ္ပါမယ္ဘုရား၊" ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က
"ေအး ငါ ကုကၠိဳစုၾကြတုန္းက ေမာင္ေအာင္ျမင့္က ပလာစတာကပ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးဘုဥ္းေပးလို႔ ေကာင္းတယ္ကြ၊ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို ပလာစတာ၀ယ္ကပ္ၾကစမ္းကြာ"ဟု မိန္႔ၾကားလိုက္ေလေတာ့သ တည္း။ "ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဘုဥ္းေပးလို႔ ေကာင္းမယ့္ ပလာစတာပါေပတည္း။"

ေျခာက္ပုလင္းဆရာေတာ္

(ဤပံုျပင္ကို ေျပာျပေသာ ဒါယကာၾကီးဦးရန္ပႏွင့္အတူ)
မိမိသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ကထိန္ပင့္သျဖင့္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ ေတာင္ဦးရြာ ေတာင္ဦးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ ထိုရြာမွ ဒါယကာေတာ္မ်ားႏွင့္ အလြန္ပင္ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့သည္။ အထူးအားျဖင့္ ဒါယကာၾကီးဦးရန္ပႏွင့္ စကားလက္ဆံု အေတာ္ပင္က်ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းေသာ္ကား မိမိသည္ အင္တာနက္တြင္ ဟာသပံုျပင္မ်ားေရးေနေၾကာင္း ဒကာၾကီးဦးရန္ပသိရွိသြားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူၾကားဖူးထားေသာ ပံုျပင္မ်ားကို ေျပာျပေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ ကထိန္ပြဲၾကီးေနက ျဖစ္သည္။ မိမိသည္ ထိုဒါယကာၾကီးႏွင့္ ဦးရန္ပႏွင့္ အတူထိုင္ျပီး စကားေျပာေနေလသည္။ ထိုစဥ္ အသက္ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ေလာက္ရွိေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ ကထိန္ပဲြသို႔ ၾကြေရာက္လာသည္။ ထိုဆရာေတာ္ၾကြလာသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ဒကာၾကီးဦးရန္ပသည္ ေအာက္ပါအတိုင္း လက္ေထာက္ဦးဇင္းအား ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
"ဦးဇင္း! ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္ၾကြလာျပီး"။
လက္ေထာက္ဦးဇင္းသည္လည္း ထိုဆရာေတာ္ကို ေနရာမ်ားခင္းက်င္းေပးကာ စကားေျပာေနေလသည္။ ထိုအခါက မိမိက
"ဒကာၾကီးဦးရန္ပ! ခုနက ဒကာၾကီးက ၾကြလာတဲ့ အာဂႏၱဳကို ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ"။ ဟု ေမးေသာအခါ ဒကာၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္းရွင္းျပေလသည္။
"ဦးဇင္းေရ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီလိုပါ၊ အဲဒီဆရာေတာ္က ၾကီးမွ ရဟန္း၀တ္လာတယ္၊ ခုေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ နယ္ထဲက ေတာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထိုင္ေနပါတယ္၊ ရြာထဲက ဒကာ ဒကာမေတြက သူ႔ကို ၾကည္ညိဳၾကတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ေတာထဲမွာ တစ္ပါးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္ေပါ့၊ ၾကည္ညိဳမွဳေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူျပီး လာသမွ် ဒကာ ဒကာမေတြကိုလဲ အလွဴခံတာ ရက္ရက္စက္စက္ဘဲ၊ တခါတေလ အိမ္ၾကြျပီေတာင္ အလွဴခံတယ္၊ အလွဴခံတာမ်ားလာေတာ့ သူဆီကို သြားတဲ့ (ဒကာေတြလန္)ထြက္ကုန္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က စျပီ သူကို ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္လို႔ အမည္ေပးေတာ့တာပါဘဲဘုရား။"
ဤတြင္ မိမိက
"ဟ ဒကာၾကီးရ! ဒကာေတြလန္တာနဲ႔ ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ဒကာၾကီးရ"ဟု ေျပာေသာအခါ
ဆီတစ္ဂါလန္ကို ပုလင္းနဲ႔တြက္ရင္ ဘယ္ႏွစ္ပုလင္းရွိလဲ ကိုယ္ေတာ္"ဟု ဒကာၾကီးရန္ပက မိမိကို ေမးေလသည္။မိမိက
"ဒကာၾကီးကလဲ ဆီတစ္ဂါလံဟာ ေျခာက္ပုလင္းရွိတာေပါ့၊" ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ ဤတြင္ ဒကာၾကီဦးရန္ပက
တစ္ဂါလန္ဟာ ေျခာက္ပုလင္းရွိတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီကိုယ္ေတာ္ကို ဒကာလန္(တစ္ဂါလံ) ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္လို႔ ေခၚတာေပါ့ အရွင္ဘုရားရဲ႕"ဟု ပီျပင္စြာ ရွင္းျပေလေတာ့သည္။ `ဤတြင္မွ မိမိသည္လည္း ထိုေတာရဆရာေတာ္ကို ေျခာက္ပုလင္းကိုယ္ေတာ္ဟု ေခၚဆိုရျခင္းအေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ေလေတာ့သည္။"ေအာ္ အားက်ဘို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ေငြမကုန္ဘဲ ရလိုက္တဲ့ နာမည္ပါလား"

(ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ ေတာင္ဦးရြာ ေတာင္လံုးလွေတာင္၌ အမွတ္တရ)
ယေန႔မွစ၍ ဟာသပံုျပင္မ်ားႏွင့္အတူ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ၀ိပႆနာနည္းကို ျမန္မာ+အဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာတို႔ျဖင့္ ေရးသားေပအံ့။
The late Venerable Moe Gok Sayadaw always admonishes his disciples that before you practice meditation, all of you should understand the meaning of Paticcasamuppada, cause and effect.
