ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေဒလီျမိဳ႕ ေဒလီတကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကားလွ်က္ရွိၾကသည္။ သူမ်ား ႏိုင္ငံတြင္ သီတင္းသံုး ပညာသင္ၾကားေနရေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ့သို႔ ဆြမ္းကပ္မည့္ ဒါယကာ ဒါယိကာမ မ်ားမရွိသည့္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ကိုယ္တိုင္၀ယ္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ စနစ္ကိုဘဲ က်င့္သံုးေနၾကရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္မွာ သီတင္းသံုး ေနထိုင္စဥ္ကပင္ ခ်က္မွဳျပဳတ္မွဳအလုပ္ကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရသည့္အတြက္ ဟင္းခ်က္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းၾကသည္။ အကယ္၍ ထိုကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ ထမင္းဆိုင္တည္ေထာင္လိုက္ မည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ လက္ရွိထမင္းဆိုင္မ်ားသည္ပင္ ေဒ၀ါလီခံရမည့္အေနအထားမ်ိဳး ထိ ေရာက္ရွိသြားေပလိမ့္မည္။ ထိုမွ်ေလာက္ပင္ ေကာင္းလွေခ်သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ့ အခ်က္အျပဳတ္တြင္ အေတြ႔အၾကံဳမရွိသည့္အတြက္ စိတ္ပ်က္ေလာက္ ေအာင္ပင္ လက္ရာသည္ကား ဆိုး၀ါလွ ေခ်သည္။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း အလွည့္ႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေနရသည့္အတြက္ လက္ရာ ေကာင္းသည့္ ကိုယ္ေတာ္၏အလွည့္က်လွ်င္ျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းဘုဥ္းရေပသည္။ လက္ရာမေကာင္း ေသာ ကိုယ္ေတာ္၏ အလွည့္ေရာက္လွ်င္ကား ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္မွဳအေပါင္းႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရေပသည္။ ဒီေန႔ ေတာ့ ေဒလီတကၠသိုလ္တြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အလွည့္က်ခ်က္လာရာ ဦးေကာသလႅအလွည့္သို႔ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ သူသည္ သူ႔၏ လက္ရာကို ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကိဳက္ရန္ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ရန္အလို႔ငွာ ၾကိဳး စားျပီး ခ်က္ထားေလသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေန႔လည္စာ ဘုဥ္းေပးၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ား သည္ ဦးေကာသလႅ၏ လက္ရာကို ဘုဥ္းလိုက္ရေသာအခါ
“ေကာသလႅ, မင္းခ်က္တဲ့ ဟင္းကလဲ ဘာမွ မေကာင္းဘူး၊ ဘယ္လိုမ်ား ခ်က္ထားတာလဲကြာ။”ဟု ျငီးတြားကာ ေငါက္ငမ္းၾက ေလသည္။ ဤတြင္ သက္ေတာ္၀ါေတာ္ အၾကီးဆံုး ဆရာေတာ္တစ္ပါးမွ
“ငါ့ရွင္တို႔ ေကာသလႅခ်က္တဲ့ဟင္းကို မကဲ့ရဲ႕ပါနဲ႕ကြ၊ သူ႔ဟင္းက ၀ိမုတၱိရသပါကြ” ဟု မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာအခါ ဦးေကာသလႅသည္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားေလသည္။ အေၾကာင္းေသာ္ကား ၀ိမုတၱိရသဟူသည္ကား လြတ္ေျမာက္မွဳ အရသာ ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရေလသည္။ လြတ္ေျမာက္မွဳအရသာဟူသည္ကား ဆင္းရဲခပ္သိမ္းမွ လြတ္ေျမာက္ကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရွိသြားေသာ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္ေလသည္။ ဦးေကာသလႅသည္ သူ၏ ဟင္းကို ဤအလြန္အင္မတန္မွ ျမင့္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္အရသာႏွင့္ အႏိွဳင္းယွဥ္ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ အလြန္ပင္ ပီတိျဖစ္သြားေလသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က
