“ေသာတာပန္အရိယာကိုမွ သမက္ေတာ္လိုေသာ ဒကာၾကီး”

ဤပုံျပင္ေလးသည္ မိမိ သထံုျမိဳ႕ ဟိတကာရီေက်ာင္းတိုက္၌ အၾကီးတန္းစာေပကို သင္ၾကားခဲ့စဥ္က သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ဦးေတဇ၀ႏၱ(ကရင္ဆရာေတာ္ေလး)က ေျပာျပသည့္အတြက္ ၾကားသိခဲ့ရသည့္ တကယ္ အျဖစ္အပ်က္ ပံုျပင္ကေလး ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ စာဖတ္ပရိသတ္အေပါင္းကို သိေစရန္ အလို႔ငွာ ျပန္လည္ေဖါက္သည္ခ် လိုက္ရေပသည္။ ယေန႔ ေခတ္သည္ ၀ိမုတၱိယုဂေခတ္ျဖစ္သည္။ ၀ိမုတၱိယုဂေခတ္ဟူသည္ ၀ိပႆနာတရား မ်ားကို ျဖိဳင္ျဖိဳင္ေဟာၾက၍ ၀ိပႆနာတရားကို အားၾကိဳး မာန္တက္ အားထုတ္ၾကရာ လူအေပါင္းတို႔သည္ တရား ထူးကို ရၾကေသာ ေခတ္ ျဖစ္ေလသည္။ ၀ိမုတၱိယုဂေခတ္ျဖစ္ သည္အားေလွ်ာ္စြာ သထံုျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားတို႕သည္ လည္း တရားထူးရရန္အ လို႔ငွာ အလြန္အၾကဴး အားထုတ္ၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ အမ်ားသူငါ တရားအားထုတ္ ေန၍သာ ေရာေယာင္ျပီး တရားအားထုတ္သူေတြလဲ မ်ားလွေပသည္။ ဓမၼေမဒီနီေက်ာင္းတိုက္အနီးမွ ဒါယကာၾကီးသည္လည္း “သူမ်ားေတြေတာင္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကေသးတာဘဲ၊ ငါလဲ ဘာလို႔အားမထုတ္ႏိုင္ရမွာလဲ” ဟူေသာ မာန္မာနျဖင့္ တရားရိပ္သာ၌ ၇ ရက္တရားစခန္း၀င္ကာ အားထုတ္ေလေတာ့သည္။ ထိုဒါယကာၾကီး သည္ နဂိုက အရက္အလြန္ အကၽြံေသာက္ေလ့ရွိ သည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္မွ ဇနီးမယားျဖစ္သူကေတာ့
“ေအာ္ ဒို႔အိမ္က လူၾကီးေတာ့ ရိပ္သာမွာ တရားအားထုတ္ေနတယ္၊ တရားထူးမရေတာင္ အရက္ကေတာ့ျပတ္ သြားမွာပါ”ဟု ၾကိဳျပီး ပီတိေတြ ျဖစ္ေနေလသည္။ ဒါယကာၾကီးသည္လည္း ရ ရက္ စခန္းကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါေပသည္။ တရားစခန္းမွ ျပန္လာျပီးေနာက္ တရားစကားေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးေျပာလာေပ သည္။ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ ရဟႏၱာအေၾကာင္းေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေျပာလာခဲ့ေပသည္။ တရား ထူးမရေသာ္လည္း အျမတ္တစ္ခုေတာ့ ရလိုက္ေပသည္။ သူသည္ အရင္လို အရက္မေသာက္ေတာ့ေပ။ အိမ္မွ မိသားစုတိ္ု႔သည္လည္း ၀မ္းသာလို႔ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းသာလို႔မွ မဆံုးေသးပါ။ ထိုဒါယကာၾကီးသည္ ္သူငယ္ခ်င္း တစ္စု၏ ၀ိုင္း၀န္းတိုက္လိုက္မွဳေၾကာင့္ အရက္ကို အလြန္အကၽြံေသာက္လာျပန္ခဲ့ေပသည္။ မိသားစုသည္လည္း စိတ္ညစ္ရျပန္ျပီေပါ့။ ဒါယကာၾကီးသည္ မူးလာလွ်င္
“ေအး ေသာတာပန္ျဖစ္သြားရင္ မေကာင္းမွဳမလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့သမီးကို လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ေသာတာပန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾက၊ ေသာတာပန္ျဖစ္မွ သမက္ေတာ္ႏိုင္မယ္၊” ဟု ေအာ္ေျပာေနေတာ့သည္။ ဒုတိယေန႔ မူးလာျပန္ေတာ့လဲ အထက္ပါအတိုင္းေအာ္ေနေတာ့သည္။ တတိယေန႔ မူးလာျပန္ေတာ့
“ေအး ငါသမီးကို ရိုးရိုးပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ေတာ့ မေပးစားႏိုင္ဘူး၊ အရိယာေသာတာပန္နဲ႔ဘဲ ေပးစားမယ္ကြ”ဟု တေက်ာ္ေက်ာ္ေအာ္ေနေလသည္။ ေန႔စဥ္ ဒီအသံကို ၾကားေနရေသာ ဓမၼေမဒီနီေက်ာက္တိုက္မွ ကိုယ္ေတာ္ ေလးတစ္ပါးသည္ နားၾကားျပင္းကပ္လာဟန္ရွိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ထိုကိုယ္ေတာ္ေလးသည္
“ဒကာၾကီး ဦးဇင္းလဲ ေသာတာပန္ပါဘဲဗ်” ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုအခါမွစ၍ ေသာတာပန္သမက္ကိုမွ လိုခ်င္ေနေသာ ဒကာၾကီး၏ အသံသည္ မီးကို ေ၇ႏွင့္ေလာင္း လိုက္သကဲ့သို႔ ျငိမ္သက္သြားေလေတာ့သတည္း။ “ေအာ္ဒကာၾကီးသည္ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ကို မက္မည္ဆိုလွ်င္ မက္ေလာက္ပါေပတယ္။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ မေကာင္းမွဳလံုး၀မလုပ္ေတာ့ပါ။ ရႏွစ္ဘ၀ျပီးေနာက္ ရဟႏၱာျဖစ္ကာ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ျငိမ္းရာမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ရေတာ့မည့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ပါေပ တည္း။”