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ အျမဲတမ္းသူ၏ တပည့္သားမ်ားကို ဆံုးမေလ့ရွိသည္။ သင္တို႔အားလံုး တရားအားမထုတ္မီ အေၾကာင္း အက်ိဳး ျဖစ္တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္းေအာင္အား ထုတ္သင့္ တယ္။
If you understand the meaning of Paticcasamuppada, cause and effect properly, your meditation will be powerful and can get Magga (path) and Phala easily.
အကယ္၍ အေၾကာင္းအက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ကို သင္ေလွ်ာ္စြာ နားလည္းလွ်င္ သင္တို႔ရဲ႕ကမၼဌာန္းအားထုတ္မွဳသည္ ဗလ၀၀ိႆနာ ျဖစ္ျပီး မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို လြယ္ကူစြာ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။
I will therefore mention the meaning of Paticcasamuppada, cause and effect before I put an explanation the late Venerable Moe Gok Sayadaw’s meditation method firstly.
ထို႔ေၾကာင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ တရားထုိင္နည္းစနစ္ကို မျပမီ အေၾကာင္း အက်ိဳး ျဖစ္ေသာ ပဋိစၥ ၥသမုပၸါဒ္တရား၏ အဓိပၸာယ္ကို ေရွးဦးစြာျပေပအံ့။(ဆက္ရန္-To continue)

“အင္ေရာင္းေမ်ာက္”
မိမိတို႔၏ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္သည္ သူ၏တပည့္မ်ားကို ပညာတတ္မ်ားျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ တပည့္ေတာ္ေက်ာ္ ကိုရင္ပ႑ိစၥကို ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕မွ စာခ်ရာတြင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ ေခမာသီ၀ံစာသင္တိုက္သို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သြားပို႔လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ပ႑ိစၥကို ပို႔ခဲ့ျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္သည္
“ငါေကာင္ၾကီးေတာ့ ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္လာေတာ့မွာဘဲ”ဟု ေတြးေတာရင္း ပီတိအျပည့္ျဖင့္ ျပန္ၾကြလာခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ရြာအျပန္တြင္ ရြာကို အရင္ျပန္ၾကြေတာ္မမူဘဲ မိတၳီလာျမိဳ႕သို႔ ေခတၱခဏ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား၀ယ္ယူလေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ရြာသို႔ ျပန္ၾကြလာခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ရြာေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္းဘဲ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ကို စာသင္ရန္ပို႔လိုက္ေသာ ကိုရင္ပ႑ိစၥသည္ကား ရြာေက်ာင္းကို ဆရာေတာ္ေရွ႕မွ ျပန္ေရာက္ေနေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ခရီးေရာက္မဆိုက္ဘဲ သူ၏ပစၥည္းမ်ားကိုပင္ မခ်ႏိုင္ေတာ့ဘဲ
“ေအာ္ မင္းက ငါ့အရင္ေတာင္ ရြာကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ျပန္လာတာလဲ”
ဟုေမးရာ
ကိုရင္ပ႑ိစၥက
