တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ကိုသာ၀အမည္ရွိေသာ ႏြားကုန္သည္တစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ သူသည္ အလြန္ရိုး အ လြန္ အသည္။ သူရိုးသကဲ့သို႔ပင္ သူ၏ ဇနီးမယားသည္လည္း အလြန္ပင္ရိုးလွေပသည္။ ကိုသာ၀တို႔၏ ရြာႏွင့္ မနီးမေ၀းတြင္ ျမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ျမိဳ႕ရွိသည္။ ထိုျမိဳ႕ေလးသည္ ေတာျမိဳ႕ေလးျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုျမိဳ႕ေလးတြင္ ငါးရက္တစ္ၾကိမ္သာ ေစ်းေရာင္ပဲြကို က်င္းပေလသည္။ ထိုေစ်းေရာင္ပဲြတြင္ ႏြားပဲြေစ်းလည္း ရွိေပသည္။ ထိုႏြားပဲြေစ်းတြင္ ႏြားကုန္သည္ၾကီး ကိုသာ၀သည္ ေငြအေရးတၾကီးလိုအပ္ေနသျဖင့္ အိမ္မွာရွိေသာ ႏြားၾကီးကို ေရာင္းရန္ ေစာေစာကပင္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ မိုးစင္စင္လင္းသည္ႏွင့္ ကိုသာ၀သည္ ႏြားပဲြေစ်းသို႔ ေရာက္ရွိ သြားသည္။ ထိုေစ်းတြင္ သူ၏ ႏြားကို လွည့္လည္ျပသေလေတာ့သည္။ လူလည္ ႏြားကုန္သည္ တစ္ေယာက္သည္ ကိုုသာ၀၏ အမူအရာကို အေျပာအဆိုကို ေဘးမွ အကဲ့ခတ္ေနေလသည္။ အနည္းငယ္ အကဲခတ္ျပီးေသာအခါ သူသည္ ကိုသာ၀၏ အလြန္ရိုး, အ, သည္၏ အျဖစ္ကို သိရွိသြားေလသည္။ ထိုအခါ လူလည္ ႏြားကုန္သည္သည္
“ဦးေလး, ဒီႏြားက ေရာင္းဘို႔လား။”ဟု လာေရာက္ေမးေလသည္။
“ဟုတ္တယ္, ငါတူေရ ဒီႏြားက အိမ္က ႏြားကြ၊ ေငြေလးလိုေနလို႔ ေရာင္းမလို႔ပါ။”ဟု ေျပာေသာအခါ
“ဘယ္ေလာက္လဲ ဦးေလး။”ဟု ေမးေလသည္။ ဤတြင္ ကိုသာ၀က
“အစိတ္(၂၅ က်ပ္)ရရင္ေတာ့ ေရာင္းမယ္ငါ့တူ။”
“ၾကည့္ပါရေစအံုး”ဟု ဆိုကာ လူလည္ႏြားကုန္သည္သည္ ႏြား၏ ပါးစပ္ကို ျဖဲၾကည့္ကာ
“ဦးေလးႏြားက သြားေတာင္သိပ္မပါေတာ့ဘူး၊ ေရေတာင္ေထာင္းတိုက္ရမယ့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါးက်ပ္ေတာ့ ေလွ်ာ႔ပါအံုး။”ဟု ေစ်းဆစ္ေသာအခါ အလြန္ပင္ရိုးရွာေသာ ကိုသာ၀တစ္ေယာက္ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ လူလည္ႏြားကုန္သည္သည္ ႏြားကို ဦးခ်ိဳကို ၾကည့္ကာ
“ဦးေလးႏြားက ဦးခ်ိဳက ကုတ္ေနတာ၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ႔ပါ၊ အျမည္းက တိုးေနတာ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊ ႏြားကလဲ ေတာ္ေတာ္အသက္ၾကီးေနျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္ အေဖေခၚရလိမ့္မယ္၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊ ႏြားရဲ႕ဘို႔ကလဲ သိပ္မကေကာင္းဘူး၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊”ဟု အေလွ်ာ့ခိုင္းေလရာ သေဘာေကာင္းေသာ ႏြားကုန္သည္ၾကီးကိုသာ၀ သည္ကား တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရလိုက္ပါ၊ သူ၏ ႏြားကို လူလည္ႏြားကုန္သည္အား ေပးအပ္လိုက္ရေလေတာ့ သည္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဇနီးမယားျဖစ္သူက
“ကိုသာ၀, ေတာ္ႏြားေရာင္းတာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရခဲ့သလဲ”ဟု ေမးေသာအခါ အထက္ပါအေၾကာင္းအရာ မ်ားကို ရွင္းျပေလသည္။ ထိုအခါ ဇနီးမယားသည္
“ေတာ္ႏြားသြားေရာင္းတာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရခဲ့ဘူးေပါ့ေလ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ အ, တဲ့ေယာက္က်ားကိုမွ ကၽြန္မယူမိတာ၊ မွားပါျပီးေတာ္။”ဟု စိတ္ဆိုကာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာၾကားေလာက္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေလေတာ့ သည္။ထိုအခါ လင္ေယာက္က်ားျဖစ္သူ ႏြားကုန္သည္ၾကီး ကိုသာ၀ ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ဇနီးမယား ျဖစ္သူသည္ စိတ္ဆိုးမွဳမ်ား ရုတ္ခ်ည္းေျပေပ်ာက္ကာ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရည္လိုက္ေလေတာ့သတည္း။ ကိုသာ၀ေျပာလိုက္သည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
