“Don't hot”

ယခုဆယ္စုႏွစ္အတြင္း သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ၾကြေရာက္ကာ ပညာသင္ၾကားၾကသည္မွာ အေတာ္ပင္မ်ားလာေလျပီ။ ဤသည္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္တိုးတက္လာေစရန္အတြက္ အဓိကအေၾကာင္း တစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။ အလြန္အင္မတန္မွပင္ ၀မ္းေျမာက္စရာပင္ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ သံဃာေတာ္ မ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာေကာင္းၾကျပီ အခ်ိဳ႕ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ကား အဂၤလိပ္စာကို ၾကီးမွ သင္ၾကရသည့္ အတြက္ အခက္အခဲေတြ႔ၾကေလသည္။ သို႔ျဖစ္္သျဖင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာေသာအခါ အေတြ႔အၾကံဳမရွိေသး သည့္အတြက္ အဆင္ေျပသလိုေျပာၾကရသည္။ တစ္ႏွစ္က ျပည္ပတြင္ ပညာသင္ေနေသာ ကိုယ္ေတာ္ေလးတစ္ပါး သည္ စကၤာပူႏိုင္ငံသို႔ အလည္ၾကြေရာက္လာသည္။ စကၤာပူႏိုင္ငံတြင္ တစ္လေနျပီးေနာက္သူသည္ မေလးရွား ႏိုင္ငံသို႔ ဆက္လက္ခရီးၾကြခ်ီရမည္ျဖစ္ရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက
“ကိုယ္ေတာ္မေလးရွားအင္မီဂေရရွင္းဌာနအရာရွိေတြက ဘုန္းၾကီးဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ရစ္တယ္ေနာ္၊ အဲဒါသတိ ထားျပီး သူတို႔ေမးတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ျပီးမွ ေျဖပါ၊ ဟိုတေလာက ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါး သံုးခါေမးတာ နားမလည္မလို႔ အရာရွိတစ္ေယာက္က ဆဲလႊတ္တယ္၊ ဆဲရုံတင္မကဘူး၊ ဗီဇာေတာင္မေပးဘူးကိုယ္ေတာ္ေရ၊ သတိထားပါ”ဟု သတိေပးၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ကိုယ္ေတာ္ေလးက ထိုသို႔သတိေပးသည္ကို ဂရုမစိုက္ေသာ ေလသံျဖင့္လည္းေကာင္း သူမွာႏိုင္ငံျခားအေတြ႔အၾကံဳေတြေတာ္ေတာ္ရွိျပီးသားဟူ၍လည္းေကာင္း သိရွိေစရန္ အလို႔ငွာ လူၾကားသူၾကားတြင္
“Don't hot, don't h0t”ဟု ၾကယ္ေလာင္စြာ အဂၤလိပ္လိုေျပာခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္ေလး ေျပာလိုက္ေသာ အသံုးကို အဂၤလိပ္စာကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာတတ္ေသာ နားေထာင္သူမ်ား ပင္
“ဒီကိုယ္ေတာ္က Don't hot, Don't hot နဲ႔ေျပာသြားတယ္၊ ဘာအဓိပၸာယ္နဲ႔ ေျပာသည္မသိ၊”ဟု ဇေ၀ဇ၀ါမ်ားပင္ျဖစ္သြားၾကေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ၾကားရသူ ပညာရွင္မ်ားက သေဘာေပါက္ၾကသည္။
သူေျပာလိုသည္မွာ
“သူ၏ မေလးရွား ခရီစဥ္အတြက္ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ ေျပာလိုသည္ကို D0n't worry , don't worry ဟူ၍ေျပာမည့္အစား စိတ္မပူပါနဲ႔ကို ျမန္မာအေတြးျဖင့္ Don't hot, don't hotဟူ၍ ေျပာခ်လိုက္ေသာအခါ ပညာရွင္မ်ားဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ျဖစ္ေကာင္းေပရာ၏။ေအာ္ မွတ္သားဖြယ္ရာပါေပသည္တကား။