“တပည့္ေတာ္ဆရာေတာ္နဲ႔ ရြာကို လြမ္းလို႔ပါဘုရား”ဟုေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာ ရိုက္ရန္အလို႕ငွာ ဟန္ျပင္လိုက္ေသာ ဆရာေတာ္သည္ “အေလွ်ာက္ေကာင္းေတာ့ အေထာင္းသက္သာ”ဟူေသာ ဆိုရုိးစကားအတိုင္း ကိုရင္ပ႑ိစၥသည္ အေထာင္းသက္သာသြားေလေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ မိမိ၏ ဒါယကာၾကီးသည္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အလႅာပသလႅာပစကားေျပာရာ ကိုရင္ပ႑ိစၥ၏ စာသင္တိုက္မွ ထြက္ေျပးလာျခင္းအေၾကာင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။
ဆရာေတာ္က
“ဒီေကာင္ေတာ္ေတာ္ဆိုတဲ့ အေကာင္ စာသင္တိုက္ကို ပို႔တာ က်ဳပ္က မေရာက္ေသးဘူး၊သူက က်ဳပ္အရင္ ျပန္ေရာက္ေနတယ္ ဒကာၾကီးရာ”ဟု ျငီးညဴေျပာၾကားေလေတာ့သည္။
ဤတြင္ မိမိ၏ ဒါယကာၾကီးမွ
“ဒါဆိုရင္ အရွင္ဘုရားတပည့္က အင္ေရာင္ေမ်ာက္လို ျဖစ္ေနျပီေပါ့” ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္က
“ဒကာၾကီးရဲ႕ အင္ေရာင္းေမ်ာက္ကဘယ္လိုလဲ ေျပာစမ္းပါအံုး” ဟု ေတာင္းဆိုလာသည္။
ဤတြင္ မိမိ၏ ဒါယကာၾကီးမွ ေအာက္ပါအတိုင္း ရွင္းျပေလသည္။ “ဆရာေတာ္! ေက်ာက္ဆည္ျမိဳ႕နယ္အတြင္း အင္ေရာင္းရြာ အင္းေရာင္းရြာဦးေက်ာင္းမွာ ဆရာေတာ္က ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေမြးထားတယ္။အဲဒီေမ်ာက္ဟာ အလြန္ဆိုးသြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းကို လာေရာက္ၾကတဲ့ ဒါယကာ ဒါယကာမေတြကို ကုတ္တယ္၊ ဖဲ့တယ္၊ ျပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို တက္စီးတယ္၊ တက္ခြတယ္၊ ၾကာေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက
‘ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမ်ာက္ၾကီးရွိေနရင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဆြမ္းငပ္လိမ့္မယ္၊ ေတာ့ထဲပို႔လိုက္ပါ ဆရာေတာ္၊’ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ဆရာေတာ္လဲ ေမ်ာက္ၾကီးကို ခ်စ္ေသာ္လဲ မိမိဆြမ္းငပ္မယ့္ေဘးကို ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဟာ ထိုေမ်ာက္ၾကီးကို ေတာထဲကို ပို႔လိုက္ေလသည္။ ပို႔တဲ့ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းမေရာက္ေသးဘူး ဘုရား၊ အဲဒီ ေမ်ာက္ၾကီးက ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေနတယ္ဘုရား”ဟု ရွင္းျပေလသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က
“အင္း က်ဳပ္ေကာင္လဲ အင္ေရာင္းေမ်ာက္လိုျဖစ္ေနပါျပီ” ဟု မိန္႔ၾကားလိုက္ေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ထို႔ေနမွ စ၍ ကိုရင္ပ႑ိစၥကို “အင္ေရာင္းေမ်ာက္” လို႔ ေခၚေလေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္က ေခၚသည္ကို အစြဲျပဳ၍ ေက်ာင္းမွ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကလဲ ကိုရင္ပ႑ိစၥကို “အင္ေရာင္းေမ်ာက္ၾကီး”ဟု၍ ေခၚေ၀ၚေလေေတာ့သတည္း။
“ေအာ္ ကိုရင္ပ႑ိစၥ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ၊ သူမ်ားေတြက နာမည္တစ္ခု ရဘို႔အေရး ေငြကုန္းေၾကးက်ခံျပီး ရယူၾကရတယ္၊ သူ႔မွာေတာ့ ဘာေငြမွ မကုန္ဘဲ နာမည္တစ္လံုးကို ေကာင္းေကာင္းရလိုယ္တယ္။”ဟူ၍ပင္ မိမိ ခ်ီးက်ဴးမိပါေတာ့သည္။

“ဓမၼကထိကအေက်ာ္ဆရာေတာ္ဦးေညယ်ႏွင့္ ဆိုင္းဆရာၾကီး စိန္ေဗဒါ”
အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ျမစ္သားနယ္တြင္ အလြန္အင္မတန္မွ နာမည္ၾကီးေသာ ဓမၼကထိကအေက်ာ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးရွိေလသည္။ အလွဴပဲြရွိတိုင္း ထိုဆရာေတာ္ပင္ တရားေဟာရေလသည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ တရားေဟာအလြန္ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဆရာေတာ္သည္ တရားေဟာလွ်င္ကား အလြန္ပင္ ရွည္ေတာ္မူပါေပ၏၊ တစ္ႏွစ္ ျမစ္သားနယ္၊ ရြာတစ္ရြာတြင္ အလွဴပြဲတစ္ပြဲကို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ က်င္းပေလသည္။ ထိုအလွဴရွင္မ်ားသည္ အလြန္အင္မတန္မွ ခ်မ္းသာၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ ဓမၼကထိကမ်ားတြင္ အေက်ာ္အေမာ္ဆရာေတာ္ဦးေညယ်ကို ပင့္သည္။ ဆိုင္းမွာေတာ့ ထိုေခတ္က နာမည္ၾကီး ဆရာၾကီးစိန္ေဗဒါကို ငွားကို ေလသည္။ ဆရာေတာ္ဦးေညယ်သည္ အလွဴပြဲေရစက္ခ်ေသာေန႔တြင္ တရားေဟာ ေရစက္ခ်ေပးရသည္။ ဆရာေတာ္သည္ တရားေဟာရာတြင္ အလွဴရွင္မ်ားသဒၶါတရားျဖစ္ေစရန္အလို႔ငွာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းစီ၏ အက်ိဳးမ်ားကို ထုတ္ေဖၚေဟာျပေလ့ရွိသည္။ ယေန႔အလွဴပြဲတြင္ အလွဴရွင္မ်ားသည္ ခ်မ္းသာေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားက မ်ားလွေပသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ထိုလွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား၏ တစ္ခုျခင္းစီ၏ အက်ိဳးမ်ားကို ထုတ္ေဖၚ၍ ေဟာၾကားေလသည္။ ေဟာဟန္ကား
“သကၤန္းလွဴရျခင္း၏ အကိ်ဳးဆယ္ပါးဟူသည္ကား
(၁)ရုပ္အဆင္းလွပျခင္း၊
(၂)အညစ္အေၾကးကင္းစင္ျခင္း၊(
(၃) ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါေတာက္ပျခင္း၊
(၄)ခႏၶာကိုယ္မွ အပူကင္းျခင္း၊” စသည္ျဖင့္ သကၤန္း၏ အက်ိဴးဆယ္ပါးကို ကုန္ေအာင္ေဟာသည္။ ထို႔ေနာက္ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြတြင္ ပန္းမ်ားလည္း လွဴဒါန္းထားရာ
“ပန္းလွဴရျခင္း၏ အက်ိဳးငါးပါးဟူသည္ကား
(၁) ရုပ္အဆင္းလွပျခင္း၊
(၂)သင္းပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ျခင္း၊
(၃) နတ္လူခ်စ္ျခင္း၊
(၄) ေက်ာ္ေဇာျခင္း၊
(၅) ကိုယ္စိတ္ရႊင္လန္းျခင္းတို႔ေပတည္း။ စသည္ျဖင့္ လွဴဖြယ္ပစၥည္း ရွိသမွ်တို႔၏ အက်ိဳးတို႔ကို ေဟာလာရာ ေန၀င္လုနီးပါးျဖစ္လာေလသည္။ ေနာက္ထပ္ပြဲကူးရန္ရွိေသာ စိန္ေဗဒါၾကီးသည္ တစ္ဖက္က အလွဴပြဲသို႔ ေနာက္က်မွာကိုလဲ စိုးရိမ္လာသည္။ သို႔ျဖစ္၍ စိန္ေဗဒါၾကီးသည္ ဆရာေတာ္ဦးေညယ်ကို တရားေဟာမွဳအဆံုးသတ္ရန္အလို႔ငွာ
“ေဗထိ ေဗထိ ေဗထိ”ဟု ပန္းမၾကီးကို တီးကာ အခ်က္ျပေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္သည္ တရားကို မရပ္ဘဲ
“ေဗထိ အသာေန, ေဗထိ အသာေန, ဆြမ္းအက်ိဳးငါးပါးဟူသည္ကား
(၁)အသက္ရွည္ျခင္း၊
(၂)အဆင္းလွျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ ဆြမ္းအက်ိဳးငါးပါးႏွင့္တကြ အျခားလွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား၏ အက်ိဳးမ်ားကိုပါ ဆက္ေဟာျပန္ေလရာ မိုးခ်ဳပ္သြားေလေတာ့သည္။ စိန္ေဗဒါၾကီးသည္ ဆရာေတာ္၏ တရားပြဲအျပီး ေနာက္ရြာမွ အလွဴပြဲကို ဆက္ကူးရာ အလြန္ပင္ ေနာက္က်သြားသည္။ စိန္ေဗဒါၾကီးလဲ ပြဲေနာက္က်သြားသျဖင့္ ေနာက္တစ္ရြာမွ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ျပႆနာကို အေတာ္ရွင္းယူရသည္။ ေငြကိုေတာ့ စာခ်ဳပ္အတိုင္း အျပည့္မရေတာ့ေပ။
