ယခုတေလာျမန္မာျပည္တြင္ တရားေဟာဓမၼကထိက အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)သည္ အလြန္နာမည္ ၾကီးေန သည္။ မိမိ၏ ဘြဲ႔အမည့္သည္လည္း အရွင္ဇ၀နျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား သည္ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ႏွင့္ မိမိကို အတူတူထင္ေနၾကသည္။ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)၏ ဘုန္းရိပ္ကို မွီကာ မိမိက အေရွာင္နာမည္ရေနသည္။ ထို႔သို႔နာမည္ရပံုကို တင္ျပေပအံ့။
မိမိ၏ ဇာတိရြာတြင္ မွ်ားနတ္ေမာင္ဟု အမည္ရေသာ ဦးေလးျဖစ္သူ၏ ကားသည္ ရြာမွ ျမင္းျခံသို႔ ေျပးဆြဲေနေလ သည္။ ထိုကားေနာက္သို႔ ညီ၀မ္းကဲြေတာ္သူ ေမာင္မ်ိဳးသိန္းသည္ စပယ္ယာအျဖစ္လိုက္ပါေနေလသည္။ တစ္ေန႔ သူတို႔၏ ကားသည္ ျမင္းျခံေစ်းၾကီးအနီနားတြင္ ရပ္ထားသည္။ ထိုစဥ္ တရားတိတ္ေခြေရာင္းေသာ ကားတစ္စီး သည္ သူတို႔၏ ကားအနီးအနားသို႔ ေရာက္လာကာ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)၏ တရားတိတ္ေခြမ်ားကို ေအာ္ ေရာင္းေနေလသည္။ ၀ယ္သူတို႔လည္း တဖြဲဖြဲေပါ့။ထိုေအာ္သံကို ၾကားေနရေသာ ညီျဖစ္သူ ေမာင္မ်ိဳးသိန္းက
“ေအာ္ ဒို႔ဦးဇင္းက ေတာ္ေတာ္ကို ေပါက္ေနျပီဘဲ၊ ျမိဳ႕ၾကီးေပၚထိေတာင္း စီဒီေခြေတြေရာင္းေနရျပီ၊ ဒို႔ေတာင္မ သိဘူး၊” ဒါတြင္မက ေဘးမွ ခရီးသည္မ်ားကိုလည္း
“ဦးဇ၀နဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ရြာက က်ဳပ္ရဲ႕အကိုဦးဇင္းဘဲ၊ ဟုေျပာကာ ၾကြားလံုးမ်ားပင္ ထုတ္လိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္သူသည္ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ကို မိမိဟု ထင္မွတ္ကာ တ၇ားတိတ္ေခြမ်ားကို တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္၀ယ္ လိုက္ေလသည္။ ရြာေရာက္ေသာအခါ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို
“ေရာ႔ ဒီမွာ က်ဳပ္တို႔ဦးဇင္းရဲ႕ စီဒီေခြေတြ၊ ျမင္းျခံမွာေရာင္းေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔ ၀ယ္လာတာ။”ဟု ေပးလိုက္ေသာ အခါ အနီးအနားမွ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ရွိသူ ေဒၚေလးျဖစ္သူက
“ျပစမ္းပါ ဒို႔ဦးဇင္းရဲ႕စီဒီေခြ! ဘာေတြမ်ားေဟာထားလဲ နာၾကည့္ရေအာင္”ဟု ေမာင္မ်ိဳးသိန္းထံမွ ဆြဲယူကာၾကည့္ ့လိုက္ေလသည္။ ထို႔သို႔ၾကည့္ျပီးေသာအခါ ေဒၚေလးျဖစ္သူက
“မ်ိဳးသိန္း! ငအ၊ ဒါ ဒို႔ဦးဇင္းမဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ ေမတၱာရွင္အရွင္ဇ၀နဟဲ့၊ ေကာင္ေလးအလိုက္တာ၊ ကိုယ့္ဦးဇင္း ကိုယ္ေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး၊”ဟု ဆိုကာတိတ္ေခြကို ျပန္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဤသည္ကား ပထမအမွားျဖစ္ေပ သည္။ ဒုတိယအမွားသည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေပသည္။
မိမိတို႔ ရြာ၏ အနီးအနားတြင္ ကုကၠိဳစုရြာရွိေလသည္။ ထိုရြာမွ ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ မေကြး ျမိဳ႔သို႔ ခရီးထြက္သြားရေလသည္။ သူသည္ ညခင္း(၈)နာရီေလာက္တြင္ မေကြးျမိဳ႕သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ သူ ေရာက္သြားေသာအခါ သူသြားမည့္လမ္းသည္ ပိတ္ဆို႔ေနေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)၏ တရားပြဲရွိေနသျဖင့္ လူမ်ားၾကိတ္ၾကိတ္ထိုးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ ထိုအခါ သူသည္ အနီးအနားရွိ လူတစ္ေယာက္ကို
