“ပန္းပဲဆရာၾကီး ဦးစံဖူး”

တစ္ခါက အညာအထက္ပိုင္း ရြာတစ္ရြာတြင္ ဦးစံဖူးအမည္ရ ပန္းပဲဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ သူသည္ ဓား အမ်ိဳး မ်ိဳးလုပ္၍ ေရာင္းေလ့ရွိသည္။ ေအာ္ဒါမွာလွ်င္လည္း ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို လုပ္ေပးေလ့ရွိသည္။ သူ႔ရြာ၀န္း က်င္မွ ေတာင္သူလယ္သမားဦးၾကီးမ်ားသည္ ဦးစံဖူး၏ ပန္းပဲဖိုကိုသာအားကိုးေနရသည္။ သူ႔၀န္းက်င္တြင္ ပန္းပဲ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေသာ သူဟာ သူတစ္ဦးတည္းသာ ရွိသည္။ ဤသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ဓားဖိုးကို က် ေသာ ႏွဳန္းထားထက္ ပိုေတာင္းေလ့ရွိသည္။ ေစ်းၾကီးစြာ ေပးရသျဖင့္ ဓားက ပိုးေကာင္းလာဆိုေတာ့ ဓားက ၾကာ ရွည္မခံ၊ ခုတ္လည္း ခဏသာျပတ္သည္။ တစ္လေလာက္သံုးျပီးေနာက္ အဲဒီဓားဟာ သံုးမရေတာ့ေပ။ သူ႔ကိုသာ ျပန္အပ္ျပီး ျပန္လည္သခိုင္းရေလသည္။ သူ႔လက္ရာ၏ မေကာင္းေၾကာင္းကလည္း အရပ္တကာ အေတာ္ ျပန္႕ႏွံေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ နီးစပ္သူတို႔က
“ဘၾကီးစံဖူး ဘၾကီးစံဖူးရဲ႕ ဓားမေကာင္းေၾကာင္းကို ဒီနား နီးစပ္ရာ ရြာေတြက ေတာ္ေတာ္ေျပာေနၾကျပီ၊ ဘၾကီး အေနနဲ႔ ဓားကို အရည္အေသြးေကာင္းေအာင္ ၾကာရွည္ခံေအာင္ လုပ္ေပးသင့္ေနျပီေနာ္”ဟု အၾကံေပးၾကေလ သည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းပဲဆရာၾကီးဦးစံဖူးက
“ဓားကို ၾကာရွည္ခံေအာင္လုပ္ရင္ စံဖူးတို႔ ငတ္တာၾကာျပီ။” ဟု ဒီလိုဘဲ ဘုေျပာလႊတ္သည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ရြာအတြင္းမွ နီးစပ္သူတို႔ကလည္း မေျပာေတာ့ေခ်။ လွ်စ္လွ်ဳရွဳထားေလသည္။ သူ႔ပန္းပဲဖိုသို႔လည္း သြားလည္ သူမရွိေတာ့ေပ။ ဤသည္ကို သိေသာ ပန္းပဲဆရာၾကီးစံဖူးသည္ ရြာသားမ်ားကို အရြဲ႕တိုက္သည့္အေနျဖင့္ လမ္းေဘးတြင္
“ပန္းပဲဆရာၾကီးစံဖူး
ဓားအမ်ိဳးအမ်ိဳးလုပ္သည္။
ျမန္သည္၊ ေကာင္းသည္။”ဟု ဆိုင္းပုဒ္ခ်ိတ္ထားေလသည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ဆိုင္းပုဒ္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးသြားၾကသည္။ သူ၏ ဆိုင္းပုဒ္ခ်ိတ္ထားျပီးေနာက္ မၾကာမီ တန္ခူးလသၾကၤန္က်ေရာက္ေလေတာ့သည္။ သၾကၤန္ အတက္ေန႔ ညေရာက္ျပီဆိုလွ်င္ ရြာမ်ား၏ ဓေလ့ထံုးစံအရ ရြာအတြင္းမွ ရြာသူရြာသားမ်ား ေကာင္း ေကာင္း မအိပ္ရေတာ့ေခ်။ သၾကၤန္ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္လိုက္ျပီး ေရပတ္ေလ့ ရွိသည္။ သန္းေခါင္းယံခ်ိန္္ ေရာကျ္ပီဆိုလွ်င္ျဖင့္ ကာလသားမ်ားက ေတာင္ပိုင္းမွ လွည္း ခံု စားပြဲ လံုခ်ည္ ႏြားစ သည္တို႔ကို ေျမာက္ပိုင္း လမ္း၏ အလယ္တည့္တည့္သို႔ ပို႔ထားေလသည္။ ေျမာက္ပိုင္းမွ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ေတာင္ပိုင္း လမ္း၏ အလယ္တြင္ ပို႔ထားေလသည္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ေန႔ မနက္ခင္းမွာေတာ့ ပစၥည္းေတြဟာ လမ္း လယ္ေခါင္တြင္ ပံုေအာေနသည္။ ထူးျခားသည္မွာ သူမ်ားေတြ ႏွစ္ဆန္းတစ္၇က္ေန႔ နံနက္ခင္းမွာ ဥပုသ္ေစာင့္ ေကာင္းမွဳျပဳလုပ္ ျခင္းျဖင့္ ၾကည္ႏူးေနၾကသည္။ ပန္းပဲဆရာၾကီးဦးစံဖူးတစ္ေယာက္ မၾကည္ႏူးႏိုင္ေပ။ ရြာအတြင္း ၀ယ္ လွည့္ကာ စိန္ေခၚေနေလသည္။အေၾကာင္းေသာ္ကား သူ၏ ေၾကာ္ညာဆိုင္းပုဒ္ေပၚတြင္ သူေရးထားသည့္
“ပန္းပဲဆရာၾကီးဦးစံဖူး
ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္သည္၊
ျမန္သည္၊ ေကာင္းသည္။” ဟု အစား
“ပန္းပဲဆရာၾကီးဦးစံဖူး
ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္သည္၊
ၾကာသည္၊ ညံ့သည္။”
“ေရခုတ္ေလခုတ္ အလြန္ဟုတ္၊
ၾကက္ဆူး ပဒိုင္း ထင္ရာပိုင္း၊
ပ်ဥ္းကတိုးေတြ႔က ေရွာင္ကာရွား၊
စံဖူးလုပ္တဲ့ဓား။”ဟု တစ္ေယာက္ေယာက္က သၾကၤန္အတက္ေန႔ညတြင္ လက္ေဆာ့သြားေသာေၾကာင့္ေပ တည္း။