အရွင္ဇ၀န

မႏၱၱေလးတိုင္းျမစ္သားျမိဳ႕နယ္္ ကုကၠိဳစုေက်းရြြာတြင္ ဦးေက်ာက္လံုးအမည္ရ အႏွိိပ္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ သူသည္ ထိုိုနယ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္တြင္ အလြန္ဟုိေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္
ေလသည္္။ တစ္ေန႔ ဦးေက်ာက္လံုးသည္ မိမိတို႔ ေက်ာင္းသို႔ ၀င္လာရာ သူႏွင့္ စကားမ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ေလသည္။ မိမိကပင္ စ၍
" ဒကာၾကီးဦးေက်ာက္လံုး ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းေကာင္း ႏွိပ္ေနရပါသလား"ဟု ေမးေသာအခါ ဦးေက်ာက္လံုးက
"ေအာ္ ဦးဇင္းကလဲ လူသားေတြ ကိုယ္ကာယရွိေနသ၍ နာမွဳဆိုတာရွိေနမွာပါ၊ နာမွဳရွိေနသ၍ေတာ့ ေက်ာက္လံုးတို႔ မငတ္ေသးပါဘူး ဦးဇင္းရယ္၊"ဟုမွတ္သြားဖြယ္ရာမ်ားကိုပင္ ေျဖၾကားခဲ့ေလသည္။
မိမိသည္ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္
"ေအာ္ အႏွိပ္သည္တစ္ပိုင္း ေဂါပကတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ဒို႔ဒကာၾကီးဦးေက်ာက္လံုးကေတာ့ ၾကာရင္ကမၼ၀ါစာေတာင္ ဖတ္မည့္သေဘာရွိပါေပ၏"ဟု အေတြးပင္၀င္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္
"ဒကာၾကီး, စကားမစပ္ ခုဒကာၾကီးက တစ္ခါႏွိပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ယူပါသလဲ" ေမးေလေသာအခါ
"ဦးဇင္းေရ အရင္ကေတာ့ ႏွစ္ရာ႕ငါးဆယ္က်ပ္ယူပါတယ္၊ ခုေတာ့ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းေတြကတက္္ေတာ့ ငါးရာယူပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ႏွစ္ရာ႔ငါးဆယ္ပဲေပးတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အေၾကြးေတာင္
က်ေသးတယ္၊ ငါးရာေပးတဲ့သူကိုေတာ့ ဆရာစားမခ်န္အကုန္ႏွိပ္ရတာေပါ့၊ ႏွစ္ရာ႔ငါးဆယ္သမားေတာ့ ႏွစ္ရာ႔ငါးဆယ္နဲ႔တန္ေအာင္ႏွိပ္ေပးရတာေပါ့ဇင္းရယ္၊"ဟု အႏွိပ္သည္ၾကီး ဦးေက်ာက္လံုးသည္
သူ၏ ပါးနပ္မွဳအေၾကာင္းေတြ႔ကို ခေရေစ့တြင္းက်ရွင္းျပေနေလသည္။ထိုစဥ္ ရြာအတြင္းမွ ကေလးတစ္ေယာက္သည္
"ဘၾကီးဦးေက်ာက္လံုး ကိုသိန္းဟန္က အႏိွပ္ခံခ်င္လို႔တဲ့၊ သူ႕အိမ္ကို လာခဲ့ပါအံုးတဲ့" ဟု လာေရာက္ေခၚသည္ကိုပင္
"ငါမအားဘူးလို႔ေျပာလိုက္ကြာ ဦးဇင္းနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ကြာ" ဆိုေသာအခါ မိမိက မေနသာေတာ့သျဖင့့္
"လိုက္္သြားပါ ဒကာၾကီးရာ ဦးဇင္းနဲ႔စကားေျပာလို႔ ဘာမွ ရလာမွာမွ မဟုတ္တာ၊ သြားႏိွပ္လိုက္ရင္ ေငြငါးရာ၀င္မည့္အေရးလက္မေႏွးေနပါနဲ႔ ဒကာၾကီးရာ"
"ဦးဇင္းက ဘာမွ မသိဘူး၊ သိန္ဟန္ဆိုတဲ့ေကာင္က အႏိွပ္သာ ခံခ်င္တာ ေငြေပးရမွာက် တြန္႔တိုတယ္၊ဟိုတစ္ပတ္က ႏိွပ္တာ ႏွစ္ရာငါးဆယ္ပဲေပးတယ္၊ ဒါေတာင္ အေၾကြးတစ္ရာက်န္ေသးတယ္၊သြား
