“ဒီလို ဒကာမ်ိဳးလည္းရွိေသးတယ္”

အလြန္အင္မတန္ ပူျပင္လွေသာ ေႏြရာသီသို႔ေရာက္ရွိေနပါျပီ။ အလြန္အင္မတန္မွ ပူျပင္းလွေသာ ေႏြရာသီ၀ယ္ ဧည့္သည့္တစ္သိုက္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္း ရြာသာယာရြာ ရြာသာယာေက်ာင္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာၾကေလ သည္။ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္းဘဲ ဆရာေတာ္ကို ဦးတိုက္ကာ အလႅာပ သလႅာပစကားေျပာၾကသည္။ ဆရာ ေတာ္ႏွင့္ တရင္းတႏွီးစကားေျပာေနၾကသည္ကို ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ ထိုဧည့္မ်ားသည္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အေတာ္ ပင္ ရင္ႏွီးၾကဟန္တူ၏။ ထိုအထဲတြင္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္သည္ကား ဆရာေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာေပ၊ ျငိမ္၍ သာေနေလသည္။ ဧည့္စိမ္းျဖစ္လိမ့္မည္ထင္၏၊ မၾကာလိုက္ပါ၊ ထိုဧည့္သည္သည္ အပူမွလာရသည္ျဖစ္သျဖင့္ အနီးအနားရွိ ေသာက္ေရအိုးစဥ္မွ ေရကို အားပါးတရ ခပ္ေသာက္လိုုက္မည္ဟု ျပင္လိုုက္စဥ္ ဆရာေတာ္က
“ဒကာၾကီး အဲဒါသံဃာေတာ္ေတြေသာက္တဲ့ ေရအိုးစဥ္”ဟု ေအာ္ျပီး တားေတာ္မူလိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္ဧည့္ သည္ ကိုလူေအးၾကီးေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ပင္ မည့္သည့္စကားကိုမွ် ဆက္မိန္ေတာ္မမူႏိုင္ ေတာ့ ေပ။ ဧည့္သည္ေျပာလိုက္ေသာစကားသည္ကား
“ရပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မရြံတတ္ပါဘူးဘုရား”တဲ့။
“ေအာ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ဘုန္းၾကီးကို မရြံတတ္ေသာ ဒီလို ဒကာမ်ိဳးလဲရွိေသးလို႔”