ေတာရြာတို႔၏ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ရြာတိုင္း၌ မဂၤလာေဆာင္ပဲြျဖစ္ေစ၊ အလွဴပြဲအမ်ိဳးအမ်ိဳးကိုျဖစ္ေစ ဘယ္ လိုပဲြမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ အသံခ်ဲ႕စက္ထည့္၍ စည္းကား သိုက္ျမိဳက္စြာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ယေန႔မွာ ေတာ့ ပဲခူးတိုင္း ေရတာရွည္ျမိဳ႕နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာတြင္ အသံခ်ဲ႕စက္ကို အသံကုန္တင္၍ ဖြင့္ေနေလျပီ။ အသံ ခ်ဲ႕စက္အသံၾကားသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ေဘးနားကရြာေတြကလဲ
“ တခ်ိဳ႕ကလဲ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာမွေတာ့ ဘာပြဲမ်ားရွိသလဲမသိ၊ အလွဴပဲြရွိတယ္ထင္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ကလဲ မဂၤလာ ေဆာင္ရွိတယ္ထင္တယ္။” ဟု ထင္ေၾကးအမ်ိဳးအမ်ိဳးေပးၾကသည္။ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္ သည္ျဖစ္ေစ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာကေန ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေ၀းေသာ ရြာတစ္ရြာမွ ကိုဖက္ၾကီးသည္ကား အသံခ်ဲ႕စက္ ဖြင္ ့သံၾကား သည္ႏွင့္ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ သူသည္ကား ပဲြတိုင္းေက်ာ္ ျဖစ္ေလသည္။ အနီးအနားရြာမ်ားမွ အလွဴပြဲ မဂၤလာေဆာင္ပဲြတိုင္း လာေရာက္စားေသာက္ေလ့ရွိသည္။ အနီးအနားရြာမ်ားရွိ လူတိုင္းကလဲ သူ႕ကို သိၾကေလသည္။ ေတာရြာတို႔၏ ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း တျခားရြာမွ လာသူကိုလည္း သိသည္ျဖစ္ေစ မသိသည္ျဖစ္ေစ ေစတနာ သဒၶါတရားထက္သန္စြာျဖင့္ ေကၽြးေမြးေလ့ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္လဲ ထိုဓေလ့သည္ကား တခ်ိဳ႕ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေပ်ာက္ပ်က္ေနေလျပီ။ ဘယ္ရြာေတြမွာ ထိုဓေလ့ေပ်ာက္ သည္ျဖစ္ေစ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာႏွင့္ အနီးအနားရွိရြာမ်ားတြင္ မေပ်ာက္ေသးပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုဖက္ၾကီးတစ္ေယာက္
ထိုရြာသို႔ အားေပးရန္ ေရာက္လာခဲ့ေပသည္။ အိမ္မွ ဇနီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္း ပဲျပဳတ္ ငပိေရ တို႔စရာ ဟင္းတို႔ကိုပင္ ပစ္ထားခဲ့ေလသည္။ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာေရာက္သည္ႏွင့္ အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္ေနေသာ အိမ္သို႔ တိုက္ရိုက္သြားေလသည္။ ေရာက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္
“မင္းတို႔ ဒီေန႔က ဘာအလွဴပြဲလဲ၊ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္လား၊ မဂၤလာေဆာင္လား၊ ေမြးေန႔ပြဲလား? စသည္ျဖင့္ ေမးေလေတာ့သည္။ထိုအခါ အိမ္ရွင္မ်ားႏွင့္ ရြာသားမ်ားက
“ကိုဖက္ၾကီးေရ ေျပာရမွာေတာ့ အားနာပါတယ္၊ ဘာပြဲမွ မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အသံခ်ဲ႕စက္ အသစ္၀ယ္လာလို႔ စမ္းေနတာဗ်၊”
ဤတြင္ ကိုဖက္ၾကီးက
“မင္းတို႔ကလဲ အသံခ်ဲ႕စက္စမ္းရင္လဲ အသံခ်ဲ႕စက္ စမ္းေနတယ္လို႔ ေအာ္ၾကအံုးကြ၊ ငါ့မွာေတာ့ အလွဴပြဲရွိတယ္ ထင္ျပီးအေ၀းကလာရတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူးကြ။” ထိုအခါမွ အနီးအနားရွိ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းသည္ ကိုဖက္ၾကီး၏ အျဖစ္ကို ၾကည့္ျပီး တခစ္ခစ္ မသိမသာ ရယ္ၾကေလေတာ့သည္။
