“ေအာ္ ဒီလိုကိုယ္ေတာ္လဲ ရွိေသးသကိုး”

ျပီးခဲ့ေသာ ဒီဇင္ဘာလက ျဖစ္သည္။ မိမိသည္ စကၤာပူရွိ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ေက်ာင္းတြင္ ေခတၱခဏ သီတင္းသံုး ေနစဥ္ ျမန္မာျပည္မွ ေမးတစ္ေစာင္ မိမိထံသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ထိုေမးတြင္
"ဦးဇင္းရဲ႕ မွ်ားနတ္ေမာင္ ဒကာၾကီး ကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားျပီ၊ အျမန္လာပါ"ဟူ၍ပင္ျဖစ္သတည္း။ မိမိသည္ ထိုေမးကို ဖတ္လိုက္ရေသာအခါ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ေသာ တာပန္အရိယာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အရွင္အာနႏၵာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ပင္ ျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ျပီဆို သည္ကုိ သိလိုက္ရေသာအခါ ရုတ္တရက္ အေရွ႕အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတို႔ကို ခဲြ၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ေတြေ၀မွဳေတြျဖစ္သြားေလ၏။ ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာ မိမိ၏ အျဖစ္သည္ကား အဘယ္ဆို ဘြယ္ရာရွိမည္နည္း၊တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ မိမိ၏ အေတြးထဲတြင္
"ေအာ္ ငါ့ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္တဲ့ ဒကာၾကီးေတာ့ ကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားျပီ၊ ငါလဲ ဒကာၾကီးကို ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မျပဳစု မလုပ္ေကၽြးလိုက္ရ၊ ငါဟာ ဒကာၾကီးအေပၚတာ၀န္မေက်သူသာျဖစ္တယ္၊ ဒကာၾကီးရယ္ အျဖစ္ဆိုး လိုက္ေလစြ၊ ကားတိုက္ခံရလို႔မွ ဆံုးရတယ္လို႔၊ က်န္တဲ့ေရာဂါေ၀ဒနာနဲ႔ ဆံုးရင္ ေျဖသာေသးတယ္။ ဘယ္ဘ၀က မ်ား ၀ဋ္ေကၽြးေတြပါလာသလဲမသိ"ဟုေတြးကာ ယူၾကံဳးမရပင္ျဖစ္ေနမိသည္။ ဆြမ္းကိုလဲ ဘုဥ္းေပး၍ မရေတာ့ပါ။ တစ္လုပ္ ႏွစ္လုပ္ ဘုန္းေပး ျပီး ထလာခဲ့ေတာ့သည္။
"ဒီေန႔ ဦးဇ၀နၾကီး ဆြမ္းစားတာ နည္းလွခ်ည္းလား၊ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ၊ ေနမေကာင္းလို႔လား"ဟူေသာ သူငယ္ ခ်င္း၏ အေမးကိုပင္ မေျဖႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဆြမ္း၀ိုင္းမွ ရုတ္တရက္ထျပန္လာမိသည္။ဤတြင္ ဆြမ္း၀ိုင္းတြင္ ရွိေသာ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးက
" သူ႔ဒကာၾကီး ကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ့ ေမးဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ဆရာေတာ္"ဟု ေလွ်ာက္လိုက္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္သည္ မိမိထံသို႔ ေရာက္လာကာ