“ဘာပြဲရွိလို႔ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုးျဖစ္ေနတာလဲ၊”ေမးေသာအခါ ထိုလူက
“ဒီေန႔အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ရဲ႕တရားပဲြရွိတယ္ေလ၊ ဒီပရိသတ္ေတြက သူ႔ရဲ႕တရားနာပရိသတ္ေတြေပါ့၊” ဟု ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ ထိုေျဖသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ကုကၠိဳစုရြာမွ ဒါယကာက
“ဒို႔ရြာနားက ရြာသာက ဦးဇင္းဇ၀နက ဒီေလာက္ေတာင္နာမည္ၾကီးေနျပီဘဲ၊ ဒို႔ေတာင္မသိလိုက္ဘူး၊” ဟု ေသခ်ာေစ့ေစ့သပ္သပ္မေမးမူ၍ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္။ ထိုဒါယကာသည္ ကုကၠိဳစုကို ျပန္ေရာက္ေသာအခါ
အိမ္ကို မျပန္ေသးမူ၍ သူတို႔၏ ရြာမွ ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံ၀င္ကာ
“ဆရာေတာ္ဘုရား! ရြာသာက ဦးနီ+ေဒၚၾကည္ခင္တို႔ရဲ႕သားေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ေတာ္ပါတယ္ဘုရား၊ မေကြး ျမိဳ႕မွာ သူ႔တရားပြဲမွာ တရားနာပရိသတ္ေတြက ပြဲၾကိတ္ၾကိတ္တိုးလို႔ဘဲဘုရား။”ဟု အားရ၀မ္းသာ ေလွ်ာက္ေန ေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က
“ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါ ဒကာရ! ဇ၀နနဲ႔ မေန႔ကေတာင္ စကားေျပာလိုက္ရေသးတယ္၊ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ ”ဟု ဆရာေတာ္က ျငင္းေသာ္လည္း မရေပ၊ဒါယကာသည္ သူလက္ေတြ႔ျမင္လာခဲ့သည့္အတိုင္း ေျပာေနသျဖင့္ ဆရာေတာ္ကပင္ အရွဳံးေပးလိုက္ရေလသည္။ တစ္ေန႔ ကုကၠိဳစုဆရာေတာ္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို စံုစမ္း လိုသျဖင့္ မိမိထံ ေရာက္လာကာ
“ေမာင္ဇ၀န ျပီးခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္က မေကြးမွာ တရားေဟာခဲ့တယ္ဆို၊ အဲဒါဟုတ္လား။”ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ မိမိက
“ဘုန္းၾကီးကလဲ တပည့္ေတာ္က မေကြးျမိဳ႕ကို တရားသြားေဟာရေအာင္ တပည့္ေတာ္က ႏိုင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိ ကမွ မဟုတ္တာ၊”ဟု ေလွ်ာက္ထားလိုက္ေသာအခါ
“မသိပါဘူးကြာ၊ ငါရြာက ဒကာက မင္းတရားေဟာေနတာကို သူဘဲ အတိအက်ျမင္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေျပာေနလို႔ ငါ ေတာင္အရွဳံးေပးလိုက္ရတယ္၊ အဲဒါဘဲ ငါ့ရြာက ဒကာေတြက ကိစၥတစ္ခုကို ေသျခာသိေအာင္မလုပ္ဘဲ နေမာ္နမဲ့ အလြန္ေျပာတာ၊ သိပါဘူးကြာ၊ ငါက မင္းကို အေရွာင္အထင္ၾကီးေနတာ၊”ဟု အလႅာပ သလႅာပ ေျပာျပီး ျပန္ၾကြ သြားေလသည္။ ဤသည္ကား ဒုတိယအလြဲပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔လူအမ်ားသည္ မိမိႏွင့္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)ကို အလြန္ပင္ လဲြေနသျဖင့္
“ဘဲြ႔အမည္ကို ေျပာင္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား”ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အၾကံအညံေတာင္းေသာအခါ သူငယ္ခ်င္း တစ္ပါးက
“ဦးဇ၀နရယ္ ဘဲြ႔ေလးက ေကာင္းသားနဲ႔ မေျပာင္းပါနဲ႔၊ ဟိုက အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားက အရွင္ဇ၀န(ျဗဟၼ၀ိဟာရ)လို႔ေျပာင္းလိုက္ေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရ။”ဟု အၾကံေပးေလသည္။ ထိုအခါ ေဘးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တဟားဟားရယ္ၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျဗဟၼ၀ိဟာရအမည္ကား လူနာႏွင့္ လူေသမ်ားကို တင္ေသာ ကား၏ အမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