မွတ္ခ်က္ စိတ္မပူပါနဲ႔ကို Don't worry.ဟု အမ်ားေျပာၾကေပ၏။ စိတ္မပူပါနဲ႔ကို Don't hotဟု ေျပာလိုက္ျခင္းသည္ ဂရမၼာလည္းမွား၊ အသံုးလည္းမွာသည္ဟုထင္ျမင္မိ၏။ ေအာ္ မိမိကပင္ ဥာဏ္မမီွေရာ႔ေလ သလား၊ သုိ႔မဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အသံုးကပင္ ျမင့္ေနေရာ႔သလားေတာ့မသိ မွန္ကန္ေသာ အသံုးကို ပညာရွင္မ်ားကသာ ဆံုးျဖတ္ေပးၾကပါေတာ့ဟူ၍ တိုက္တြန္းလိုက္ရေပသည္။
ေနာ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးရွိေသးေပသည္။ ထိုဆရာေတာ္သည္ကား ႏိုင္ငံျခားေနသည္မွာလည္း အေတာ္ၾကာျပီျဖစ္ ေလသည္။ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အဂၤလိပ္စာအေတာ္ပင္တတ္ေနျပီဟူ၍ အထင္တစ္လံုးရွိထားသူ ပင္ျဖစ္ သည္။ တစ္ေန႔ ႏိုင္ငံျခားသား တကၠစီေမာင္းသမားႏွင့္ အလႅာပသလႅာပစကားေျပာၾကရာက ဖုန္းေတာ့ ပစ္ဆီသည္သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ဆရာေတာ္က သူ၏ ဖုန္းဟာေငြအလြန္စားေၾကာင္းကို ႏိုင္ငံျခားသားအား
“My phone eats a lot of money”ဟု ေျပာၾကားလိုက္ေလသည္။ အဂၤလိပ္စာတတ္ ကားဒရိုင္ဗာသည္ပင္ ေနာက္စီလည္သြားေလ၏(မ်က္စိလည္သြားေလ၏)။ မွတ္သားဖြယ္ရာပါေပတည္း။
ေနာက္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသည္ကား တစ္ေန႔ ျမန္မာေက်ာင္းသို႔ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေရာက္ ရွိလာသည္။ သူသည္ သူႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ျမန္မာကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကို ေတြ႔ရန္ေရာက္ရွိလာသည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ထိုဆရာေတာ္ႏွင့္ ပက္ပင္သြားတိုးသည္။ သူသည္ အဂၤလိပ္စကား ကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာတတ္ ေၾကာင္းကို ျမန္မာသံဃာေတာ္မ်ားကို သိေစခ်င္သည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ သူသည္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသားကို ဘာကိစၥႏွင့္ လာသလဲဆိုသည္ကို သြားေရာက္ေမးျမန္းေလသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားက သူသည္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ကို ေတြ႔လိုေၾကာင္းေျပာၾကားေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က ခဏေနအံုးကို
“moment, moment, ကို ျမန္မာအသံျဖင့္“ မိုးမင္း မိုးမင္း”ထြက္ေလေတာ့ အဂၤလိပ္စာဘိုးေအ အဂၤလန္ႏိုင္ငံျခားသားၾကီးပင္ ေနာက္စိလည္သြားေလ၏(မ်က္စိလည္သြားေလ၏)ထိုသို႔ မိုးမင္း မိုးမင္း ေျပာသံကို ေဘးမွ သံဃာေတာ္မ်ားက ၾကားေသာအခါ
“ဆရာေတာ္ မိုးမင္းတင္ပဲလား၊ မိုး၀င္းေကာ မပါဘူးလား” ဟု စၾကေသာအခါ ဆရာေတာ္စိတ္ဆိုးျပီး ဖိနပ္ျဖင့္ လိုက္ေပါက္သျဖင့္ စၾကေနာက္ၾကေသာ ကိုယ္ေတာ္ေလးမ်ားသည္ပင္ ထြက္ေျပးၾကရေလသည္။ ဆရာေတာ္ သည္ကား သူ၏ အမွားကို ဘယ္ေတာ့မွ မွားသည္ဟု ၀န္ခံေလ့မရွိ။ တစ္ေန႔ အဂၤလိပ္စာအေၾကာင္းေျပာၾကရာ ဆရာေတာ္က
“အဂၤလန္ကေကာင္ေတြ အဂၤလိ္ပ္စာ နားလည္းတယ္၊ ကၽြမ္းတယ္နဲ႔ေျပာၾကတယ္၊ ဟိုတစ္ေန႔က အဂၤလန္က ေကာင္တစ္ေကာင္ ငါေမးတာ ဘာမွနားမလည္ပါဘူးကြာ”ဟု သူ၏ အမွားကို ၀န္မခံမူ၍ တဖက္လူကို ပုတ္ခ် ေျပာျပန္ေလ၏။ ဆရာေတာ္သည္ကား ဘဲဖင္ကြဲရင္ ကြဲေပ့ေစ၊ သူ၏ ဘဲဥအၾကီးစားၾကီးကိုကား ေလွ်ာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။