"ဦးဇ၀နရယ္ သိပ္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ႔၊ အရွင္ဘုရားက အရွင္ဘုရားရဲ႕ မိသားစုထဲမွာ ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္တယ္၊ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပျဖစ္တဲ့ အရွင္ဘုရားက အဲဒီလို ခံစားေနရင္ အရွင္ဘုရားရဲ႕ မိခင္ၾကီးနဲ႔ မိသားစုကို ဘယ္လိုသြားျပီး ေသာကေျဖေဆးေပးႏိုင္ေတာ့မလဲ"ဟု မိမိအား ေျဖဆည္ရာစကား ေျပာ လာသျဖင့္ မိမိ၏ ရင္တြင္းရွိ ေသာကတရားေတြ တဒဂၤအားျဖင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
"ေအာ္ ေသျခင္းတရားကို ငါ့ဒကာၾကီးတစ္ေယာက္သာ ရင္ဆိုင္ရသည္မဟုတ္ သက္ရွိသတၱ၀ါတိုင္း ရင္ဆိုင္ၾက ရမည္သာ၊ ခႏၶာရွိတဲ့ သူတိုင္းဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေသၾကရမွာပဲ၊ နတၳိ ဇာတႆ အမရဏံနာမ နတၳိ၊ ေဖြးဖြား လာသူတိုင္းဟာ ေသဆံုးၾကရမွာပဲ" ဟု မိမိကို ဆံုးမကာ ေျဖသိမ့္ႏိုင္ခဲ့ေလျပီ။ထို႔ေနာက္ အက်ိဳး အေၾကာင္းကို တိတိက်က် သိရန္အလို႔ငွာ မိမိသည္ ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းဆက္ေလသည္။ထိုအခါ ဦးေလးျဖစ္သူ၏ ဇနီးျဖစ္သူက ဖုန္းကို လာကိုင္ေလသည္။ မိမိ စကၤာပူမွ ဆက္ေၾကာင္းကို သိလိုက္ရေသာအခါတြင္ကား
‘‘အမေလး ဦးဇင္းရဲ႕ ကို၀င္းျမင့္ေဌး ၀မ္းတြင္းအေနာက္ဖက္မွာ ေရႊစင္စၾကၤာကားတိုက္လို႔ ဆံုးသြားပါျပီဘုရား ``ဟု ေအာ္ၾကီး ဟစ္က်ယ္ ငိုယိုကာ ေလွ်ာက္ေလေတာ့သည္။ ဤတြင္ မိမိ၏ စိတ္တြင္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားသည္။ ‘‘ကားတိုက္ခံရလို႔ ေသဆံုးသူမ်ားတြင္ ငါ့ခမည္းေတာ္ၾကီးသာမက ဦးေလးျဖစ္သူလည္း ပါသြားတယ္နဲ႔ တူတယ္” ဟု သံသယ၀င္ေနစဥ္ ေနာက္ထပ္ ဒါယကာတစ္ဦးက အေဒၚဆီက ဖုန္းကို ယူကာ
“ဦးဇင္း တပည့္ေတာ္ ဦးဇင္းရ႕ဲ ခမည္းေတာ္ ငနီပါဘုရား``ဟူေသာ ဒါယကာၾကီး၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရေသာ အခါ မိမိ သိလိုက္ပါျပီ၊ မိမိသည္ နေမာ္နမဲ့ အီးေမးကို မွားယြင္းျပီး ဖတ္မိလိုက္ျပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ရသည္။
အီးေမးတြင္ ပါေသာ အေၾကာင္းအရာသည္ကား
“ဦဇင္းရဲ႕ မွ်ားနတ္ေမာင္ ဒါယကာၾကီး ကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားျပီ၊ အျမန္ျပန္ၾကြလာပါ၊” သို႔ေသာ္ မိမိ နေမာ္နမဲ့ ဖတ္လိုက္မိသည္ကား“ ဦးဇင္းရဲ႕ ဒါယကာၾကီး မွွ်ားနတ္ေမာင္ကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားျပီ”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သတည္း။
