တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ အလြန္အင္မတန္မွ ဆင္းရဲေသာ ဒါယကာတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ သူ၏ အမည္မွာ ကိုေသာင္းေရႊျဖစ္သည္။ ကိုေသာင္းေရႊသည္ အလြန္ဆင္းရဲသည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ပင္ မိန္းမဆံုးပါးသြားသ ျဖင့္ မုဆိုးဘ္ိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလသည္။သားမ်ား သည္ပင္ အရြယ္ေရာက္ေနျပီးျဖစ္သည္။ သားမ်ားကိုရွင္ျပဳ လိုေသာ္လည္း လက္ထဲတြင္ေငြကမရွိ။ သို႔ေသာ္ အိမ္တြင္ ႏို႔စားႏြားမေလးတစ္ေကာင္ရွိေလသည္။ ထိုအျဖစ္ကို သိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက
“မင္္းကလဲကြာ မင္းမွာ ႏို႔စားႏြားမေလးတစ္ေကာင္ရွိတာ၊ အဲဒါေလးေရာင္းျပီးသားေတြကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္ေပါ့ကြ” ဟု အၾကံေပးၾကေလသည္။ ထို႔သို႔ အၾကံေပးသျဖင့္ ထိုဒါယကာသည္ပင္
“ႏြားမေလးကို ေရာင္းျပီး သားေတြကို ရွင္ျပဳေပးရရင္ေကာင္းမလား၊ ေအာ္ ဒါေလးေရာင္းျပန္လွ်င္လည္း ငါ့တို႔ မိသားစုအတြက္ စားစရာမရွိေတာ့ျပီ၊ အြန္း ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ”ဟု စဥ္းစားခန္းပင္ ၀င္ေနေတာ့ သည္။ အဆံုးတြင္ ကိုေသာင္းေရႊဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ကား
“အို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာ ျပဳရခဲျဖစ္တဲ့ သားရွင္ျပဳျခင္းကိစၥကို ႏြားမေလးကို ေရာင္းျပီး ျပဳေတာ့ မည္”ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ႏြားမေလးကို ေရာင္းလိုက္ေလသည္။ ကိုေသာင္းေရႊသည္ ႏြားမေလးကို ေရာင္းသာ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ စိတ္ကားမေကာင္းလွေခ်။ အေၾကာင္းေသာ္ကား ထိုႏြားမေလးသည္ တစ္သက္လံုးသူတို႔ မိသားစုကို လုပ္ေကၽြးခဲ့ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ အလွဴမဂၤလာျပဳလုပ္ေသာ ေန႔တြင္ ရြာသူရြာသားမ်ား၊ သားျဖစ္ သူမ်ားကေတာ့ အလြန္ပင္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒါယကာေတာ္ကိုေသာင္းေရႊသည္ကား အလွဴၽပြဲအတြက္ ႏြားမ ေလးကို ေရာင္းလိုက္ရသည့္အတြက္ စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါ။ေရစက္ခ် တရားနာခ်ိန္ေရာက္ပါျပီ၊ ဆရာေတာ္ၾကီး သည္ အလွဴဒါယကာ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေစရန္အလို႔ငွာ တရားကို အစြမ္းကို ေဟာေပးေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္၏ စိတ္သည္ကား ေရာင္းလိုက္ေသာ ႏြားမေလးဆီသို႔ ေရာက္ေနေလေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ အမွ်အတမ္းေပးေ၀ရမည့္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေသာအခါတြင္ကား ႏြားမထံ စိတ္ေရာက္ေနေသာ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္ အမွ်ကို ေအာက္ပါ အတိုင္းေ၀လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ႏြားမ ႏြားမ ႏြားမ ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလ့ာ”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ တရားေဟာဆရာေတာ္ႏွင့္ သံဃာ ေတာ္မ်ား တရားနာပရိသတ္မ်ားသည္ပင္ ကိုေသာင္းေရႊ၏ အမွ်ေ၀သံကို ၾကားကာ အူလိွဳက္သည္းလိွဳက္ ရယ္ၾကေလေတာ့သတည္း။
“မင္္းကလဲကြာ မင္းမွာ ႏို႔စားႏြားမေလးတစ္ေကာင္ရွိတာ၊ အဲဒါေလးေရာင္းျပီးသားေတြကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္ေပါ့ကြ” ဟု အၾကံေပးၾကေလသည္။ ထို႔သို႔ အၾကံေပးသျဖင့္ ထိုဒါယကာသည္ပင္
“ႏြားမေလးကို ေရာင္းျပီး သားေတြကို ရွင္ျပဳေပးရရင္ေကာင္းမလား၊ ေအာ္ ဒါေလးေရာင္းျပန္လွ်င္လည္း ငါ့တို႔ မိသားစုအတြက္ စားစရာမရွိေတာ့ျပီ၊ အြန္း ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ”ဟု စဥ္းစားခန္းပင္ ၀င္ေနေတာ့ သည္။ အဆံုးတြင္ ကိုေသာင္းေရႊဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ကား
“အို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာ ျပဳရခဲျဖစ္တဲ့ သားရွင္ျပဳျခင္းကိစၥကို ႏြားမေလးကို ေရာင္းျပီး ျပဳေတာ့ မည္”ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ႏြားမေလးကို ေရာင္းလိုက္ေလသည္။ ကိုေသာင္းေရႊသည္ ႏြားမေလးကို ေရာင္းသာ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ စိတ္ကားမေကာင္းလွေခ်။ အေၾကာင္းေသာ္ကား ထိုႏြားမေလးသည္ တစ္သက္လံုးသူတို႔ မိသားစုကို လုပ္ေကၽြးခဲ့ေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ အလွဴမဂၤလာျပဳလုပ္ေသာ ေန႔တြင္ ရြာသူရြာသားမ်ား၊ သားျဖစ္ သူမ်ားကေတာ့ အလြန္ပင္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒါယကာေတာ္ကိုေသာင္းေရႊသည္ကား အလွဴၽပြဲအတြက္ ႏြားမ ေလးကို ေရာင္းလိုက္ရသည့္အတြက္ စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါ။ေရစက္ခ် တရားနာခ်ိန္ေရာက္ပါျပီ၊ ဆရာေတာ္ၾကီး သည္ အလွဴဒါယကာ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေစရန္အလို႔ငွာ တရားကို အစြမ္းကို ေဟာေပးေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္၏ စိတ္သည္ကား ေရာင္းလိုက္ေသာ ႏြားမေလးဆီသို႔ ေရာက္ေနေလေတာ့သည္။ အဆံုးတြင္ အမွ်အတမ္းေပးေ၀ရမည့္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေသာအခါတြင္ကား ႏြားမထံ စိတ္ေရာက္ေနေသာ ကိုေသာင္းေရႊတစ္ေယာက္ အမွ်ကို ေအာက္ပါ အတိုင္းေ၀လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ႏြားမ ႏြားမ ႏြားမ ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလ့ာ”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ တရားေဟာဆရာေတာ္ႏွင့္ သံဃာ ေတာ္မ်ား တရားနာပရိသတ္မ်ားသည္ပင္ ကိုေသာင္းေရႊ၏ အမွ်ေ၀သံကို ၾကားကာ အူလိွဳက္သည္းလိွဳက္ ရယ္ၾကေလေတာ့သတည္း။
0 comments:
Post a Comment