ေတာင္းရင္ ေန႔ေရြ႕ညေရြ႕နဲ႔ မေပးခ်င္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ကို ႏိွပ္မေပးခ်င္တာ၊ေနေပ့ေစ့၊ ဒီေကာင္ကို ပစ္ထားလိုက္အံုးမယ္၊"
လာေခၚေသာ ကေလးသည္ပင္ မျပန္ေသးေပ၊ အႏွိပ္သည္ၾကီး ဦးေက်ာက္လံုးကို မရ ရေအာင္ ေပကပ္ေခၚေနေလ၏။
ဦးေက်ာက္လံုးသည္ကား ထိုကေလးေခၚသည္ကိုပင္ ပဓာနမထားေပ၊ သူ၏ အႏွိပ္သည္ဘ၀ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ဆက္လက္ကာ ရွင္းျပေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ မိမိက
" ဒကာၾကီးဦးေက်ာက္လံုးေရ လူေတြေတာ့ ႏွစ္ရာ႔ငါးဆယ္ သို႔မဟုတ္ ငါးရာယူတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ၊ ဦးဇင္းတို႔ ဘုန္းၾကီးေတြ ႏိွပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ယူပါသလဲ"ေမးေသာအခါတြင္ေတာ့
ဘုန္းၾကီးေတြေတာ့ ေၾကးရယ္လို႔ေတာ့ မေျပာပါဘူးဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတို႔ ၾကိဳက္သေလာက္သာ စြန္႔ပါဘုရားလို႔ေလွ်ာက္လိုက္တာပါပဲ၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေငြေတာ့မစြန္႔ၾကပါဘူး၊ ဆန္ႏွစ္ျပည့္
သုးံျပည္ေလာက္ေတာ့ စြန႔္ၾကတာေပါ့ဘုရား၊သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ဘုန္းၾကီးေတြကလဲ ကပ္ေစးနဲတယ္္ဘုရား၊ ဘာမွမစြန္႔ၾကဘူးဘုရား၊ 'ေအး ဒကာၾကီး ဤကဲ့သို႔ ျပဳရေသာ ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ က်န္းမာ
ခ်မ္းသာပါေစ'လို႔ပဲ ဆုေပးလိုက္ၾကတာပါပဲ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ရတာပါပဲဘုရား၊အမ်ားအားျဖင့္ ဘုန္းၾကီးေတြထဲမွာေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ ဘုန္းၾကီးကေတာ့ ကပ္ေစးအနဲဆံုးပဲဘုရား၊ႏွိပ္ခိုင္းတာေတာ့
ေန၀င္လုနည္းပါးပဲ၊ တပည့္္ေတာ္က တိုက္ရိုက္ေတာင္းရတာ မေကာင္းလို႔ 'ေတာင္ေက်ာင္းကိုယ္ေတာ္ႏိွပ္ရင္ေတာ့ ဆန္ႏွစ္ျပည္ သံုးျပည္စြန္္႔တာပဲဘုရား'လို႔ သြယ္၀ိုက္္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူက
ဘာျပန္မိန္႔သလဲ မွတ္လဲ'ဒကာၾကီးေရ ေတာင္ေက်ာင္းကိုယ္ေတာ္က ခ်မ္းသာတယ္ဗ်၊ ဦးဇင္းက ဆင္းရဲတယ္ဗ်၊ဘယ္စြန္႔ႏိုင္မလဲ၊ ကုသိုလ္ယူေပါ့ဗ်၊ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္ကလဲ 'ဟြန္း ကိုယ္ေတာ္
စြန္ပါဘူးကိုယ္ေတာ္'ဟုျပန္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ေလ၊ အဲဒီလိုေလွ်ာက္ေတာ့လဲ မနာဘူးကိုယ္ေတာ္ေရ၊ ရြာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးက တဟားဟားရယ္္ေနတာ၊သူကေတာ့ မစြန္႔ရရင္ ျပီးတာပဲ သူ႔ကို
ဘာေျပာေျပာ မနာဘူး။ကပ္ေစးနည္းခ်က္ကလဲ ကမ္းကုန္းတယ္ အာဂႏၱဳကသေဌးကေတာင္ အေဖေခၚေလာက္ပါေပတယ္၊"ဟု အႏိွပ္ဆရာၾကီးဦးေက်ာက္လံုးက သူ႔၏ အႏွိပ္သည္ဘ၀
ေငြမရပံုမ်ားကို ညည္းညဴးေျပာျပလာသျဖင့္ မိမိကပင္