“ေအာ္ မိမိႏွင့္ နာမည္ေျပာင္းျခင္းကိစၥသည္ကား မလြယ္ပါလား။”ဟု ညည္းခ်င္းသာ ထုတ္မိပါေတာ့သတည္း။
မိမိ၏ ဇာတိရြာတြင္ မွ်ားနတ္ေမာင္ဟု အမည္ရေသာ ဦးေလးျဖစ္သူ၏ ကားသည္ ရြာမွ ျမင္းျခံသို႔ ေျပးဆြဲေနေလ သည္။ ထိုကားေနာက္သို႔ ညီ၀မ္းကဲြေတာ္သူ ေမာင္မ်ိဳးသိန္းသည္ စပယ္ယာအျဖစ္လိုက္ပါေနေလသည္။ တစ္ေန႔ သူတို႔၏ ကားသည္ ျမင္းျခံေစ်းၾကီးအနီနားတြင္ ရပ္ထားသည္။ ထိုစဥ္ တရားတိတ္ေခြေရာင္းေသာ ကားတစ္စီး သည္ သူတို႔၏ ကားအနီးအနားသို႔ ေရာက္လာကာ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)၏ တရားတိတ္ေခြမ်ားကို ေအာ္ ေရာင္းေနေလသည္။ ၀ယ္သူတို႔လည္း တဖြဲဖြဲေပါ့။ထိုေအာ္သံကို ၾကားေနရေသာ ညီျဖစ္သူ ေမာင္မ်ိဳးသိန္းက
“ေအာ္ ဒို႔ဦးဇင္းက ေတာ္ေတာ္ကို ေပါက္ေနျပီဘဲ၊ ျမိဳ႕ၾကီးေပၚထိေတာင္း စီဒီေခြေတြေရာင္းေနရျပီ၊ ဒို႔ေတာင္မ သိဘူး၊” ဒါတြင္မက ေဘးမွ ခရီးသည္မ်ားကိုလည္း
“ဦးဇ၀နဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ရြာက က်ဳပ္ရဲ႕အကိုဦးဇင္းဘဲ၊ ဟုေျပာကာ ၾကြားလံုးမ်ားပင္ ထုတ္လိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္သူသည္ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ကို မိမိဟု ထင္မွတ္ကာ တ၇ားတိတ္ေခြမ်ားကို တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္၀ယ္ လိုက္ေလသည္။ ရြာေရာက္ေသာအခါ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို
“ေရာ႔ ဒီမွာ က်ဳပ္တို႔ဦးဇင္းရဲ႕ စီဒီေခြေတြ၊ ျမင္းျခံမွာေရာင္းေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔ ၀ယ္လာတာ။”ဟု ေပးလိုက္ေသာ အခါ အနီးအနားမွ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ရွိသူ ေဒၚေလးျဖစ္သူက
“ျပစမ္းပါ ဒို႔ဦးဇင္းရဲ႕စီဒီေခြ! ဘာေတြမ်ားေဟာထားလဲ နာၾကည့္ရေအာင္”ဟု ေမာင္မ်ိဳးသိန္းထံမွ ဆြဲယူကာၾကည့္ ့လိုက္ေလသည္။ ထို႔သို႔ၾကည့္ျပီးေသာအခါ ေဒၚေလးျဖစ္သူက
“မ်ိဳးသိန္း! ငအ၊ ဒါ ဒို႔ဦးဇင္းမဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ ေမတၱာရွင္အရွင္ဇ၀နဟဲ့၊ ေကာင္ေလးအလိုက္တာ၊ ကိုယ့္ဦးဇင္း ကိုယ္ေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး၊”ဟု ဆိုကာတိတ္ေခြကို ျပန္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဤသည္ကား ပထမအမွားျဖစ္ေပ သည္။ ဒုတိယအမွားသည္ကား ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေပသည္။
မိမိတို႔ ရြာ၏ အနီးအနားတြင္ ကုကၠိဳစုရြာရွိေလသည္။ ထိုရြာမွ ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ မေကြး ျမိဳ႔သို႔ ခရီးထြက္သြားရေလသည္။ သူသည္ ညခင္း(၈)နာရီေလာက္တြင္ မေကြးျမိဳ႕သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ သူ ေရာက္သြားေသာအခါ သူသြားမည့္လမ္းသည္ ပိတ္ဆို႔ေနေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)၏ တရားပြဲရွိေနသျဖင့္ လူမ်ားၾကိတ္ၾကိတ္ထိုးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ ထိုအခါ သူသည္ အနီးအနားရွိ လူတစ္ေယာက္ကို
“ဘာပြဲရွိလို႔ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုးျဖစ္ေနတာလဲ၊”ေမးေသာအခါ ထိုလူက
“ဒီေန႔အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ရဲ႕တရားပဲြရွိတယ္ေလ၊ ဒီပရိသတ္ေတြက သူ႔ရဲ႕တရားနာပရိသတ္ေတြေပါ့၊” ဟု ေျဖၾကားလိုက္ေလသည္။ ထိုေျဖသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ကုကၠိဳစုရြာမွ ဒါယကာက
