တစ္ေန႔သ မိမိသည္ ပ႒ာန္းရြတ္ရန္အလို႔ငွာ ကူမဲျမိဳ႕ ဘုရားၾကီးလယ္ျပင္ေက်ာင္းသို႔ ၾကြသြားခဲ့ေလသည္။ ထိုဘုရားၾကီးလယ္ျပင္ေက်ာင္းသည္ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းႏွင့္ တစ္မိုင္ခန္႔ကြာေ၀းေလသည္။ ရြာမွ ကာလသားေလးမ်ားက
"ဦးဇင္းဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ဘုရား"ဟုလာေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္မိမိက
"က်န္းမာေရးအတြက္ တစ္ပါးတည္း ေျခလွ်င္ပဲ ၾကြပါေတာ့မယ္ကြာ"ဟုေျပာကာ တစ္ပါးတည္းပင္ ထြက္လာ ခဲ့မိသည္။မိမိသည္ ညေနခင္း၏ ေလေျပေလညွင္းေလးကို ခံရင္း ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ဘုရားၾကီး လည္ျပင္ေက်ာင္းသို႔ပင္ ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေခ်သည္။ ထိုစဥ္ အမွတ္မထင္ ကားလမ္း၏ ဘယ္ဘက္ေဘး လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လာေနေသာ ေဂြ႕ၾကီးရြာမွ စိတ္မႏွံ႕ေသာ ကိုအံုးျမိဳင္ကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည္။ မိမိသည္လည္း ဘယ္ဘက္ေဘးမွ ေလွ်ာက္ေနေလရာ ကိုအံုးျမိဳင္ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေတာ့မည့္ အေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေနေလသည္။
"အြန္း ကိုအံုးျမိဳင္နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ျပင္ျပီ ငါ့ကို ဘာအႏၱရာယ္ျပဳမယ္မသိ "ဟု စိုးရိမ္စိတ္ပင္ ၀င္လာမိသည္။ သို႔ေသာ္
"အို မထူးပါဘူးကြာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္"ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ဆက္ေလွ်ာက္လာမိသည္။ မိမိသည္ သူ၏ အနီးနာကို ကပ္မိလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ စိတ္မႏွံ႔ေသာ ကိုအံုးျမိဳင္က
"ဦးဇင္းေလး မ်က္မွန္တပ္ျပီး အလွဆင္ဘို႔ မလိုဘူးေနာ္၊ သီလလံုျခံဳဘို႔က အဓိကပဲေနာ္ဘုရား"ဟု မိမိကိုပင္ ၾသ၀ါဒကထာ ျမြက္ၾကားသြားေလသည္။ ေအာ္ ဒါေၾကာင့္လဲ ေရွးလူၾကီးေတြက ေျပာၾကသည္။
"အရူးက တစ္မူးသာ "