"ဒါဆိုရင္ ဒကာၾကီးအျဖစ္ကလဲ အရင္က ျမင္းလွည္းဆရာၾကီး တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနျပီေပါ့" ဆိုလိုက္ေသာအခါ အႏွိပ္ဆရာၾကီးဦးေက်ာက္လံုးက
"ျမင္းလွည္းဆရာၾကီးက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ မိန္႔ပါအံုးဘုရား"ဟုဆိုလာသျဖင့္
"ဒကာၾကီးေရ တစ္ခါ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႔မွာ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးက ျမင္းလွည္းဂိတ္ကို လာေရာက္ျပီး ျမင္းလွည္းငွားသတဲ့၊ဒီေတာ့ ျမင္းလွည္းဆရာၾကီးက
ကိုယ္ေတာ္ဘယ္ၾကြမွာလဲ ေမးေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က ထင္းရွားတဲ့ စာသင္တိုက္ၾကီးရဲ႕နာမည္္ကို ေျပာသတ၊ဲ့ အဲဒီအခါ ျမင္းလွည္္းဆရာၾကီးက
ကိုယ္ေတာ့စာသင္တိုက္က ေတာ္ေတာ္ေ၀းတယ၊္ ျမိဳ႕ျပင္မွာ၊ ဘယ္ေလာက္္ေပးႏိုင္မလဲ ေပးၾကည့္ပါ၊'ဆိုေတာ့
ကိုယ္ေတာ္က 'ဒကာမနာေစရပါဘူး'လို႔ မိန္႔တယ္ေလ၊ ဒီေတာ့ ျမင္းလွည္းဆရာၾကီးလဲ 'ေၾကးေတာ့ ေကာင္းေကာင္းရမွာပဲ'ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လိုက္သြားတယ္ေလ၊ ျမင္းလွည္္းဆရာၾကီးဟာ
လမ္းတြင္ ကိုယ္ေတာ္ေပးမည့္ ေငြပမာဏကို သိလိုေသာေၾကာင့္
ကိုယ္ေတာ္ဘယ္ေလာက္လဲ အတိအက်ေျပာပါအံုးဘုရားဟု ေမးျပန္တာေပါ့။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က
'ဒကာမနာေစရပါဘူးလို႔ဆိုျပန္ေလတယ္ေလ။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ျမင္းလွည္းဆရာလဲ ေၾကးကို ဆက္မေမးေတာ့ဘူးေပါ့၊ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေရာက္သြားေရာ ဒကာၾကီးရာ။
ေက်ာင္းေရာေသာအခါတြင္ ကိုယ္ေတာ္္က ဘာမွ မေျပာ၊ ျမင္းလွည္းခလဲ မေပးပဲ ဆင္းသြားေလေတာ့၊ ျမင္းလွည္းဆရာၾကီးက
ကိုယ္ေတာ္ျမင္းလွည္းခေလး စြန္႔ပါအံုးဘုရားဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က
'ဟာ ဒီ ဒကာနာခ်င္ျပီးထင္တယ္'လို႔ မိန္႔လိုက္ေတာ့ ျမင္းလွည္းဆရာလဲ ျမင္းလွည္းခမရတဲ့အျပင္ အရိုက္ခံရမည့္ကိန္းေတာင္ၾကံဳေတြ႔ေနရေလေတာ့ တစ္ခ်ိဳးတည္း ျမင္းလွည္းကို ေမာင္းေျပးလာရသ
တဲ့ ဒကာၾကီးေရ၊ ဒကာၾကီးအျဖစ္က အဲဒီေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးပါဘူး ဒကာၾကီးရာ၊" ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဒကာၾကီး ဦးေက်ာက္လံုးသည္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ကာ
"အဲဒီ ကိုယ္ေတာ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆိုးသားပဲ၊ အြန္းေျပာသာေျပာရ သူေျပာတာလဲ ဟုတ္သားပဲ ဒကာမနာေစရပါဘူးတဲ့၊ ျမင္းလွည္းခေပးမယ္လို႔ ေျပာတာမွ မဟုတ္တာ၊ ျမင္းလွည္းဆရာၾကီးအျဖစ္
နဲ႔စာရင္ သိန္းဟန္္ကို ႏိွပ္လို႔ရတဲ့ ေငြ၂၅၀က မဆိုးေသးပါဘူး၊ ကဲကိုယ္ေတာ္ေရ လိုက္သြားလိုက္ပါမယ္"ဟုဆိုကာ လာေခၚေသာ ကေလးေနာက္သို႔ လိုက္သြားေလေတာ့သတည္း။