“ေအာ္ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ၾကီး ဒီတစ္ခါေတာ့ လြဲေခ်ာ္သြားျပန္ျပီ၊ သနားစရာပင္။ သူ႔ခမ်ာ အေ၀းကေနလာရရွာသည္။ ဒါမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တတ္ပါေပတယ္။”
“ တခ်ိဳ႕ကလဲ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာမွေတာ့ ဘာပြဲမ်ားရွိသလဲမသိ၊ အလွဴပဲြရွိတယ္ထင္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ကလဲ မဂၤလာ ေဆာင္ရွိတယ္ထင္တယ္။” ဟု ထင္ေၾကးအမ်ိဳးအမ်ိဳးေပးၾကသည္။ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္ သည္ျဖစ္ေစ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာကေန ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေ၀းေသာ ရြာတစ္ရြာမွ ကိုဖက္ၾကီးသည္ကား အသံခ်ဲ႕စက္ ဖြင္ ့သံၾကား သည္ႏွင့္ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ သူသည္ကား ပဲြတိုင္းေက်ာ္ ျဖစ္ေလသည္။ အနီးအနားရြာမ်ားမွ အလွဴပြဲ မဂၤလာေဆာင္ပဲြတိုင္း လာေရာက္စားေသာက္ေလ့ရွိသည္။ အနီးအနားရြာမ်ားရွိ လူတိုင္းကလဲ သူ႕ကို သိၾကေလသည္။ ေတာရြာတို႔၏ ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း တျခားရြာမွ လာသူကိုလည္း သိသည္ျဖစ္ေစ မသိသည္ျဖစ္ေစ ေစတနာ သဒၶါတရားထက္သန္စြာျဖင့္ ေကၽြးေမြးေလ့ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္လဲ ထိုဓေလ့သည္ကား တခ်ိဳ႕ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေပ်ာက္ပ်က္ေနေလျပီ။ ဘယ္ရြာေတြမွာ ထိုဓေလ့ေပ်ာက္ သည္ျဖစ္ေစ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာႏွင့္ အနီးအနားရွိရြာမ်ားတြင္ မေပ်ာက္ေသးပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုဖက္ၾကီးတစ္ေယာက္
ထိုရြာသို႔ အားေပးရန္ ေရာက္လာခဲ့ေပသည္။ အိမ္မွ ဇနီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္း ပဲျပဳတ္ ငပိေရ တို႔စရာ ဟင္းတို႔ကိုပင္ ပစ္ထားခဲ့ေလသည္။ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာေရာက္သည္ႏွင့္ အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္ေနေသာ အိမ္သို႔ တိုက္ရိုက္သြားေလသည္။ ေရာက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္
“မင္းတို႔ ဒီေန႔က ဘာအလွဴပြဲလဲ၊ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္လား၊ မဂၤလာေဆာင္လား၊ ေမြးေန႔ပြဲလား? စသည္ျဖင့္ ေမးေလေတာ့သည္။ထိုအခါ အိမ္ရွင္မ်ားႏွင့္ ရြာသားမ်ားက
“ကိုဖက္ၾကီးေရ ေျပာရမွာေတာ့ အားနာပါတယ္၊ ဘာပြဲမွ မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အသံခ်ဲ႕စက္ အသစ္၀ယ္လာလို႔ စမ္းေနတာဗ်၊”
ဤတြင္ ကိုဖက္ၾကီးက
“မင္းတို႔ကလဲ အသံခ်ဲ႕စက္စမ္းရင္လဲ အသံခ်ဲ႕စက္ စမ္းေနတယ္လို႔ ေအာ္ၾကအံုးကြ၊ ငါ့မွာေတာ့ အလွဴပြဲရွိတယ္ ထင္ျပီးအေ၀းကလာရတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူးကြ။” ထိုအခါမွ အနီးအနားရွိ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းသည္ ကိုဖက္ၾကီး၏ အျဖစ္ကို ၾကည့္ျပီး တခစ္ခစ္ မသိမသာ ရယ္ၾကေလေတာ့သည္။
“ေအာ္ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ၾကီး ဒီတစ္ခါေတာ့ လြဲေခ်ာ္သြားျပန္ျပီ၊ သနားစရာပင္။ သူ႔ခမ်ာ အေ၀းကေနလာရရွာသည္။ ဒါမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တတ္ပါေပတယ္။”
0 comments:
Post a Comment