“ဟ ေမာင္ေကာသလႅ ရမ္းေပ်ာ္မေနနဲ႔အံုး၊ မင္းဟင္းကို ၀ိမုတၱိရသလို႔ ေျပာတာက အဓိပၸာယ္က ဒီလိုကြ၊ မင္း ဟင္းကို ဘုဥ္းလိုက္တဲ့အခါ 'ခ်ဥ္ ဖန္ ခ်ိဳ ခါး အငံ အစပ္' တည္းဟူေသာ အရသာေျခာက္မ်ိဳးမွ လြတ္ထြက္ေန တဲ့အတြက္ ဘာအရသာမွ မရွိလို႔ ၀ိမုတၱိရသလို႔ ေျပာတာကြ၊ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မင္းခ်က္တဲ့ ဟင္းက ဘာမွ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တာဘဲကြ။” ဟု ရွင္းလင္းခ်က္ထုတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ဦးေကာသလႅ၏ ျဖစ္လက္စ ပီတိမ်ားသည္ပင္ ရုတ္တရက္ အေ၀းသို႔ လြင့္စင္သြားေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ၀ိမုတၱိ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း။ ရသ၊ အရသာ။ ၀ိမုတၱိရသ၊ လြတ္ေျမာက္မွဳအရသာ။
“ေကာသလႅ, မင္းခ်က္တဲ့ ဟင္းကလဲ ဘာမွ မေကာင္းဘူး၊ ဘယ္လိုမ်ား ခ်က္ထားတာလဲကြာ။”ဟု ျငီးတြားကာ ေငါက္ငမ္းၾက ေလသည္။ ဤတြင္ သက္ေတာ္၀ါေတာ္ အၾကီးဆံုး ဆရာေတာ္တစ္ပါးမွ
“ငါ့ရွင္တို႔ ေကာသလႅခ်က္တဲ့ဟင္းကို မကဲ့ရဲ႕ပါနဲ႕ကြ၊ သူ႔ဟင္းက ၀ိမုတၱိရသပါကြ” ဟု မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာအခါ ဦးေကာသလႅသည္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားေလသည္။ အေၾကာင္းေသာ္ကား ၀ိမုတၱိရသဟူသည္ကား လြတ္ေျမာက္မွဳ အရသာ ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရေလသည္။ လြတ္ေျမာက္မွဳအရသာဟူသည္ကား ဆင္းရဲခပ္သိမ္းမွ လြတ္ေျမာက္ကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရွိသြားေသာ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္ေလသည္။ ဦးေကာသလႅသည္ သူ၏ ဟင္းကို ဤအလြန္အင္မတန္မွ ျမင့္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္အရသာႏွင့္ အႏိွဳင္းယွဥ္ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ အလြန္ပင္ ပီတိျဖစ္သြားေလသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က
“ဟ ေမာင္ေကာသလႅ ရမ္းေပ်ာ္မေနနဲ႔အံုး၊ မင္းဟင္းကို ၀ိမုတၱိရသလို႔ ေျပာတာက အဓိပၸာယ္က ဒီလိုကြ၊ မင္း ဟင္းကို ဘုဥ္းလိုက္တဲ့အခါ 'ခ်ဥ္ ဖန္ ခ်ိဳ ခါး အငံ အစပ္' တည္းဟူေသာ အရသာေျခာက္မ်ိဳးမွ လြတ္ထြက္ေန တဲ့အတြက္ ဘာအရသာမွ မရွိလို႔ ၀ိမုတၱိရသလို႔ ေျပာတာကြ၊ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မင္းခ်က္တဲ့ ဟင္းက ဘာမွ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တာဘဲကြ။” ဟု ရွင္းလင္းခ်က္ထုတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ဦးေကာသလႅ၏ ျဖစ္လက္စ ပီတိမ်ားသည္ပင္ ရုတ္တရက္ အေ၀းသို႔ လြင့္စင္သြားေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ၀ိမုတၱိ၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္း။ ရသ၊ အရသာ။ ၀ိမုတၱိရသ၊ လြတ္ေျမာက္မွဳအရသာ။
0 comments:
Post a Comment