“ျပႆနာေျဖရွင္းနည္း”

ခက္ခဲေသာ ျပႆနာကို နည္းလမ္းႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ပထမနည္းသည္ကား ထိုခက္ခဲေသာ ျပႆနာကို ေျပာင္းလဲသြားေစရန္ တစ္ခုခုျပဳလုပ္ရမည္။ ဒုတိယနည္းသည္ကား ထိုျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ရမည္။ (ဤေနရာ၌ စကားစပ္လာသျဖင့္ မိမိသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏ ေျပာျပခ်က္ကို အနည္းငယ္ေဖၚျပေပအ့ံ။ မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူသည္ ဆရာေတာ္ဦးဥာဏိႆရ၏ တပည့္တစ္ပါးျဖစ္ေလသည္။ သူသည္ ျပႆနာတစ္ရပ္ ၾကံဳလာသျဖင့္ ဆရာေတာ္ထံ သြားေရာက္ညည္းညဴ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က သူ႔ကို
“ ငါတပည့္ ျပႆနာတစ္ရပ္ေတြ႔ၾကံဳလာလွ်င္ ထိုျပႆနာကို ဘယ္လိုေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းရမည္ဆိုတာကို နည္းလမ္းရွာရမယ္၊ နည္းလမ္းမရွာဘဲ ထိုျပႆနာကို အရွဳံးေပးသြားျခင္းဟာ လူေပ်ာ့ လူညံ့ေတြ႔ရဲ႕ အလုပ္ဘဲ၊ ျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္ လူေတာ္ လူေကာင္းတို႔၏ အလုပ္ဘဲ။”တဲ့။ ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒ သည္ကား အလြန္ပင္ မွတ္သားေလာက္ပါေပ၏။ ထိုျပႆနာကို အမွန္ပင္ေျဖရွင္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္အခါက ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သားတို႔ကို ေကာသမၻီျပည္သူျပည္သားမ်ားက ဆဲဆိုၾကသည္။ ၾကိမ္း ေမာင္းၾကသည္။ ထိုအခါ ရွင္အာနႏၵာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက
“ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား! တပည့္ေတာ္တို႔ တစ္ျခားတစ္ေနရာကို ေရြ႕ေျပာင္းရင္ေကာင္း မယ္ထင္တယ္ဘုရား၊ ဒီမွာဆဲဆိုေနတာ မၾကား၀ံ့ မနာသာပါဘဲဘုရား၊”ဟု ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ျမတ္ဗုဒၶက
“ခ်စ္သားအာနႏၵာ တစ္ျခားတစ္ေနသြားလို႔ေကာ ဒီလိုျပႆနာေတြ ရင္မဆိုင္ရေတာ့ဘူးလို႔ သင္ထင္ေနသလား၊ ဘယ္ေနရာသြားသြား ျပႆနာဆိုတာ ၾကံဳေတြ႕ေနရမွာဘဲ၊ ထိုဆဲဆိုမွဳမ်ားဟာလဲ (ရ)ရက္ပါဘဲ၊ (ရ)ရက္ရွိလွ်င္ ျငိမ္းသြားမွာပါ၊” သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ျဖစ္လာေသာ ျပႆနာကို သည္းခံျခင္းျဖင့္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရာ ထိုျပ ႆနာျငိ္မ္းေအးသြားေလေတာ့သည္။) ေဒါက္တာေကသရီဓမၼာနႏၵ၏ စကားကို ျပန္ဆက္ေပအံ့။ထိုျပႆနာကို ေျဖရွင္းဘုိ႔ရန္ အကၽြႏု္ပ္တို႔ သည္ တစ္ခုခုကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ဘာေၾကာင့္စိုးရိ္မ္ပူပန္ေနၾကသလဲ? ထိုအ ေျခအေနကို ေျပာင္းလဲပစ္ရံုပါ။ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဘာမွမျပဳလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ဘာေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူပန္ ေနၾကသလဲ? ေသာကႏွင့္ ေဒါသတို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ အခက္အခဲမ်ားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္မလာႏိုင္ပါ။ လူသားရင္ဆိုင္ေနရေသာ ဆင္းရဲအားလံုးသည္ ဘ၀၏ ေရစီးေၾကာင္းမ်ားကို ျဖတ္သန္းရန္ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ေကာင္းမြန္စြာ ၾကိဳးစား ရမည့္ အေပၚတြင္မူတည္ေပသည္။ လူသားသည္ ေလေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ လိုက္လွ်က္ ရြက္ေလွျဖင့္ ပင္လယ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္သည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ေလေၾကာင္းအား ဆန္႔က်င္သြားလာလွ်င္ သူသည္ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ေနမင္းၾကီးသည္ သူ႔လမ္းေၾကာင္းသူ သြားေနသည္။ ထုိနည္းတူစြာ လူသား၏ ဘ၀ေရစီးေၾကာင္းသည္လည္း ပံုမွန္ သူ႔လမ္းေၾကာင္းသူ သြားေနသည္။ ထိုလမ္ းေၾကာင္းကို လက္ေလွ်ာညီ ေထြရွိရန္ ညွိေပးရမည္။ သို႔မွသာ မိမိ သူတစ္ပါးအတြက္ ႏွစ္ဦးသားအတြက္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မည္ျဖစ္ေပ သည္။ လူသားသည္ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳရရန္ ဆုေတာင္းေနသည္၊ သို႔ေသာ္ သူ၏ အတြင္းသႏၱာန္တြင္ရွိေသာ ပဋိပကၡ မ်ားကို မျငိမ္းသတ္ႏိုင္သေရြ႕ ဒီကမၻာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ရရွိႏိုင္ မည္မဟုတ္ေပ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရရန္ မိမိစိတ္ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ေလ့က်င္႔ေပး ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ မိမိ၏ အရည္အေသြးႏွင့္ စိတ္ဖြင့္ျဖိဳးတိုးတက္ ေစမွဳကို သတ္ေသာ တရားခံသည္ကား အတၱဆန္မွဳပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအတၱသည္ သူ႔အဖို႔သာ အသက္ရွင္ေန သည္။ အတၱဆန္ေသာ သူသည္ကား အျခားသူမ်ားကို ၾကည္ညိဳရေကာင္းမွန္းမသိ၊ ေမတၱာထားရ ေကာင္းမွန္း မသိေပ။ သူသည္ အေသးအဖြဲကိစၥေလးမ်ားကိုပင္ အျငင္းအခံုလုပ္သည္။ သို႔အတြက္ သူသည္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ ေသာ သာယာေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္မရွိေသာ ခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနရသည္။ အတၱဆန္ေသာ သူသည္ ဆင္းရဲသည္ ျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ ေလာဘ၏ သားေကာင္သာျဖစ္ေနရသည္။ သူသည္ ဘယ္အရာႏွင့္မွ် မေရာင့္ ရဲႏိုင္၊ မေက်နပ္ႏိုင္ေပ။ မဟတၱမဂႏၶီက
“ကမၻာၾကီးသည္ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ လံုေလာက္သည္။ သို႔ေသာ္ လူသား၏ ေလာဘအတြက္ေတာ့ မလံုေလာက္ေပ။”(ဆက္ရန္= ေဒါက္တာေကသရီဓမၼာနႏၵ၏ Why Worry စာအုပ္ကို အေျခခံကာ ေရးထား သည္။