“ငရဲျပည္ကို ျပန္ရေတာ့မယ္”

ျပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္က ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္ေတာရြာမွ ဆရာေတာ္တစ္ပါးသည္ စကၤာပူႏိုင္ငံသို႔ သူ၏ အသိဆရာ ေတာ္တစ္ပါး၏ ပင့္ဖိတ္မွဳေၾကာင့္ အလည္အပတ္ၾကြေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ အလြန္အင္မ တန္မွ တိုးတက္ေသာ သန္႔ျပန္႔ေသာ စကၤာပူသို႔ ေရာက္လာျပီဆိုသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ သူ႔အတြက္ အထူးအဆန္း ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ စကၤာပူမွ ေတြ႔ရွိရေသာ အရာမ်ားအေပၚ၌ အထူးအဆန္းျဖစ္ မည္ဆိုလွ်င္လည္းျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပရာ၏။ စကၤာပူႏိုင္ငံသည္ကား မီးႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီရသည္။ ေရႏွစ္ဆယ္ ့ေလးနာရီရသည္။ တိုင္းျပည္ကားသပ္ရပ္သည္။ လွပသည္။ လူေတြၾကည့္လိုက္လွ်င္လည္း ေတာက္ေျပာင္ ေနေလသည္။ ေလဆိပ္ၾကီးသည္ကားလည္း အလြန္အင္မတန္မွ ခမ္းနားလွသည္။ အလြန္အင္မတန္မွ ၾကီးမား ေသာ ေလယာဥ္ၾကီးမ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသည္။ မိနစ္တိုင္း ႏိုင္ငံတကာမွ ေလယာဥ္မ်ားဆင္းသက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ေျမေအာက္ရထားမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရေပသည္။ ေနာက္ထူးဆန္းေသာအရာတစ္ခုသည္ကား ျမန္မာ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားကပ္ၾကေသာ ဆြမ္း ဆြမ္းဟင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ တစ္သက္မေမ့စရာ အလြန္ အင္ မတန္မွ ေကာင္းလွေပသည္။ ဆရာေတာ္၏ ပတ္၀န္း က်င္ႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ စကၤာပူသည္ကား အလြန္တိုးတက္ ေနေသာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ျဖစ္ေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ဆရာေတာ္သည္ စကၤာပူမွာ သံုးလၾကာ သီတင္း သံုးေနထိုင္ေနစဥ္ ေက်ာင္းအတြင္း၀ယ္ ကုတ္ေနသည္ ဟူ၍မရွိပါ။ ေန႔စဥ္ အျပင္ထြက္ကာ ထူးဆန္းေသာ အရာ မ်ားကို ေလ့လာေလ့ရွိသည္။ မွတ္သားေလ့ရွိသည္။ ဒီလိုႏွင့္ သီတင္းသံုးေနထို္င္လာခဲ့ရာ သံုးလျပည့္၍ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရမည့္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္သည္ စကၤာပူမွ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ ၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
“ယေန႔ တပည့္ေတာ္ေတာ့ နတ္ျပည္ကေန လူျပည္၊ လူျပည္ကေန ငရဲျပည္ကို ျပန္ရေတာ့မယ္၊ေအာ္ ၀မ္းေတာင္ နည္းမိပါတယ္ဆရာေတာ္ရယ္”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သတည္း။
ရွင္းလင္းခ်က္
နတ္ျပည္ဟူသည္ကား စကၤာပူႏိုင္ငံကိုဆိုလိုသည္။ လူျပည္ဟူသည္ကား ျမန္မာျပည္ပင္ျဖစ္သည္။ ငရဲျပည္ဟူ သည္ကား အသြားရခက္ အေနရခက္ေသာ အလြန္အင္မတန္မွ ေတာက်ေသာ ဆရာေတာ္၏ မဖြင့္ျဖိဳးေသးေသာ ဇာတိရြာေလးကိုပင္ ဆိုလိုရင္းျဖစ္ေပသည္။ “ေအာ္ ဆရာေတာ္၏ စကားသည္ကား အလြန္ပင္ အဓိပၸာယ္ေလးနက္လွေပ၏။ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းလွေပ၏”။