“ေရႊကူမဲကို ရွမ္းျပည္က မွတ္ပါလို႔”

မိမိ၏ အသိဒါယိကာမသည္ အရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ မႏၱေလးရုံးကို မၾကာခဏဆိုသလို အ လုပ္ကိစၥအတြက္ သင္တန္းသြားေရာက္၍ သင္တန္းပို႔ခ်ရသည္။ သူမသည္ မိုးေကာင္းကင္ကားႏွင့္ ခရီးထြက္ခဲ့ေလသည္။ မိုးေကာင္းကင္အျမန္ယာဥ္သည္ ျမင္းျခံအထိေရာက္သည့္ကားျဖစ္သည္။ သည္တစ္ ေခါက္တြင္ သူမသည္ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရသည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ညလံုးလည္း မအိပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ မိုးလင္းခါနီး မနက္ေလး နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ႏိုးလာသည့္အခါ ဘယ္ေရာက္ျပီလဲ ၾကည့္လိုက္စဥ္ လမ္းက ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုဖတ္လိုက္မိသည္။ ကူမဲဟူ၍ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမသည္ ပထမ ခရီးသြားစဥ္က ရုံးက မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အတူတကြ သြားခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လမ္းခရီးမွာ ဘယ္အရာကိုမွ် သတိမထားမိ၊ မၾကည့္မိခဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ရထားႏွင့္ ခရီးသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုတစ္ေခါက္ အေဖၚမပါ သူမတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သည့္အတြက္ အရာရာကို ဂရုတစိုက္ၾကည့္မိခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကူမဲျမိဳ႕ေရာက္လာ သည္ကိုသိလိုက္ရသည္။ ထိုသို႔သိလိုက္ရေသာအခါ
“ျမတ္စြာဘုရား ဘယ္မ်ားေရာက္သြားပါလိမ့္၊ အမေလး အခ်ိန္မီ မေရာက္ရင္ေတာ့ ဒုကၡဘဲ၊ သင္တန္းအခ်ိန္က သတ္မွတ္ျပီးသား၊ အားလံုးကေမာက္ကမေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာဘဲ၊ ဒီတစ္ခါရပ္လို႔ကေတာ့ ဆင္းျပီး ရရာကားနဲ႔ မႏၱေလး ျပန္ရမွာဘဲ၊ မျဖစ္ဘူးဆိုျပီး ” ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပင္ ခ်က္ထားေလသည္။
သူမဟာ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လို႔ေပါ့။ ေဇာေခၽြးမ်ားပင္ ျပန္လာေတာ့သည္။ ကားကလဲ ယခုအခါမွပင္ ေတာ္ ေတာ္ေလး အရွိန္ႏွင့္ သြားေနပါသည္။ သူမသြားလိုေသာ မႏၱေလးခရီးသည္ကား ေတာ္ေတာ္ပင္ လြန္ခဲ့ျပီးဟု ေကာက္ ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
“ဒီတစ္ခါ ကားရပ္လို႔ကေတာ့ ဆင္းမွျဖစ္မယ္”ဟု အဆင္သင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။ ထိုသို႔ျပင္ထားစဥ္ ခရီးသည္ တစ္ဦးမွလည္း ဆင္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ေခတၱခဏၾကာသည့္အခါ သူက ေအာင္ျမင္ခန္႔ျငားသည့္ အသံႏွင့္
“ေက်ာက္ဆည္ပါတယ္ေနာ္ ဆရာေရ”တဲ့။ ထိုအခါက်မွ
“ကူမဲဆိုတာ ေက်ာက္ဆည္မေရာက္ခင္ ကူမဲျမိဳ႕ကိုး”လို႔ သိလိုက္ရတယ္။ ထုိအခါမွ သူမ၏ ရင္ထဲမွာ ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရျဖစ္ေနတဲ့ အပူလံုးၾကီးသည္လည္း “ဒုန္းကနဲ”ဆို က်သြားပါေတာ့သည္။
သူမသည္ကား ကူမဲျမိဳ႕ ေက်ာက္မဲျမိဳ႕တို႔ကို ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ တည္ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေလသည္။