“ဒို႔ရြာနားက ရြာသာက ဦးဇင္းဇ၀နက ဒီေလာက္ေတာင္နာမည္ၾကီးေနျပီဘဲ၊ ဒို႔ေတာင္မသိလိုက္ဘူး၊” ဟု ေသခ်ာေစ့ေစ့သပ္သပ္မေမးမူ၍ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္။ ထိုဒါယကာသည္ ကုကၠိဳစုကို ျပန္ေရာက္ေသာအခါ
အိမ္ကို မျပန္ေသးမူ၍ သူတို႔၏ ရြာမွ ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံ၀င္ကာ
“ဆရာေတာ္ဘုရား! ရြာသာက ဦးနီ+ေဒၚၾကည္ခင္တို႔ရဲ႕သားေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ေတာ္ပါတယ္ဘုရား၊ မေကြး ျမိဳ႕မွာ သူ႔တရားပြဲမွာ တရားနာပရိသတ္ေတြက ပြဲၾကိတ္ၾကိတ္တိုးလို႔ဘဲဘုရား။”ဟု အားရ၀မ္းသာ ေလွ်ာက္ေန ေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က
“ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါ ဒကာရ! ဇ၀နနဲ႔ မေန႔ကေတာင္ စကားေျပာလိုက္ရေသးတယ္၊ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ ”ဟု ဆရာေတာ္က ျငင္းေသာ္လည္း မရေပ၊ဒါယကာသည္ သူလက္ေတြ႔ျမင္လာခဲ့သည့္အတိုင္း ေျပာေနသျဖင့္ ဆရာေတာ္ကပင္ အရွဳံးေပးလိုက္ရေလသည္။ တစ္ေန႔ ကုကၠိဳစုဆရာေတာ္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို စံုစမ္း လိုသျဖင့္ မိမိထံ ေရာက္လာကာ
“ေမာင္ဇ၀န ျပီးခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္က မေကြးမွာ တရားေဟာခဲ့တယ္ဆို၊ အဲဒါဟုတ္လား။”ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ မိမိက
“ဘုန္းၾကီးကလဲ တပည့္ေတာ္က မေကြးျမိဳ႕ကို တရားသြားေဟာရေအာင္ တပည့္ေတာ္က ႏိုင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိ ကမွ မဟုတ္တာ၊”ဟု ေလွ်ာက္ထားလိုက္ေသာအခါ
“မသိပါဘူးကြာ၊ ငါရြာက ဒကာက မင္းတရားေဟာေနတာကို သူဘဲ အတိအက်ျမင္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေျပာေနလို႔ ငါ ေတာင္အရွဳံးေပးလိုက္ရတယ္၊ အဲဒါဘဲ ငါ့ရြာက ဒကာေတြက ကိစၥတစ္ခုကို ေသျခာသိေအာင္မလုပ္ဘဲ နေမာ္နမဲ့ အလြန္ေျပာတာ၊ သိပါဘူးကြာ၊ ငါက မင္းကို အေရွာင္အထင္ၾကီးေနတာ၊”ဟု အလႅာပ သလႅာပ ေျပာျပီး ျပန္ၾကြ သြားေလသည္။ ဤသည္ကား ဒုတိယအလြဲပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔လူအမ်ားသည္ မိမိႏွင့္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)ကို အလြန္ပင္ လဲြေနသျဖင့္
“ဘဲြ႔အမည္ကို ေျပာင္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား”ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အၾကံအညံေတာင္းေသာအခါ သူငယ္ခ်င္း တစ္ပါးက
“ဦးဇ၀နရယ္ ဘဲြ႔ေလးက ေကာင္းသားနဲ႔ မေျပာင္းပါနဲ႔၊ ဟိုက အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)ဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားက အရွင္ဇ၀န(ျဗဟၼ၀ိဟာရ)လို႔ေျပာင္းလိုက္ေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရ။”ဟု အၾကံေပးေလသည္။ ထိုအခါ ေဘးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တဟားဟားရယ္ၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျဗဟၼ၀ိဟာရအမည္ကား လူနာႏွင့္ လူေသမ်ားကို တင္ေသာ ကား၏ အမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
“ေအာ္ မိမိႏွင့္ နာမည္ေျပာင္းျခင္းကိစၥသည္ကား မလြယ္ပါလား။”ဟု ညည္းခ်င္းသာ ထုတ္မိပါေတာ့သတည္း။
0 comments:
Post a Comment