မွတ္ခ်က္ မွ်ားနတ္ေမာင္ ဒါယကာၾကီးဟူသည္ မွ်ားနတ္ေမာင္ အမည္ရေသာ ကားကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ မိမိ၏ ဦး ေလးျဖစ္သူ (မိမိ၏ ရဟန္းဒါယကာ)ပင္ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ျဖစ္သျဖင့္ မိမိသည္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၾကြခဲ့ရေလသည္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေသာအခါ မိမိသည္ ဦးေလးျဖစ္ သူ ကားတိုက္ခံခဲ့ရေသာ ၀မ္းတြင္းအေနာက္ဘက္သို႔ ေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။ လမ္းသည္ကား အလြန္က်ဥ္း သည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာတို႔သည္လည္း ထိုလမ္းက်ဥ္းေလးတြင္ သူတို႔၏ အသက္မ်ားစြာတို႔ကိုစြန္႔သြားၾကရ ေပသည္။ မိမိ၏ ဦးေလးျဖစ္သူ ရဟန္းဒါယကာသည္လည္း ထိုေနရာတြင္ အသက္စြန္႔ခဲ့ရေပသည္။ ထိုေန ရာတြင္ မိမိသည္ ဦးေလး၏ ဇနီးသည္၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္အတူ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳျပဳျပီး မကၽြတ္မလြတ္ၾကေသး ေသာ ပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတို႔အား အမွ်အတမ္းေပးေ၀ေပးခဲ့ေလသည္။
တစ္ေန႔ ဦးေလးျဖစ္သူ၏ ရက္လည္ ဆြမ္းကပ္ပဲြသို႔ အနီးအနားရွိ ရြာမ်ားမွ သံဃာေတာ္အေပါင္းတို႔သည္ ရြာဦးေက်ာင္းသို႔ ၾကြေရာက္ေနၾကျပီးျဖစ္သည္။ နံနက္ေစာေစာ ဆြမ္းမကပ္မီ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဦးေလးျဖစ္ သူ၏ ၀မ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေျပာေနၾကေလသည္။ ထိုတြင္ မိမိက
“ခုကားတိုက္မွဳျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးက လမ္းက ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းတယ္ဘုရား၊ ကားတိုက္ခံရလို႔ လူအေတာ္မ်ား မ်ား အသက္ေတြ ဆံုးရွဳံးကုန္ပါျပီဘုရား၊ အဲဒီလမ္းကို ခ်ဲ႕လိုက္ရင္ေတာ့ ကားတိုက္မွဳေတြ နည္းသြားလိုက္မယ္လို႔ ထင္တယ္ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားလိုက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက
“ဟ ေမာင္ဇ၀နၾကီးရ လမ္းက်ဥ္းလို႔ ကားတိုက္လို႔ ဆံုးေတာ့လဲ မင္းတို႔ ငါတို႔ဘဲ စားရတာပဲမဟုတ္လားကြ၊ မျပင္ပဲ ဒီတိုင္းထားလဲ ေကာင္းတာပဲ၊ ခုလဲ ဒို႔ပဲ စားရတာပဲမဟုတ္လားကြ”ဟု ရယ္ေမာကာ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ ေဘးမွ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက
“ကိုယ္ေတာ္ၾကီး စကားေျပာတာ ၾကည့္ေျပာေနာ္၊ ခုကားတိုက္ခံရလို႔ ဆံုးသြားတဲ့ သူက ေမာင္ဇ၀နရဲ႕ ဦးေလး (ရဟန္းဒကာ)ဗ်”ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ ထိုဆရာေတာ္သည္ မိမိကို အားနာသြားကာ
“ဦးဇ၀နေရ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္၊ တပည့္ေတာ္က အရွင္ဘုရားနဲ႔ အခုဆံုးတဲ့ သူနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ဘူးထင္လို႔ စ ေနာက္ မိတာပါ”တဲ့။ ေအာ္ ဘယ္လိုပင္ ေတာင္းပန္ေစကာမူ မိမိသည္ ထိုဆရာေတာ္ကို
“ေအာ္ ဒီလို ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ ကိုယ္ေတာ္လဲ ရွိေသးသကိုး”ဟူ၍ပင္ မိမိရင္ထဲတြင္ မွတ္ေက်ာက္တင္ထားမိ ေလေတာ့သည္။