တစ္ခါက ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္အတြင္းက ရြာတစ္ရြာ၀ယ္ ဦး၀င္းေမာင္အမည္ရွိ ဒါယကာၾကီးတစ္ဦး ရွိေလသည္။ သူသည္ လူဘ၀တြင္ အလုပ္မယ္မယ္ ရရမရွိ။ ဖဲရိုက္ျခင္းျဖစ္သာလွ်င္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳ ေနေလသည္။ သူသည္သာ ဖဲရိုက္ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနသည္မဟုတ္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ ေသာ ဦးဓာတ္ဆီသည္လည္း ဖဲရိုက္ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၀ါသနာျခင္းလည္းတူၾကသည္။ အရပ္တကာလွည့္၍ ဖဲ၀ိုင္းရွာ ေနၾကသည္။ “ဘယ္ရြာမွာ အသုဘရွိသလဲ” ဟုလွည့္ကာ ရွာေနၾကသည္။ အသုဘရွိလွ်င္ကား ဖဲ၀ိုင္းရွိစျမဲဆိုသည္ကို သူတို႔သိေနၾကသည္။ ဒီလိုႏွင့္ဘဲ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ အသက္ေတြလဲၾကီးလာၾကသည္။ ဒါယကာၾကီးဦး၀င္းေမာင္ကေတာ့ ဇရာ(အိုျခင္း)၏ သေဘာကိုသိလာေလသည္။ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါေတာ့ ေပ။ ေနာက္ဆံုး အကၽြတ္တရားရကာ ဦးရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ထား၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ သာသနာ့ေဘာင္တြင္ တရားဓမၼကို အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ေမြ႔ေလွ်ာ္ေနေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးဓာတ္ဆီၾကီးကေတာ့ “ဖဲ၀ါသနာကို ေသေတာင္မစြန္႔ဘူး”ဟူေသာ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္အတိုင္း ဖဲကို ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္ရိုက္ေနေလေတာ့သည္။ တစ္ေန႔အားအင္ကုန္ခန္း မူးလဲကာ ေဆးရံုပို႔လိုက္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆးမမွီလိုက္ပါ။ ေဆးရံုတြင္ပင္ ဆံုးပါးသြားေလသည္။ ဦးဓာတ္ဆီဆံုးေသာ အခိ်န္သည္ကား ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၁၅)ရက္ ညေနခင္းျဖစ္ရာ အညာ၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း လကူးမခံေတာ့ေပ။ ေန႔ခ်င္းေျမျမွပ္သျဂၤဳလ္ရမည္ျဖစ္ရာ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို လာပင့္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္မရွိခိုက္ျဖစ္ရာ ဦးဇင္းၾကီးဦး၀င္းေမာင္ေခၚ ဦးဇင္းၾကီးဦးေရ၀တကို ပင့္ၾကရေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ဦးဇင္းၾကီး ဦး၀င္းေမာင္ေခၚ ဦးေရ၀တသည္ သုႆာန္သို႔ ဣေျႏၵသိကၡာႏွင့္ ၾကြသြားေလသည္။ သုႆာန္တြင္ ဦးဓာတ္ဆီ၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚနက္ထယ္သည္ လင္ျဖစ္သူ ေသဆံုးသြားသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ ငိုေၾကြးေနေလသည္။ ဦးဓာတ္ဆီ၏ ဇနီး ေဒၚနက္ထယ္သည္ ဦးဇင္းၾကီး ၀င္းေမာင္ေခၚ ဦးေရ၀တကို ျမင္ေသာအခါ
“အမေလး! ဦးဇင္းၾကီးဦးေရ၀တရဲ႕ ဦးဇင္းၾကီးရဲ႕ ဖဲရိုက္ေဖၚ ဖဲရိုက္ဖက္ ဦးဓာတ္ဆီဆံုးသြားရွာျပီ၊ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဘုရား။” ဟု ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို ေဖၚကာ ထည့္ငိုေနေလေတာ့သည္။ ဦးဇင္း ၾကီးသည္လည္း
“ဒီဒကာမၾကီးနဲ႔ေတာ့ ခက္ျပန္ျပီ၊ ကိုယ့္ဖာသာ အသာမငိုဘူး၊ ငါ့ငယ္က်ိဳးငယ္နာကိုပါ ထည့္ငိုေနတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ ဒကာမဘဲ။”ဟု ေတြးကာ အစက “ဒကာမၾကီး ေဒၚနက္ထယ္ကို အကၽြတ္တရားရေအာင္ တရားေတြေဟာလိုက္အံုးမယ္ဟဲ့”လို႔ အားခဲလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔၏ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို ေဖာ္ငိုေန ေလေတာ့ တရားေဟာဘို႔ကိုပင္ မဆိုထားဘိ၊ သီလေပး ေရစက္ခ်ကိုပင္ ေျဖာင့္ေအာင္ ျပဳလုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္သလိုျပဳလုပ္ေပးကာ ေက်ာင္းသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ၾကြလာခဲ့ေလေတာ့သတည္း။