“ဟ, မိန္းမရ, တိုးတိုးေျပာပါဟ၊ ဒို႔ႏြားက နားကုတ္ၾကီးဟ၊ ၀ယ္တဲ့သူက အဲဒါကို မသိဘူး၊ အဲဒါကို သိရင္ ေနာက္ထပ္ဒို႔ဆီကို ငါးက်ပ္ထပ္ေတာင္းေနအံုးမယ္၊ အဲဒါကိုက ဒို႔ကံေကာင္းတယ္ လို႔မွတ္။”ဟူသတည္း။
“ဦးေလး, ဒီႏြားက ေရာင္းဘို႔လား။”ဟု လာေရာက္ေမးေလသည္။
“ဟုတ္တယ္, ငါတူေရ ဒီႏြားက အိမ္က ႏြားကြ၊ ေငြေလးလိုေနလို႔ ေရာင္းမလို႔ပါ။”ဟု ေျပာေသာအခါ
“ဘယ္ေလာက္လဲ ဦးေလး။”ဟု ေမးေလသည္။ ဤတြင္ ကိုသာ၀က
“အစိတ္(၂၅ က်ပ္)ရရင္ေတာ့ ေရာင္းမယ္ငါ့တူ။”
“ၾကည့္ပါရေစအံုး”ဟု ဆိုကာ လူလည္ႏြားကုန္သည္သည္ ႏြား၏ ပါးစပ္ကို ျဖဲၾကည့္ကာ
“ဦးေလးႏြားက သြားေတာင္သိပ္မပါေတာ့ဘူး၊ ေရေတာင္ေထာင္းတိုက္ရမယ့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါးက်ပ္ေတာ့ ေလွ်ာ႔ပါအံုး။”ဟု ေစ်းဆစ္ေသာအခါ အလြန္ပင္ရိုးရွာေသာ ကိုသာ၀တစ္ေယာက္ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ လူလည္ႏြားကုန္သည္သည္ ႏြားကို ဦးခ်ိဳကို ၾကည့္ကာ
“ဦးေလးႏြားက ဦးခ်ိဳက ကုတ္ေနတာ၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ႔ပါ၊ အျမည္းက တိုးေနတာ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊ ႏြားကလဲ ေတာ္ေတာ္အသက္ၾကီးေနျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္ အေဖေခၚရလိမ့္မယ္၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊ ႏြားရဲ႕ဘို႔ကလဲ သိပ္မကေကာင္းဘူး၊ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ပါ၊”ဟု အေလွ်ာ့ခိုင္းေလရာ သေဘာေကာင္းေသာ ႏြားကုန္သည္ၾကီးကိုသာ၀ သည္ကား တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရလိုက္ပါ၊ သူ၏ ႏြားကို လူလည္ႏြားကုန္သည္အား ေပးအပ္လိုက္ရေလေတာ့ သည္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဇနီးမယားျဖစ္သူက
“ကိုသာ၀, ေတာ္ႏြားေရာင္းတာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရခဲ့သလဲ”ဟု ေမးေသာအခါ အထက္ပါအေၾကာင္းအရာ မ်ားကို ရွင္းျပေလသည္။ ထိုအခါ ဇနီးမယားသည္
“ေတာ္ႏြားသြားေရာင္းတာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရခဲ့ဘူးေပါ့ေလ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ အ, တဲ့ေယာက္က်ားကိုမွ ကၽြန္မယူမိတာ၊ မွားပါျပီးေတာ္။”ဟု စိတ္ဆိုကာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာၾကားေလာက္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေလေတာ့ သည္။ထိုအခါ လင္ေယာက္က်ားျဖစ္သူ ႏြားကုန္သည္ၾကီး ကိုသာ၀ ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ဇနီးမယား ျဖစ္သူသည္ စိတ္ဆိုးမွဳမ်ား ရုတ္ခ်ည္းေျပေပ်ာက္ကာ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရည္လိုက္ေလေတာ့သတည္း။ ကိုသာ၀ေျပာလိုက္သည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
“ဟ, မိန္းမရ, တိုးတိုးေျပာပါဟ၊ ဒို႔ႏြားက နားကုတ္ၾကီးဟ၊ ၀ယ္တဲ့သူက အဲဒါကို မသိဘူး၊ အဲဒါကို သိရင္ ေနာက္ထပ္ဒို႔ဆီကို ငါးက်ပ္ထပ္ေတာင္းေနအံုးမယ္၊ အဲဒါကိုက ဒို႔ကံေကာင္းတယ္ လို႔မွတ္။”ဟူသတည္း။
0 comments:
Post a Comment