“ေဂြ႔ၾကီးုရြာ႕မွ ဦးေက်ာက္မွီ”

မိမိတို႔၏ ရြာနား၀န္းက်င္၌ ယခုတေလာ ကားတိုက္မွဳ၊ ဆိုင္ကယ္တိုက္မွဳမ်ားအလြန္ပင္အျဖစ္မ်ားေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕သည္လည္း တကယ္နာ နာက်င္ျဖစ္သည္ျဖစ္၍ ထိုက္ထုိက္တန္တန္ နစ္နာေၾကးရၾကသည္။ အခ်ိဳ႕သည္လည္း တကယ္အားျဖင့္ နာနာက်င္က်င္ မျဖစ္ၾကပါ၊ သို႔ေသာ္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသည့္အတြက္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ နစ္နာေၾကးရၾကျပန္သည္။ ထိုျဖစ္စဥ္မ်ားကို ၾကည့္ျပီး ေဂြ႔ၾကီးရြာမွ ဦးေက်ာက္မီွတစ္ေယာက္လဲ အားက်ေနေလသည္။ ေက်ာက္မွီသည္ အလုပ္ကိုင္မယ္မယ္ရရမရွိ၊ ဖဲကရိုက္တတ္ေသးသည္။ တစ္ေန႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုေက်ာက္မီွတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးက သူ႔ကို ပြတ္တိုက္သြားသည္။ ကိုေက်ာက္မီွတစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္အတိုက္ခံရေတာ့ အလြန္ဘဲ အသံျပင္းစြာ နာတယ္၊ က်င္တယ္ေျပာျပီ တစာစာႏွင့္ ေအာ္ေနေတာ့သည္။ ေဂြ႔ၾကီးရြာမွ လူအမ်ားလည္း ကေလးေရာလူၾကီးပါ ေရာက္လာၾကသည္။ ကိုေက်ာက္မွီတစ္ေယာက္ေတာ့ အသံကုန္ေအာ္ေနသည္။ အနီးအနားရွိလူၾကီးမ်ားကလည္း ဆိုင္ကယ္သမားကို
“ေမာင္ရင္! မင္းရဲ႕ဆိုင္ကယ္တိုက္လို႔ လူနာကေတာ့ မေသရံုတမယ္ျဖစ္ေနျပီ၊ လူနာကိုေတာ့ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ နစ္နာေၾကးအနည္းဆံုး ငါးသိန္းေလာက္ေတာ့ ေပးလိုက္ပါ။” ဟု ၀ိုင္း၀န္းတိုက္တြန္းၾကေလသည္။ ဤတြင္ ဆိုင္ကယ္သမားက
“ဦးေလးတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ့ဆိုင္ကယ္က ပြတ္တိုက္တာ၊ ဦးေလးတို႔ လူက ကယ္ပါ၊ ယူပါ တစာစာနဲ႕ေအာ္ေနတာ၊ ေလးသိန္းနစ္နာေၾကးေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တန္ေအာင္ တစ္ခါျပန္တိုက္ျပီးမွ ေပးႏိုင္မယ္ေျပာျပီး။” ဆိုင္ကယ္ကို ဦးေက်ာက္မွီဘက္လွည့္ကာ တုိက္မယ္လို႔ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္ ဦေက်ာက္မွီသည္လည္း
“ေမာင္ရင္ရယ္ ေလးသိန္းမရရင္ေနပါ၊ ထပ္ေတာ့ မတိုက္ပါနဲ႔၊ ဦးေလးလဲ ေျပာသေလာက္ေတာ့မျဖစ္ပါဘူးကြာ၊” ဟုေျပာကာ ထြက္ေျပးသြားေလေတာ့သတည္္း။