တစ္ခါက ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္သည္ တရုတ္ျပည္ ပီကင္းျမိဳ႕တြင္ ငါးႏွစ္ၾကာပညာသင္ၾကားျပီးေနာက္ အမိျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုျမန္မာႏိုင္ငံသားသည္ ပီကင္းမွ ျပန္လာျပီးေနာက္ စကားေျပာတိုင္း ပီကင္း၏ေကာင္းေၾကာင္းႏွင့္ ပီကင္းအစားအေသာက္မ်ား၏ ေကာင္းေၾကာင္းကို အျမဲတမ္းေျပာ ေနေလေတာ့ သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ သားျဖစ္သူ၏ ထိုအေတြးမ်ား ေပ်ာက္သြားေစရန္ ျမန္မာ့ေခါက္ဆဲြ၏ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေၾကာင္းသိရွိေစရန္ သူကိုယ္တိုင္ သားျဖစ္သူကို ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ေကၽြးေလသည္။ ထို႔သို႔ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စားၾကရာတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါ့သား ဘယ္လိုလဲ အေဖကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွင့္ ငါ့သား ပီကင္းမွာ စားခဲ့ရတဲ့ ေခါက္ဆြဲ ေၾကာ္ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းသလဲ ေျပာစမ္းပါအံုးကြ”ဟုေမးေသာအခါ သားျဖစ္သူက
“အြန္း အေဖေခါက္ဆဲြေၾကာ္လဲ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းေခါက္ဆဲြေၾကာ္ကိုေတာ့ မမွီဘူး အေဖရာ”ဟု ဆိုလိုက္ေသာအခါ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ အနည္းငယ္ ႏွာေခါင္းရံွဳ႕သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ မေက်နပ္ေသးပါ။သူ၏ လက္ရာသည္ ပီကင္းလက္ရာထက္သာေၾကာင္းကို သားျဖစ္သူအား ျပလိုေသးသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေန႔ သူသည္ ဘဲတစ္ေကာင္းကို ၀ယ္ကာ ေပါင္းျပီး သားျဖစ္သူအား ေကၽြးေလ သည္။ ထိုအခ်ိန္၀ယ္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါ့သား ပီကင္းဘဲေပါင္းလက္ရာနဲ႔ အေဖရဲ႕ ဘဲေပါင္းလက္ရာ ဘယ္လက္ရာကေကာင္းသလဲ ေျပာစမ္းပါအံုးကြ” ဟု ေမးေသာအခါ
“အြန္း အေဖရဲ႕ဘဲေပါင္းလက္ရာလဲေကာင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းဘဲေပါင္းလက္ရာေတာ့ မမီွေသးဘူး အေဖ ရာ”ဟု ဆိုလာျပန္သျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ဒုတ္ိယအၾကိမ္ႏွာေခါင္းရွဳံ႕ခဲ့ရျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဖခင္ျဖစ္ သူအေတြး၀င္လာသည္ကား
“အြန္းငါ့သားေတာ့ ျမန္မာေသြးမရွိေတာ့ဘူး၊ ပီကင္းေသြးေတြ ၀င္ေနျပီ၊ ပီကင္းေကာင္းေၾကာင္းပဲေျပာေနတာ၊ ဒီအက်င့္ေပ်ာက္သြားေအာင္ေတာ့ဆံုးမရမယ္”ဟု အေတြး၀င္လာေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ခုေသာ နကၡတ္ တာယာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တန္ေဆာင္လျပည့္ည၀ယ္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါ့သားရယ္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည့္စမ္းပါအံုး၊ လၾကီးကလဲ သာလို႔ နကၡတ္တာယာအေပါင္းကလဲ ျပည့္စံုလို႔၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္သာယာလဲ၊ မင္းရဲ႕ ပီကင္းညနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည၊ ဘယ္ညက ပိုျပီး သာယာလဲေျပာစမ္းပါအံုး ငါ့သားရယ္”ဟု ေမးေသာအခါ သားျဖစ္သူက
“အြန္းအေဖရယ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ နကၡနတ္တာယာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည့္ညဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးသာယာပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းရဲ႕ နကၡတ္တာယာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ တန္ေဆာင္းမုန္း လျပည့္ညရဲ႕ သာယာမွဳကိုေတာ့ မမွီေသးဘူးအေဖ”ဟု ဆိုလာသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ အလြန္ေဒါပြသြားကာ
“ဒီေလာက္ေတာင္ ပီကင္းကို အေကာင္းျမင္ျပီး ျမန္မာျပည္ကို အေကာင္းမျမင္တဲ့ေကာင္ ေသေပေတာ့” ဟုဆိုကာ လက္သီးျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း သားျဖစ္သူ၏ မ်က္ႏွာကို ထိုးလိုက္ေလေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ သားျဖစ္သူ ေျပာလိုက္သည္ကား
“အြန္း အေဖလက္သီးလဲ ေတာ္ေတာ္ျပင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းလက္သီးေတာ့ မမွီေသးဘူးအေဖ”ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သတည္း။