အကယ္စင္စစ္ မိမိ၏ ဇာတိေျမျဖစ္ေသာ ေရႊကူမဲသည္ကား မႏၱေလးတိုင္း ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္ ျမစ္သားျမိဳ႕နယ္ အတြင္း၀ယ္ တည္ရွိေသာ သာယာေသာ ျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏၊ ေက်ာက္မဲျမိဳ႕သည္ကား ရွမ္းျပည္
ေျမာက္ပိုင္းတြင္ တည္ရွိသည္မွာ မွန္ပါေပ၏။
“ေအာ္ ဒီေလာက္နာမည္ၾကီးေသာ ျမိဳ႕ကေလးကိုမွ မသိရေကာင္းလား” ဟု
ညည္းခ်င္းသာထုတ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။
(ဤပံုျပင္ကို မိမိ၏ အသိဒကာမ(ခရစ္စ္တယ္)မွ ေပးပို႔သျဖင့္ တည္းျဖတ္ကာ တင္ျပလိုက္ရေပသည္။ သူမ၏ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္ပါေပတည္း၊)

မဲပါေသာ ျမိဳ႕မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္တင္ျပပါရေစအံုး၊ မိမိသည္ ကုကၠဳိစုဆရာေတာ္ ဦးနႏၵသာမိ, မိမိ၏ ဆရာ, ဦးေတဇသာမိႏွင့္အတူ ေက်ာက္ပန္းေတာင္ျမိဳ႕နယ္ ေတာင္ဦးရြာသို႔ ခရီးသြားခဲ့သည္။ မိမိတို႔စီးလာေသာ ကားသည္ မိတၳီလာျမိဳ႕အ၀င္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေခတၱခဏရပ္နားသည္။ ထိုသို႔ရပ္နားစဥ္ မိမိတို႔သည္ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ ေအာက္၌ လမ္းေလွ်ာက္ေနေလသည္။ ထိုစဥ္ မိမိ၏ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ႏွင့္ သြားေရာက္ဆံုေနေလသည္။ မေတြ႔သည္မွာလည္း အေတာ္ၾကာျပီး ျဖစ္ေခ်၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏ ဆရာေတာ္ မ်ားက
“ဟ ေကာင္ၾကီးဘယ္ေနလဲဟ” ဟု တရင္းတႏွီးေမးေလသည္။ ထိုအခါ မိမိဆရာေတာ္မ်ား၏ သူငယ္ခ်င္းက လည္း
“ငါ ဧရာ၀တီတိုင္း အိမ္မဲျမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းထိုင္ေနတယ္ကြ”ဟု ေျဖၾကားေလ၏။ အိမ္မဲဆရာေတာ္ကလဲ
“ဟ မင္းတို႔ကေကာ ဘယ္မွာ ေက်ာင္းထိုင္ေနၾကသလဲ”ဟု ေမးေလသည္။ ဤတြင္ မိမိဆရာေတာ္မ်ားက “ဒို႔ကေတာ့ ကူမဲမွာ ေက်ာင္းထိုင္ေနတယ္”ဟု ေျဖၾကားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေတာ္ ဦးနႏၵသာမိက
“မဲႏွစ္မဲမွာ ေက်ာင္းထိုင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြေတာ့ ေတြ႔ၾကျပီး၊ ေက်ာက္မဲဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ေဟ၊ မဲပါတဲ့ ျမိဳ႕ေတြ မွာ ေက်ာင္းထိုင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြဟာ ဒကာေတြကို ေၾကာက္ရတယ္ ေျပာတယ္၊ မင္းေကာ ဒကာေတြကို ေၾကာက္ရသလား”ဟူ၍ ေမးေသာအခါ အိမ္မဲျမိဳ႕တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ေနေသာ ဆရာေတာ္က
“မွန္တယ္ ေမာင္နႏၵေရ၊ ငါလဲ ဒကာေတြကို ေၾကာက္ေနရတာဘဲ၊ ဒါနဲ႔မင္းတို႔ကေကာ မေၾကာက္ရဘူးလား”ဟု ေမးေလသည္။ ဤတြင္ မိမိဆရာေတာ္မ်ားက
“ဘာထူးမွာလဲကြ၊ ငါတို႔လဲ မဲပါတဲ့ ကူမဲျမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းထုိင္ေနေတာ့ ဒကာကို ေၾကာက္ရတာေပါ့ကြ”ဟု သံျပိဳင္ ေျဖၾကေလသည္။ ေဘးမွ နားေထာင္ေနေသာ မိမိသည္ကား ဆရာေတာ္မ်ား၏ မဲသံုးမဲအေၾကာင္း အၾကိတ္အ နယ္ေဆြးေႏြး ေနၾကသည္ကို ၾကားကာ
“ဒုိ႔မ်ားရဲ႕ မဲပါတဲ့ ကူမဲျမိဳ႕ကလဲ အဲဒီေလာက္ေတာင္ အစြမ္းထက္ပါလား”ဟု ၀မ္းထဲတြင္ ၾကိတ္ကာ ျပံဳးေနမိပါ ေတာ့သည္။
(ေအာက္၌ older posts ႏွိပ္ပါ၊ ပံုျပင္(၆၀)ေက်ာ္ကို ေတြ႔ရပါမည္။)