ယခုအခါ ျမန္မာျပည္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ငယ္ လတ္ ၾကီး စာေမးပြဲေျဖၾကားေနျပီျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာ ျပည္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ စာေမးပြဲေျဖဆိုေနျပီျဖစ္သည္ဟု ၾကားသိရေသာအခါ မိမိငယ္စဥ္က ၾကားဖူးခဲ့ ေသာ စာေမးပဲြႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဟာသမ်ားကို ေရးရန္ အၾကံျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။တစ္ခါက ကိုယ္ေတာ္ ေလးတစ္ပါးရွိသည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ ႏွစ္စက စာေပကို မၾကိဳးစားခဲ့ေပ။ စာေမးပြဲနီးလာခါမွ ဟိုစာအုပ္ ၾကည့္ ဒီစာအုပ္ၾကည့္ႏွင့္ သူ၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ စာအုပ္ေတြ ပံုထိုးေနသည္။ ဒလဗြျဖစ္ေနေလသည္။ နီးမွၾကည့္သည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ဘယ္စာကိုမွ် ေကာင္းေကာင္းမရေတာ့ေခ်။ မစြဲေတာ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္သျဖစ္ လက္ေလွ်ာ့အရွဳံေပးကား ေအာက္ပါအတိုင္း ေက်ာက္သင္ေဘာတြင္ ေရးသားထားေလေတာ့သတည္း။
“စာေမးပြဲၾကီးနီးလာျပီ
စာအုပ္ေတြၾကား ဗ်ာမ်ားသည္္
ဒီႏွစ္က် ေနာက္္ႏွစ္ေျဖအံုးမည္။”
ေနာက္ဟာသပံုျပင္တစ္ပုဒ္သည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
ဤပံုျပင္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၅ႏွစ္ခန္႔ ေလာက္က ျဖစ္ပါေပ၏။ မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သီလရွင္ ဆရာေလးမ်ားသည္ ဓမၼာစရိယတန္း စာေမးပြဲ ကို ေျဖဆိုၾကေလသည္။ ထိုႏွစ္က ေမးခြန္းပုစၦာသည္ အလြန္ခက္ ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာေလးမ်ားသည္ တစ္နာရီထိုးသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ အေျဖလႊာ မ်ားကို ၾကီးၾကပ္ေရးမ်ားကို အပ္ႏွံကာ စာေမးပြဲခန္းမွ ေစာေစာပင္လွ်င္ထြက္ခြါသြားၾကသည္။ ဦးေႏွာက္အ ေျခာက္မခံေတာ့ေပ။ ထိုင္ျပီးအေညာင္းမခံေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာေလးမ်ား သည္ကား ရလို႔ရျငား အေညာင္းခံကာ ပုစၦာကို စဥ္းစားေနၾကေလသည္။ ထိုအထဲတြင္ ဆရာေလးတစ္ပါးသည္ ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျဖျပီးျဖစ္သည္။ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာအတြက္ အၾကပ္ရိုက္ေနသည္။ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစား မရေပ။ ထိုပုစၦာေျဖဆိုႏိုင္မွသာ ေအာင္မွတ္ကို က်ိန္းေသေပါက္တြက္ဆႏိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္။ မရ၍ ထားခဲ့ျပန္ လွ်င္လည္း ေနာက္ႏွစ္ ျပန္ေျဖေနရလွ်င္ အခ်ိန္ကုန္မည္။ လူပန္းမည္။ ေငြကလဲကုန္အံုးမည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ အနီးအနားရွိ ကိုယ္ေတာ္ကို ေမးၾကည့္မယ္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ
“အရွင္ဘုရား နံပါတ္(ရ)ပုစၦာ၇ပါသလား၊ ရ၇င္တပည့္ေတာ္မကို ေျပာေပးပါအံုးဘုရား”ဟု ရိုု၇ိုေသေသဘဲ ပုစၦာအေျဖကို ေတာင္းေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က
“ဆရာေလး အလကားေတာ့ ေျဖမေပးႏိုင္ဘူး၊ 'ေမာင္' လို႔ေခၚမွ ေျဖေပးႏိုင္မယ္။” ဟု အၾကပ္ကိုင္လာေလသည္။ ဆရာေလးသည္လည္း
အေရးထဲ ဒီကိုယ္ေတာ္က အသားယူေနျပန္ပါျပီ၊ ကဲေလ မထူးပါဘူး၊ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖေလးရရင္ ျပီးတာပါဘဲ” ဆိုေသာအေတြးျဖင့္
“ေမာင္ရယ္ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖေလးေပးပါလား”ဟု ေတာင္းေလေတာ့သည္။ ထိုအခါကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ နံပါတ္(၇)အေျဖကို ေမာင္လို႔ ေခၚသည့္အတြက္ အားရ၀မ္းသာဘဲ မဆိုင္းမတြ ေျဖၾကားေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အေျဖသည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
“ဆရာေလးေရ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ေမာင္လဲနံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖကို မရဘူးကြယ့္။”
ထိုကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အေျဖေၾကာင့္ ဆရာေလးသည္ စာေျဖခန္းမအတြင္းကိုပင္ ဆက္မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေျဖလႊာကို အပ္ကာ ေဒါသတၾကီး စာေမးပြဲခန္းမွ ၀ုန္း၀ုန္း ဒိုင္းဒိုင္း ထြက္သြားေလေတာ့သတည္း။
“ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ကိုယ္ေတာ္ပါလား၊ မရရင္လဲ မရဘူး လို႔ မေျပာဘူး၊ ဆရာေလးခမ်ာ လူၾကားသူၾကား 'ေမာင္' လို႔လဲေခၚရေသး၊ ပုစၦာအေျဖကလဲမရ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္၊ ရွက္သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ေရ”။
“စာေမးပြဲၾကီးနီးလာျပီ
စာအုပ္ေတြၾကား ဗ်ာမ်ားသည္္
ဒီႏွစ္က် ေနာက္္ႏွစ္ေျဖအံုးမည္။”
ေနာက္ဟာသပံုျပင္တစ္ပုဒ္သည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
ဤပံုျပင္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၅ႏွစ္ခန္႔ ေလာက္က ျဖစ္ပါေပ၏။ မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သီလရွင္ ဆရာေလးမ်ားသည္ ဓမၼာစရိယတန္း စာေမးပြဲ ကို ေျဖဆိုၾကေလသည္။ ထိုႏွစ္က ေမးခြန္းပုစၦာသည္ အလြန္ခက္ ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာေလးမ်ားသည္ တစ္နာရီထိုးသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ အေျဖလႊာ မ်ားကို ၾကီးၾကပ္ေရးမ်ားကို အပ္ႏွံကာ စာေမးပြဲခန္းမွ ေစာေစာပင္လွ်င္ထြက္ခြါသြားၾကသည္။ ဦးေႏွာက္အ ေျခာက္မခံေတာ့ေပ။ ထိုင္ျပီးအေညာင္းမခံေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာေလးမ်ား သည္ကား ရလို႔ရျငား အေညာင္းခံကာ ပုစၦာကို စဥ္းစားေနၾကေလသည္။ ထိုအထဲတြင္ ဆရာေလးတစ္ပါးသည္ ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျဖျပီးျဖစ္သည္။ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာအတြက္ အၾကပ္ရိုက္ေနသည္။ ဘယ္လိုမွ စဥ္းစား မရေပ။ ထိုပုစၦာေျဖဆိုႏိုင္မွသာ ေအာင္မွတ္ကို က်ိန္းေသေပါက္တြက္ဆႏိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္။ မရ၍ ထားခဲ့ျပန္ လွ်င္လည္း ေနာက္ႏွစ္ ျပန္ေျဖေနရလွ်င္ အခ်ိန္ကုန္မည္။ လူပန္းမည္။ ေငြကလဲကုန္အံုးမည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ အနီးအနားရွိ ကိုယ္ေတာ္ကို ေမးၾကည့္မယ္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ
“အရွင္ဘုရား နံပါတ္(ရ)ပုစၦာ၇ပါသလား၊ ရ၇င္တပည့္ေတာ္မကို ေျပာေပးပါအံုးဘုရား”ဟု ရိုု၇ိုေသေသဘဲ ပုစၦာအေျဖကို ေတာင္းေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က
“ဆရာေလး အလကားေတာ့ ေျဖမေပးႏိုင္ဘူး၊ 'ေမာင္' လို႔ေခၚမွ ေျဖေပးႏိုင္မယ္။” ဟု အၾကပ္ကိုင္လာေလသည္။ ဆရာေလးသည္လည္း
အေရးထဲ ဒီကိုယ္ေတာ္က အသားယူေနျပန္ပါျပီ၊ ကဲေလ မထူးပါဘူး၊ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖေလးရရင္ ျပီးတာပါဘဲ” ဆိုေသာအေတြးျဖင့္
“ေမာင္ရယ္ နံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖေလးေပးပါလား”ဟု ေတာင္းေလေတာ့သည္။ ထိုအခါကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ နံပါတ္(၇)အေျဖကို ေမာင္လို႔ ေခၚသည့္အတြက္ အားရ၀မ္းသာဘဲ မဆိုင္းမတြ ေျဖၾကားေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အေျဖသည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါေပ၏။
“ဆရာေလးေရ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ေမာင္လဲနံပါတ္(ရ)ပုစၦာရဲ႕အေျဖကို မရဘူးကြယ့္။”
ထိုကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အေျဖေၾကာင့္ ဆရာေလးသည္ စာေျဖခန္းမအတြင္းကိုပင္ ဆက္မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေျဖလႊာကို အပ္ကာ ေဒါသတၾကီး စာေမးပြဲခန္းမွ ၀ုန္း၀ုန္း ဒိုင္းဒိုင္း ထြက္သြားေလေတာ့သတည္း။
“ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ကိုယ္ေတာ္ပါလား၊ မရရင္လဲ မရဘူး လို႔ မေျပာဘူး၊ ဆရာေလးခမ်ာ လူၾကားသူၾကား 'ေမာင္' လို႔လဲေခၚရေသး၊ ပုစၦာအေျဖကလဲမရ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္၊ ရွက္သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ေရ”။
0 comments:
Post a Comment