“အြန္း သားျဖစ္သူသည္ကား ဘယ္ေလာက္ပင္ ဖခင္ျဖစ္သူက ဆံုးမေစေတာ့ ပီကင္းအေပၚအေကာင္းျမင္၀ါဒကို ေလွ်ာ့ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ၊ အသက္သာ အေသခံလွ်င္ ခံသြားေပေတာ့မည္၊ ေအာ္ ဒီလိုလူမ်ိဳးလဲရွိေသးေပသည္ ကိုး ”။
မွတ္ခ်က္ ဤျပင္ပံုကို သာသနတကၠသိုလ္တက္စဥ္ ဆရာေတာ္ၾကီးဦးသန္႔ဇင္ေျပာျပသျဖင့္ မိမိ၏ စာဖတ္ပရိ သတ္အေပါင္းကို ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
“ငါ့သား ဘယ္လိုလဲ အေဖကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွင့္ ငါ့သား ပီကင္းမွာ စားခဲ့ရတဲ့ ေခါက္ဆြဲ ေၾကာ္ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းသလဲ ေျပာစမ္းပါအံုးကြ”ဟုေမးေသာအခါ သားျဖစ္သူက
“အြန္း အေဖေခါက္ဆဲြေၾကာ္လဲ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းေခါက္ဆဲြေၾကာ္ကိုေတာ့ မမွီဘူး အေဖရာ”ဟု ဆိုလိုက္ေသာအခါ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ အနည္းငယ္ ႏွာေခါင္းရံွဳ႕သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ မေက်နပ္ေသးပါ။သူ၏ လက္ရာသည္ ပီကင္းလက္ရာထက္သာေၾကာင္းကို သားျဖစ္သူအား ျပလိုေသးသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေန႔ သူသည္ ဘဲတစ္ေကာင္းကို ၀ယ္ကာ ေပါင္းျပီး သားျဖစ္သူအား ေကၽြးေလ သည္။ ထိုအခ်ိန္၀ယ္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါ့သား ပီကင္းဘဲေပါင္းလက္ရာနဲ႔ အေဖရဲ႕ ဘဲေပါင္းလက္ရာ ဘယ္လက္ရာကေကာင္းသလဲ ေျပာစမ္းပါအံုးကြ” ဟု ေမးေသာအခါ
“အြန္း အေဖရဲ႕ဘဲေပါင္းလက္ရာလဲေကာင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းဘဲေပါင္းလက္ရာေတာ့ မမီွေသးဘူး အေဖ ရာ”ဟု ဆိုလာျပန္သျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ဒုတ္ိယအၾကိမ္ႏွာေခါင္းရွဳံ႕ခဲ့ရျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဖခင္ျဖစ္ သူအေတြး၀င္လာသည္ကား
“အြန္းငါ့သားေတာ့ ျမန္မာေသြးမရွိေတာ့ဘူး၊ ပီကင္းေသြးေတြ ၀င္ေနျပီ၊ ပီကင္းေကာင္းေၾကာင္းပဲေျပာေနတာ၊ ဒီအက်င့္ေပ်ာက္သြားေအာင္ေတာ့ဆံုးမရမယ္”ဟု အေတြး၀င္လာေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ခုေသာ နကၡတ္ တာယာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တန္ေဆာင္လျပည့္ည၀ယ္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါ့သားရယ္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည့္စမ္းပါအံုး၊ လၾကီးကလဲ သာလို႔ နကၡတ္တာယာအေပါင္းကလဲ ျပည့္စံုလို႔၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္သာယာလဲ၊ မင္းရဲ႕ ပီကင္းညနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည၊ ဘယ္ညက ပိုျပီး သာယာလဲေျပာစမ္းပါအံုး ငါ့သားရယ္”ဟု ေမးေသာအခါ သားျဖစ္သူက
“အြန္းအေဖရယ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ နကၡနတ္တာယာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည့္ညဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးသာယာပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းရဲ႕ နကၡတ္တာယာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ တန္ေဆာင္းမုန္း လျပည့္ညရဲ႕ သာယာမွဳကိုေတာ့ မမွီေသးဘူးအေဖ”ဟု ဆိုလာသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ အလြန္ေဒါပြသြားကာ
“ဒီေလာက္ေတာင္ ပီကင္းကို အေကာင္းျမင္ျပီး ျမန္မာျပည္ကို အေကာင္းမျမင္တဲ့ေကာင္ ေသေပေတာ့” ဟုဆိုကာ လက္သီးျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း သားျဖစ္သူ၏ မ်က္ႏွာကို ထိုးလိုက္ေလေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ သားျဖစ္သူ ေျပာလိုက္သည္ကား
“အြန္း အေဖလက္သီးလဲ ေတာ္ေတာ္ျပင္းပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပီကင္းလက္သီးေတာ့ မမွီေသးဘူးအေဖ”ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သတည္း။
“အြန္း သားျဖစ္သူသည္ကား ဘယ္ေလာက္ပင္ ဖခင္ျဖစ္သူက ဆံုးမေစေတာ့ ပီကင္းအေပၚအေကာင္းျမင္၀ါဒကို ေလွ်ာ့ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ၊ အသက္သာ အေသခံလွ်င္ ခံသြားေပေတာ့မည္၊ ေအာ္ ဒီလိုလူမ်ိဳးလဲရွိေသးေပသည္ ကိုး ”။
မွတ္ခ်က္ ဤျပင္ပံုကို သာသနတကၠသိုလ္တက္စဥ္ ဆရာေတာ္ၾကီးဦးသန္႔ဇင္ေျပာျပသျဖင့္ မိမိ၏ စာဖတ္ပရိ သတ္အေပါင္းကို ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
0 comments:
Post a Comment