တိုက္ဆိုင္မွဳေလးေတြ

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ သီတင္းကၽြတ္ဆြမ္းၾကီးေလာင္းလွဴပဲြက်င္းပေလသည္။ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွ ဆရာေတာ္မ်ား သည္ ထိုရြာေက်ာင္းသို႔ ညေရာက္ၾကြေတာ္မူၾကသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ အပါး(၃၀)ခန္႔ေလာက္ရွိရာ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းလံုးလည္း ျပည့္လုခမန္းျဖစ္သြားေလသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၾကံဳတုန္းၾကံဳခိုက္ ေရာက္တတ္ ရာရာ အလႅာပသလႅာပစကားမ်ားကို ေျပာၾကေလသည္။ ထိုသို႔ေျပာၾကရာတြင္ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ ႏွင့္ဆရာေတာ္က
“တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ စကားေျပာေျပာ ျပတ္ျပတ္ဘဲ ေျပာတတ္တယ္၊”ဟု သူ၏ သေဘာထားကို သံဃာေတာ္မ်ားကို ေျပာျပေနေလသည္။ ထိုေရေႏြး၀ိိုင္းတြင္ နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ရွိေနေလ သည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ စဥး္စားလိုက္သည္ကား
“ဒီကိုယ္ေတာ္ ငါ့ကို ေစာင္းေျပာေနတာထင္တယ္၊”ဟု ယူဆကာ နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္ကလည္း
“တပည့္ေတာ္ကေတာ့ စကားေျပာလွ်င္ ေျပာင္ေျပာင္ဘဲ ေျပာတတ္တယ္၊ ”ဟု ျပန္လည္ လက္စားေခ်ကာ ေျပာ ၾကားလိုက္ေလသည္။ ဤတြင္ ထိပ္ေျပာင္ေနေသာ ဆရာေတာ္က
“ကိုယ္ေတာ္ စကားေျပာရင္ ၾကည့္ေျပာပါ၊ တပည့္ေတာ္ကို ရြဲ႕သလိုလိုႏွင့္ မေျပာပါနဲ႔”ဟု ျပန္ေျပာေလရာ နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္က
“အရွင္ဘုရားက တပည့္ေတာ္ကို စျပီး ေစာင္းေျပာလို႔ တပည့္ေတာ္က ျပန္ေျပာတာေလ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ လိုက္ေလသည္။ ထိပ္ေျပာင္ေနေသာ ဆရာေတာ္က
“တပည့္ေတာ္က ဘာေျပာလို႔လဲ”ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္က
“အရွင္ဘုရားက တပည့္ေတာ္ကို ေစာင္းျပီး စကားေျပာရင္ ျပတ္ျပတ္ဘဲ ေျပာတတ္တယ္၊” လို႔ ေျပာလို႔ တပည့္ေတာ္ကလဲ လက္စားေခ်တဲ့အေနနဲ ေျပာင္ေျပာင္ဘဲ ေျပာတတ္လို႔ေျပာတာေလ။”ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလ သည္။ ဤတြင္မွ ထိပ္ေျပာင္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္ သေဘာေပါက္သြားေလသည္။
“ေအာ္ ငါကိုယ္က နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွာမွ စကားျပတ္ျပတ္ဘဲ ေျပာတတ္တယ္လို႔ ေျပာမိတာကိုး၊”ဟု စဥ္းစားမိကာ ထိပ္ေျပာင္ေနေသာ ဆရာေတာ္ကဘဲ
“ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္က ဆရာေတာ္ကို ရည္ရြယ္ျပီးေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား၊ တိုက္ဆိုင္သြား တာကို ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား၊”ဟု ေလွ်ာက္ထားလိုက္မွပင္ နခမ္းျပတ္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္လည္း သူ႔၏ ေဒါသျဖစ္မွဳ ေျပေပ်ာက္သြားေလသည္။
“ေအာ္ သတိထားစရာပါေပတည္း။ စကားေျပာရာတြင္ ဆင္ျခင္ေျပာဘို႔ရန္ အေရးၾကီးလွေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္က အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ေျပာသည္။ နားေထာင္ရသူက နားလည္မွဳလဲြသြားလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း မျဖစ္သင့္ ေသာ ျပႆနာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ေလသည္။ဤအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္လာသျဖင့္ မိမိ၏ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ကေလး တစ္ခုကို ေျပာျပလိုပါသည္။
မိမိတို႔၏ အေဆာင္သည္ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားေနထိုင္ၾကေသာ အေဆာင္ျဖစ္ေလရာ ေက်ာင္းသား ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ရေလသည္။ အထူးအားျဖင့္ မိမိႏွင့္ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ေက်ာင္းသား ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးေလသည္။ ထိုေက်ာင္းသားေလးသည္ ညေနခင္းတိုင္း ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းခပ္ ေလ့ရွိသည္။ တစ္ေန႔ ညေနခင္း သူသည္ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းခပ္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ မိမိက
“Hello! my friend, are you going to play cane-ball for your health? ဟလို သူငယ္ခ်င္း သင့္ရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ျခင္းခပ္ေတာ့မယ္ေပါ့ေလ၊?ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ ထိုင္းေက်ာင္းသားေလက
“Bhante, why will I have to go to hell? ဘေႏၱ ဘာေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္က ငရဲကို သြားရမလဲ၊”ဟု ျပန္ေလေမးေလသည္။ သူလည္း ဘာမွ်ဆက္မေျပာေပ၊ အဲဒီကဲ့သို႔ ေမးျပီး ျခင္း၀ုိင္းဆီသို႔ ဆင္းေျပးသြားေလ သည္။ မိမိသည္ကား
“ေဟာဗ် ငါက ေမးတာက တစ္ျခား၊ သူက ေျဖတာက တစ္ျခား၊ ဒီေက်ာင္းသားေလး ဘယ္လိုမ်ား နားလည္သြား ပါလိမ့္၊ ”တစ္ပါးတည္း စဥ္းစားလွ်က္ က်န္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္မွ သေဘာက္ေပါက္လိုက္သည္။ မိမိက healthျဖင့္ ေမးသည္ကုိ သူက hell ဟု အၾကားလြဲသြားဟန္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိလိုက္သည္။ ေအာ္ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ မွားလည္း မွားတစ္ပါေပ့ ေက်ာင္းသားေလရယ္၊ သူကဘဲ listening power နည္းလို႔လား မိမိ၏ အသံထြက္ကဘဲ ညံ့လို႔လား”ဟု ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဤအရာသည္လည္း အၾကားလဲြသြားျခင္း နားလည္မွဳလြဲသြားျခင္းတို႔၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရေလသည္။ သတိထားဘြယ္ရာျဖစ္ပါေပ၏။