Pages

Thursday, November 26, 2009

မိမိႏွင့္ ရြာမွ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား

မိမိသည္ ေဒါက္တာဘဲြ႔အတြက္ အိႏၵိယမွာ တစ္ႏွစ္ခြဲၾကာေနျပီးေနာက္ ေခတၱခဏ မိမိ၏ ဇာတိရြာသို႕႔ ျပန္ၾကြလာ ခဲ့သည္။ ရြာေရာက္သည္ဆိုလွ်င္ဘဲ မနားႏိုင္ေတာ့ပါ။ မိမိ၏ မိခင္ၾကီးအိမ္သို႔ ႏုတ္ဘုတ္ကြန္ျပဴတာေလးတစ္ လံုးဆြဲလွ်က္ သြားခဲ့ေပ သည္။ ပုထုဇဥ္ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ ၾကြားခ်င္တာကိုး၊ အိမ္ကို ေရာက္လွ်င္ ေရာက္မဆိုက္ဘဲ လက္ဆြဲကြန္ျပဴတာကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေက်ာ္မင္းၾကည္ အမည္ရွိေသာ ဒကာတစ္ဦးက
"ဦးဇင္းရဲ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးသာဘဲတဲ့၊" မိမိလညး္ ၾကြားဘို႔ရန္ အကြက္၀င္လာသည့္အတြက္
"ဟ ေမာင္ေက်ာ္မင္းၾကည္ရ ဒါဂဏန္းေပါင္းစက္မဟုတ္ဘူး၊ ကြန္ျပဴတာဟ၊ ကြန္ျပဴတာဆိုတာ အထဲမွာ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြား၊ တရား သီခ်င္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကို ထည့္ထားႏိုင္တယ္၊ တကယ္လို႔ ဒို႔ရြာမွာ အီေမး အင္တာနက္ရလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားမွာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ၾကည့္လို႔ရတယ္၊ တိုက္ရိုက္စကား ေျပာလို႔ရတယ္ " ဟု လူၾကားသူၾကားအားက် မခံၾကြားလိုက္ရေပသည္။ထိုအခါ ရြာမွ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း တို႔သည္လဲ
"ေအာ္ ဒီရြာမွာ ဦးဇင္းရွိလို႔သာ ဒါမ်ိဳးထူးဆန္တာေတြေတြ႔ရတယ္၊ ဦးဇင္းလို ေတာ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္သာ မရွိခဲ့ရင္ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ကြန္ျပဴတာဆိုတာ ျမင္ေတာင္ျမင္ဘူးမွာ မဟုတ္ဘူး၊"ဟု မိမိအား ခ်ီးေျမာက္ကာ ေျပာေနၾက သည္။ထိုသို႕႔ ဒကာဒကာမအေပါင္း၏ ခ်ီးက်ဴးမွဴကို ပီတိျဖစ္ေနစဥ္မွာဘဲ သံုးႏွစ္အရြယ္ရွိေသာ တူမတစ္ ေယာက္၏ ေျပာစကားက အကြၽႏ္ုပ္၏ရင္ကို တစ္ပိႆာေလာက္ရွိေသာ ပိတ္သေလးႏွင့္ ထုလိုက္သလို ခံစားလုိက္ရသည္။ တူမေျပာလုိက္သည္မွာကား
"ဦးဇင္းက မ်က္မွန္ၾကီးဘာလို႔တပ္ထားတာလ၊ဲ ေခ်ာလဲ မေခ်ာဘဲနဲ႔" (ဆက္၇န္)

0 comments:

Post a Comment

 

Go Up အေပၚသုိ႔