ငယ္က်ိဳးငယ္နာ ေဖၚမွဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆက္စပ္လာသျဖင့္ တင္ျပပါရေစအံုး၊ တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဦးသာေက်ာ္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေရႊဟူေသာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရွိၾကေလသည္။ ဦးသာေက်ာ္သည္ ေဒၚျငိမ္းလွႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊသည္ကား ဦးအံုးလွိဳင္ႏွင့္ အေၾကာင္းပါသြားေလသည္။ ေမာင္ျဖစ္သူ ဦးသာေက်ာ္သည္ကား ေဒၚျငိမ္းလွႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီးေနာက္ သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ ဦးသာေက်ာ္တစ္ေယာက္ရူးသြပ္သြားေလသည္။ ဦးသာေက်ာ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆိုးသြမ္းသည္။ တစ္ေန႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ ဆိုးဆိုးသြမ္းသြမ္း ရမ္းကာေနေလရာ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊေရာက္လာကာ
“ဟဲ့သာေက်ာ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ၊ အရူး! ကိုယ့္ဖာသာ အသာမရူးဘူး၊ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးတဲ့ အရူးဟု ဆိုကာ”ေငါက္ငမ္းေလေတာ့သည္။ ဤတြင္ ေမာင္ျဖစ္သူ ဦးသာေက်ာ္သည္
“အမ! နင္ကငါ့ကို လာျပီ သူေတာ္ေကာင္းေရာင္ေဆာင္ျပီ ဆံုးမ မေနနဲ႕၊ နင္ အေရွ႕ဖက္ရြာက ထြန္းတင္နဲ႔ လင္ ငယ္ေနတာ မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား။”ဟု ျပန္လိုက္ေျပာလိုက္ရာ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊသည္လည္း ဆက္လက္ ဆံုးမျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္ လစ္ထြက္ေျပးေလေတာ့သတည္း။
“အမေလး! ဦးဇင္းၾကီးဦးေရ၀တရဲ႕ ဦးဇင္းၾကီးရဲ႕ ဖဲရိုက္ေဖၚ ဖဲရိုက္ဖက္ ဦးဓာတ္ဆီဆံုးသြားရွာျပီ၊ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဘုရား။” ဟု ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို ေဖၚကာ ထည့္ငိုေနေလေတာ့သည္။ ဦးဇင္း ၾကီးသည္လည္း
“ဒီဒကာမၾကီးနဲ႔ေတာ့ ခက္ျပန္ျပီ၊ ကိုယ့္ဖာသာ အသာမငိုဘူး၊ ငါ့ငယ္က်ိဳးငယ္နာကိုပါ ထည့္ငိုေနတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ ဒကာမဘဲ။”ဟု ေတြးကာ အစက “ဒကာမၾကီး ေဒၚနက္ထယ္ကို အကၽြတ္တရားရေအာင္ တရားေတြေဟာလိုက္အံုးမယ္ဟဲ့”လို႔ အားခဲလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔၏ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို ေဖာ္ငိုေန ေလေတာ့ တရားေဟာဘို႔ကိုပင္ မဆိုထားဘိ၊ သီလေပး ေရစက္ခ်ကိုပင္ ေျဖာင့္ေအာင္ ျပဳလုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္သလိုျပဳလုပ္ေပးကာ ေက်ာင္းသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ၾကြလာခဲ့ေလေတာ့သတည္း။
ငယ္က်ိဳးငယ္နာ ေဖၚမွဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆက္စပ္လာသျဖင့္ တင္ျပပါရေစအံုး၊ တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဦးသာေက်ာ္ႏွင့္ ေဒၚခင္ေရႊဟူေသာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရွိၾကေလသည္။ ဦးသာေက်ာ္သည္ ေဒၚျငိမ္းလွႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊသည္ကား ဦးအံုးလွိဳင္ႏွင့္ အေၾကာင္းပါသြားေလသည္။ ေမာင္ျဖစ္သူ ဦးသာေက်ာ္သည္ကား ေဒၚျငိမ္းလွႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီးေနာက္ သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ ဦးသာေက်ာ္တစ္ေယာက္ရူးသြပ္သြားေလသည္။ ဦးသာေက်ာ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆိုးသြမ္းသည္။ တစ္ေန႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ ဆိုးဆိုးသြမ္းသြမ္း ရမ္းကာေနေလရာ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊေရာက္လာကာ
“ဟဲ့သာေက်ာ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ၊ အရူး! ကိုယ့္ဖာသာ အသာမရူးဘူး၊ သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးတဲ့ အရူးဟု ဆိုကာ”ေငါက္ငမ္းေလေတာ့သည္။ ဤတြင္ ေမာင္ျဖစ္သူ ဦးသာေက်ာ္သည္
“အမ! နင္ကငါ့ကို လာျပီ သူေတာ္ေကာင္းေရာင္ေဆာင္ျပီ ဆံုးမ မေနနဲ႕၊ နင္ အေရွ႕ဖက္ရြာက ထြန္းတင္နဲ႔ လင္ ငယ္ေနတာ မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား။”ဟု ျပန္လိုက္ေျပာလိုက္ရာ အမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေရႊသည္လည္း ဆက္လက္ ဆံုးမျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္ လစ္ထြက္ေျပးေလေတာ့သတည္း။
0 comments:
Post a Comment