ဦးဇင္းၾကီးက ဆိုးတာလား ကိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြက ဆိုးတာလား?

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးေက်ာင္းထိုင္ေတာ္မူသည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ ေဒါသအလြန္ၾကီး သည္။ေဒါသၾကီးေသာ္လည္း ၀ိနည္းကို အလြန္ေလးစားသည္။ အေနအထိုင္မွန္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေက်ာင္းရွိ ဦးဇင္းၾကီး ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာမက ရြာအတြင္းရွိ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား၊ အနီးအနားရွိ ရြာမ်ားမွ သံဃာေတာ္မ်ားဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားကပင္ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကရသည္။ အထူးအားျဖင့္ ေက်ာင္းတြင္ရွိ ေသာ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ဆရာေတာ္ကို ေၾကာက္သျဖင့္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းတြင္ရွိလွ်င္ ဆြမ္းကိုပင္ ေကာင္းေကာင္းမဘုဥ္းေပးရရွာေပ။ ထိုျပင္ ေက်ာင္းရွိ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း အလိုက္မသိၾကေပ။ ဆြမ္းပဲြျပင္လွ်င္ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ဟင္းခြက္မ်ားကို ဦးဇင္းၾကီး၏ အနီးအနားကို ခ်မထားေပ။ ဆရာေတာ္၏ အနီးအနား၌သာ ခ်ထားၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ေကာင္းေသာ ဟင္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ပင္ ေရွာင္ၾကဥ္ေန ရေလသည္။ သတ္သတ္လြတ္၀ါဒကိုပင္ က်င့္သံုးရမလိုျဖစ္ေနေလသည္။ တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ ဇာတိ ရြာမွ ဆရာေတာ္က်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္ ၾကြသြားရသည္။ ထိုအခါ ေက်ာင္းရွိဦးဇင္းၾကီးသည္ ေခတၱခဏ ေက်ာင္းထိုင္ရာထူးကို ရထားေလသည္။ ဆရာေတာ္မရွိစဥ္ သူသည္ ဆရာေတာ္ျဖစ္လာသျဖင့္ ေကာင္းေပ့ ဆိုေသာ ဟင္းမ်ားကို အားရပါးရ ဘုဥ္းေပးေလသည္။ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားအတြက္ကိုပင္ ခ်န္ထားရန္ ေမ့ေန ေလသည္။ ေက်ာင္းရွိ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆရာေတာ္ရြာျပန္ၾကြသြားသည္မွစ၍ ဟင္းေကာင္းႏွင့္ ေ၀းရျပန္သည္။ တစ္ရက္မက ရက္မ်ားလာသည့္အခါ ကိုရင္ ေက်ာင္းသား မ်ားသည္ ဦးဇင္းၾကီးကို ျငဴစူလာ သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ဟင္းမ်ားကို အားရပါးရဘုဥ္းေပးလွ်က္ပါ။ တစ္ေန႔ ေန႔ဆြမ္းစားခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီ။ ဦးဇင္းၾကီးသည္ကား ဆြမ္းစားေက်ာင္းသို႔ ၾကြမလာေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုရင္တစ္ပါးသည္ ဦးဇင္းၾကီးရွိရာ အေဆာင္သို႔ သြားေရာက္၍ ဆြမ္းစားၾကြရန္ ပင့္ေဆာင္ရေလသည္။ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ၀မ္းေလွ်ာေနသည့္အတြက္ ဆြမ္းစားမၾကြႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ကိုရင္ကို မိန္႔ၾကားလိုက္ေလသည္။ ထိုေန႔က ဦးဇင္းၾကီးသည္ ၀မ္းအၾကိမ္မ်ားစြာ ေလွ်ာသျဖင့္ ေဆးရံုပင္ တင္လိုက္ရေလသည္။ ဆရာေတာ္ သည္ကား ျပန္ၾကြလာေလျပီ။ဦးဇင္းၾကီးသည္ကား ေဆးရံုမွ မဆင္းရေသးေပ။ ဆရာေတာ္သည္ ဦးဇင္းၾကီး၏ ေဆးရံုတက္ရျခင္းကို ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စစ္ေဆးလိုက္ရာ အမွဳမွန္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။
“ဆရာေတာ္ရြာျပန္ၾကြသြားကတည္းက ဦးဇင္းၾကီးသည္ ေကာင္းေသာ ဟင္းမ်ားကို အကုန္စားပစ္သည္၊ ေက်ာင္းရွိ ကိုရင္ ေက်ာင္း သားမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ ဟင္းေကာင္းမစားရသည့္အတြက္ ဦးဇင္းၾကီးကို စိတ္ဆိုးလာ သည္။ သို႔ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔သည္ ေကာင္းေသာ ဟင္းခြက္တိုင္း၌ ၀မ္းႏွဳတ္ေဆးမ်ားထည့္ထားေလသည္။ ဟင္းေကာင္းမက္ေသာ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ဟင္းေကာင္းမ်ားကို အလြန္အကၽြံ
ဘုဥ္းေပးလိုက္ရာ ၀မ္းေလွ်ာကာ ေဆးရံုတက္ရေလေတာ့သတည္း။”
ဆရာေတာ္သည္ ထိုအျဖစ္မွန္ကို ၾကားရေသာအခါ ေလာေလာဆယ္ စိတ္ဆိုးသျဖင့္ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၾကိမ္စာေကၽြးေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ထိုအမွွဳႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဆရာေတာ္ႏွင့္ ရြာမွ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔သည္
“ဦးဇင္းၾကီးက ဆိုးတာလား၊ ကိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြက ဆိုးတာလား၊” ဆိုသည္ကို ယခုအခ်ိ္န္ထိ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ၾကေသးသျဖင့္ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ ကမၻာ့တရားရံုးသို႔ တင္ရန္ပင္ ဆံုးျဖတ္ေနၾကေလ၏။
(0lder posts ႏိွပ္ပါ၊ ပံုျပင္ ၆၀ ေက်ာ္ကို ေတြ႔ပါလိမ့္မည္။)