မိမိ၏ သီတင္းသံုးေဖၚ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးသည္ သာသနာျပဳေရးကိစၥတစ္ခုျဖင့္ ျမစ္ၾကီးနားသို႔ ၾကြခ်ီခဲ့ရသည္။ သူသည္ ျမစ္ၾကီးနားတြင္ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးသင္တန္းေက်ာင္းကို သြားေရာက္တည္းခိုေလသည္။ သူတည္းခို ေသာ ညတြင္ပင္ ျမိဳ႕အတြင္းမွ ဒါယကာ+ဒါယိကာမမ်ားက ဆြမ္းစားလာေရာက္ပင့္ေလသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္အပါအ၀င္ သံဃာေတာ္ငါးပါးကို လာေရာက္ပင့္ၾကေလသည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္သည္ကား မအားသျဖင့္ မလိုက္ႏိုင္ေပ။ မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုသာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္တင္ကာ ျမိဳ႕တြင္းမွ ဆြမ္းကပ္ ပဲြကို ၾကြခိုင္းလိုက္ေလ၏။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္းအပါအ၀င္ သံဃာေတာ္ငါးပါးတို႔သည္ ဆြမ္းကပ္ပြဲသို႔ ၾကြခဲ့ၾကေလသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းဒါယကာ+ဒါယိကာမမ်ားသည္ သံဃာေတာ္ မ်ားကို သဒၶါ ၾကည္ျဖဴ ရိုေသစြာ ဆြမ္းကို ကပ္ၾကေလ၏။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနစဥ္ ဦးဇင္းၾကီးတစ္ပါးသည္ ဆြမ္းဒါယကာၾကီးကို
“ဒကာၾကီး ဦးဇင္းကို မွတ္မိလား”ဟု လွမ္းေမးေလ၏၊ ထိုအခါ ဆြမ္းဒါယကာၾကီးသည္
“ဦးဇင္းေရ တပည့္ေတာ္က မ်က္စိက မေကာင္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဘုရား”ဟု ထေလွ်ာက္ေလ၏။ ဤအျဖစ္ ကို ဦးဇင္းၾကီးသည္အားမရ
“ဒကာၾကီးရဲ႕ ဦးဇင္းကို မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား ေသခ်ာၾကည့္ပါအံုး”ဟု ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ ေမးလာ ေလသည္။ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေမးလာသည့္အခါဒါယကာၾကီးသည္ မ်က္မွန္တပ္ျပီး ဦးဇင္းၾကီးကို ေသခ်ာစိုက္ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒါယကာၾကီးေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္ကား
“ေအာ္ တပည့္ေတာ္အရွင္ဘုရားကို မွတ္မိျပီးဘုရား၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က သမ၀ါယမဂိုေထာင္ကို ေဖာက္ထြင္းလို႔ အဖမ္းခံလုိက္ရတဲ့ ဂ်င္းမီ မဟုတ္လားဘုရား”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သတည္း။ ထိုအခါမွ ထိုဦးဇင္းၾကီးသည္ လည္း ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို သံဃာေတာ္မ်ားအၾကား လူပရိသတ္မ်ားအၾကားတြင္ ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားလိုက္သျဖင့္ အရွက္ရကာ ျငိၽမ္က်သြားေလေတာ့သည္။ ဆြမ္းစားအျပီး အျပန္လမ္းခရီးတြင္ကား
“ဦးဇင္းၾကီး! ကိုယ္ဖာသာ အသာမေနဘူး ၊မမွတ္မိတဲ့သူ ကို အတင္းႏွဳတ္ဆက္တယ္၊ ဆြမ္းဒကာၾကီး လူၾကားထဲ ေျပာခ်လိုက္တာမ်ား ဘယ္ေလာက္ရွက္ဘို႔ေကာင္းလဲ”ဟု သံဃာေတာ္ငယ္မ်ားက ၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကေလ သည္။ ဤတြင္ ဦးဇင္းၾကီးက
“တပည့္ေတာ္ ဒီဒကာၾကီးနဲ႔ေကာင္းတာေတြ အတူတကြ အမ်ားၾကီးလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒီေကာင္းတာေတြကို ေျပာလိုက္မယ္အထင္နဲ႔ တပည့္ေတာ္လဲ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့တာပါပဲဘုရား၊သူကလဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဒီမေကာင္းတာ ေလး တစ္ခုကိုမွ မွတ္မိျပီ လူၾကားသူၾကားကို ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားရတယ္လို႔ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လဲရွက္တာပါပဲ ဘုရား”ဟု ေျပာကာ ဆြမ္းစားအျပန္လမ္းခရီးတြင္ကာ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ခပ္ကုတ္ကုတ္သာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ေလသ တည္း။