ေနာက္တစ္လ ထိုရြာမွပင္ အလွဴပြဲရွိသျဖင့္ စိ္န္ေဗဒါၾကီးကို သြားေရာက္ငွားရမ္းေလရာ
စိန္ေဗဒါၾကီးသည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကားလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ခင္ဗ်ားတို႔ အလွဴမွာ တရားေဟာ ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ဦးေညယ်ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မလိုက္ႏိုင္ပါ၊”
မိမိေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္ကား
“ေအာ္ နာမည္ေက်ာ္ ဆိုင္းဆရာၾကီးစိန္ေဗဒါသည္ပင္ ေၾကာက္ရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ ဓမၼကထိကအေက်ာ္ ဆရာေတာ္ဦးေညယ်ပါလား၊” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။
(Older post ႏွိပ္ပါ ပံုျပင္မ်ားစြာကို ေတြ႔ရွိပါလိမ့္မယ္)

“ခါးနာေရာဂါ စတင္စဲြကပ္လာျခင္း၏ အေၾကာင္း”
သာလြန္ဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာ့တိုင္းရင္းေဆးျဖင့္ ကုသေပးရာတြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။ အနီးအနားမွ ေရာဂါသည္မ်ား ထိုဆရာေတာ္ထံသို႕ သြားေရာက္၍ အကုသခံယူၾကသည္။ ကူမဲျမိဳ႕မွ ဒါယိကာမတစ္ဦးသည္ ခါးနာေရာဂါစြဲကပ္လာသျဖင့္ သာလြန္ဆရာေတာ္ထံေရာက္ရွိသြားသည္။ ထိုဒါယိကာမၾကီးသည္ ဆရာေတာ္ကို ဦးတိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ ဒါယိကာမၾကီးကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးျမန္္းေလသည္။
“ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလဲ ဒကာမၾကီး”ဟု ေမးျမန္းေလသည္။ ထိုအခါ ဒါယိကာမၾကီးက
“တပည့္ေတာ္ ခါးနာေရာဂါျဖစ္ေနလို႔ပါဘုရား၊ ဆရာေတာ္တတ္စြမ္းသေလာက္ကုသေပးပါအံုးဘုရား၊” ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က
“ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး ခါးနာေရာဂါစြဲကပ္လာပါသလဲ ဒကာမၾကီး၊” ဟု ေမးျမန္းေလသည္။ ထိုအခါ ဒါယိကာမၾကီးက
“တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ခါးနာေရာဂါေ၀ဒနာဟာ ကုကၠဳိစုဆရာေတာ္ရဲ႕၀ါတြင္းဥပုသ္သီလတရားကို နာျပီးေနာက္ စတင္စြဲကပ္လာတာပါဘဲဘုရား၊”ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ဆရာေတာ္သည္ ဒါယိကာမၾကီးအား သင့္ေတာ္ေသာ ေဆး၀ါးမ်ားကို ေပးလိုက္ေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ သာလြန္ဆရာေတာ္သည္ ကုကၠိဳစုဘုန္းၾကီးႏွင့္ေတြ႔ ေသာအခါ ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာျပေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သာလြန္ဆရာေတာ္သည္
“အရွင္ဘုရားရဲ႔တရားနာျပီး ခါးနာသြားတယ္ဆိုရေလာက္ေအာင္ အရွင္ဘုရားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေအာင္တ၇ားကို ေဟာပစ္သလဲကိုယ္ေတာ္”ဟု ေမးေလသည္။
ကုကၠိဳစုဆရာေတာ္သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ေလသည္။
“တပည့္ေတာ္လဲ ေဟာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဟာခ်လိုက္တာ ႏွစ္နာရီေက်ာ္သြားတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားရဲ႕လူနာ ဒကာမၾကီးခါးနာမယ္ဆိုလဲ နာေလာက္ေပရာ၏၊”
ထုိ႔ေၾကာင့္လညး္ ဆရာေတာ္အခ်ိဳ႕မိန္႔ေတာ္မူၾကေလသည္။
“တရားေရစက္ နာရီ၀က္ ထို႔ထက္ၾကာက မုန္းတတ္သည္၊”