“ေအာ္ နာမည္ေကာင္းေလးမ်ား ရမလားလို႔ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ကာမွ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို လူၾကားသူၾကား ေဖၚထုတ္ခံ့ရေသာ ဦးဇင္းၾကီးဂ်င္မီတျဖစ္ကလဲ သနားစရာပင္ ျဖစ္ပါေပသည္တကား”။
“ဒကာၾကီး ဦးဇင္းကို မွတ္မိလား”ဟု လွမ္းေမးေလ၏၊ ထိုအခါ ဆြမ္းဒါယကာၾကီးသည္
“ဦးဇင္းေရ တပည့္ေတာ္က မ်က္စိက မေကာင္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဘုရား”ဟု ထေလွ်ာက္ေလ၏။ ဤအျဖစ္ ကို ဦးဇင္းၾကီးသည္အားမရ
“ဒကာၾကီးရဲ႕ ဦးဇင္းကို မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား ေသခ်ာၾကည့္ပါအံုး”ဟု ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ ေမးလာ ေလသည္။ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေမးလာသည့္အခါဒါယကာၾကီးသည္ မ်က္မွန္တပ္ျပီး ဦးဇင္းၾကီးကို ေသခ်ာစိုက္ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒါယကာၾကီးေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္ကား
“ေအာ္ တပည့္ေတာ္အရွင္ဘုရားကို မွတ္မိျပီးဘုရား၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က သမ၀ါယမဂိုေထာင္ကို ေဖာက္ထြင္းလို႔ အဖမ္းခံလုိက္ရတဲ့ ဂ်င္းမီ မဟုတ္လားဘုရား”ဟူ၍ပင္ျဖစ္သတည္း။ ထိုအခါမွ ထိုဦးဇင္းၾကီးသည္ လည္း ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို သံဃာေတာ္မ်ားအၾကား လူပရိသတ္မ်ားအၾကားတြင္ ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားလိုက္သျဖင့္ အရွက္ရကာ ျငိၽမ္က်သြားေလေတာ့သည္။ ဆြမ္းစားအျပီး အျပန္လမ္းခရီးတြင္ကား
“ဦးဇင္းၾကီး! ကိုယ္ဖာသာ အသာမေနဘူး ၊မမွတ္မိတဲ့သူ ကို အတင္းႏွဳတ္ဆက္တယ္၊ ဆြမ္းဒကာၾကီး လူၾကားထဲ ေျပာခ်လိုက္တာမ်ား ဘယ္ေလာက္ရွက္ဘို႔ေကာင္းလဲ”ဟု သံဃာေတာ္ငယ္မ်ားက ၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကေလ သည္။ ဤတြင္ ဦးဇင္းၾကီးက
“တပည့္ေတာ္ ဒီဒကာၾကီးနဲ႔ေကာင္းတာေတြ အတူတကြ အမ်ားၾကီးလုပ္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒီေကာင္းတာေတြကို ေျပာလိုက္မယ္အထင္နဲ႔ တပည့္ေတာ္လဲ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့တာပါပဲဘုရား၊သူကလဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဒီမေကာင္းတာ ေလး တစ္ခုကိုမွ မွတ္မိျပီ လူၾကားသူၾကားကို ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားရတယ္လို႔ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လဲရွက္တာပါပဲ ဘုရား”ဟု ေျပာကာ ဆြမ္းစားအျပန္လမ္းခရီးတြင္ကာ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ခပ္ကုတ္ကုတ္သာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ေလသ တည္း။
“ေအာ္ နာမည္ေကာင္းေလးမ်ား ရမလားလို႔ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ကာမွ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို လူၾကားသူၾကား ေဖၚထုတ္ခံ့ရေသာ ဦးဇင္းၾကီးဂ်င္မီတျဖစ္ကလဲ သနားစရာပင္ ျဖစ္ပါေပသည္တကား”။
0 comments:
Post a Comment