ဤပံုျပင္ေလးသည္ မိမိ သထံုျမိဳ႕ ဟိတကာရီေက်ာင္းတိုက္၌ ပညာသင္ၾကားစဥ္ ေတြ႔ၾကံဳရေသာ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးပါေပတည္း။ သထံုျမိဳ႕တြင္ ဟိတကာရီစာသင္တိုက္သည္ နာမည္ရွိေသာ စာသင္တိုက္တစ္တိုက္ျဖစ္ သည္အားေလွ်ာ္စြာ ဒါယကာ+ဒါယကာမမ်ားသည္ အလြန္ပင္ၾကည္ညိဳၾကေလသည္။ မိမိတို႔သည္ ဆြမ္းစာ ကြမ္းစာကို မျပတ္တမ္းလိုက္ေနခဲ့ရသည္။ အထူးအားျဖင့္ မႏၱေလးျမိဳ႕ ေတာင္ျပံဳးပဲြၾကီးနီးလာျပီဆိုလွ်င္ ဆြမ္းစား ကြမ္းစားမ်ားကို ပိုမိုၾကြၾကရေလသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သထံုျမိဳ႕မွ နတ္ကေတာ္မ်ား၊ အေျခာက္မ်ား သည္ ေတာင္ျပဳံးပြဲတြင္ သူတို႔၏ လုပ္ငန္းကိစၥမ်ားအဆင္ေျပေစရန္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ကို ပင့္၍ ဆြမ္းကပ္ေလ့ရွိၾကသည္။
တစ္ေန႔ မိမိသည္ လမ္းမေတာ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးမာလာ, သူ၏ တပည့္ေတာ္သံုးပါးတို႔ႏွင့္အတူ နတ္ကေတာ္ အိမ္တစ္အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြခဲ့ရသည္။ ထိုအိမ္သို႔ ေရာက္ျပီဆိုသည္ႏွင့္ ဆြမ္းဒါယကာ+ဆြမ္းဒါယကာမမ်ား သည္ ဆရာေတာ္ဦးမာလာထံမွ သီလယူရန္ သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ စုေ၀းေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။တရား နာပရိသတ္မ်ား စံုေသာအခါ နတ္ကေတာ္ ဆြမ္းဒါယကာမၾကီးက
“ကဲ ကဲ ရတနာေလးကို ညီညီညာညာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ၾကပါစို႔ရွင္”ဟု တရားနာပရိသတ္ကို တိုက္တြန္းေလသည္။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္မာလာက သီလမေပးေသးမူ၍
“ဒကာမၾကီး ရတနာသံုးပါးရွိတာ ဘယ္ကရတနာတစ္ပါးက တိုးလာတာလဲ ဒကာမၾကီးရဲ႕”ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ ဒါယကာမၾကီးက
“ဆရာေတာ္ကလဲ တပည့္ေတာ္တို႔က ေတာင္းျပံဳးအရွင္ႏွစ္ပါး၊ ကိုၾကီးေက်ာ္၊ ဦးရွင္ၾကီးစေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း ရတနာတစ္ပါးအျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္ဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာေလးပါါးလို႔ ဆိုပါတယ္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ ထားေသာအခါ ဆရာေတာ္က
“ဒကာမၾကီး ဘုရားစကားေတာ္ေတြကို မဖ်က္ပါနဲ႔၊ ရတနာဆိုတာ ဘုရား တရား သံဃာလို႔ သံုးပါးရွိတာပါ၊ ျမတ္ဗုဒၶ၀ါဒက ဒကာမၾကီးေျပာတဲ့ နတ္ေတြကို ရတနာလို႔မသတ္မွတ္ဘူး ၊ ဒကာမၾကီးသူတို႔ကို ပူေဇာ္လိုက ပူေဇာ္ႏိုင္တယ္၊ ရတနာလုပ္ျပီးကိုးကြယ္လို႔မရပါဘူး၊ ေနာက္ကို အဲဒီလို ဘုရားစကားေတာ္ေတြကို မဖ်က္စီးပါနဲ႔ ဒကာမၾကီး”ဟု ၾသ၀ါဒေပးေလ၏။ လူၾကားသူၾကားေတြ ၾသ၀ါဒအေပးခံရေသာ နတ္ကေတာ္ ဆြမ္းအမၾကီးသည္ မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲကာ ရွက္သြားေလသည္။ စကားကိုပင္ ေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ေပ။ မိမိတို႔သည္လည္း ခပ္သုတ္သုတ္ဆြမ္းစားကာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ၾကရေလေတာ့သည္။
အက်ိဳးဆက္သည္ကား ေနာင္နတ္ကေတာ္ဆြမ္းအမၾကီးက ဆြမ္းကပ္တိုင္း ဆရာေတာ္ဦးမာလာကို ေ၀ရာမဏိ သိကၡာပဒံ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္သြားေလေတာ့သတည္း။ “ေအာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ စကားသည္ကား မွန္ပါေပ၏၊ ိသို႔ေသာ္လည္း မွန္တိုင္းလဲ မေကာင္းပါေပစြတကား။”
ဤေနရာတြင္ အေျခာက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသျဖင့္ ေနာက္ထပ္အေတြ႔အၾကံဳေလးတစ္ခုကို တင္ျပေပအံ့။ မိမိသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ သမိုင္းျမိဳ႕မစာသင္တိုက္တြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္စဥ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ “ကိုကို ညီညီ မိတ္ကပ္ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕သည္ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းသို႔ ကထိန္လာခင္းေလသည္။ ကိုကို ညီညီ တို႔သည္ မိတ္ကပ္ပညာရွင္မ်ားျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ သူတို႔၏ မိတ္ေဆြမ်ား တပည့္မ်ားသည္ကား အေျခာက္ မ်ားသာျဖစ္ၾကေလသည္။ ကထိန္ခင္းေသာ ညကျဖစ္ပါေပ၏။ အခ်ိန္သည္ကား ညကိုးနာရီ ေလာက္ျဖစ္ မည္ထင္သည္။ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္သည္ အေျခာက္မ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ေနေလသည္။ သူတို႔သည္ အထူး အားျဖင့္ ဘုရား၀ိုင္းအတြင္းသို႔ သြားေရာက္ၾကကာ ဘုရားကို ရွိခိုးၾကေလသည္။ ထိုတြင္ ကိုရင္ေကလာသက ဘုရားရွိခိုးျပီးျပန္လာေသာ အေျခာက္အုပ္စုတစ္စုကို
“ဒကာမေလးတို႔ ဘုရားရွိခိုးျပီး ဘာဆုေတြမ်ားေတာင္းခဲ့သလဲ ”ဟု ေမးလိုက္ရာ အေျခာက္အုပ္စုတစ္စုလံုးက
“တပည့္ေတာ္မတို႔ကေလ ကိုရင္ေလးတို႔နဲ႔ အတူတူအိပ္ရပါလို၏ဟု ဆုေတာင္းခဲ့တယ္ ကိုရင္ေလးတို႔ရဲ႕”ဟု ဆိုကာ ကိုရင္ေလးေတြကို အတင္းေျပးဖက္ၾကေလသည္။ ကိုရင္ေလးမ်ားသည္လည္း အတင္းအကုန္ရံုးကာ ထြက္ေျပးသြားၾကရေလသည္။ ထိုေန႔ညသည္ကား အေျခာက္ကထိန္ဒါယကာေလးမ်ားဆိုမလား ကထိ္န္ ဒါယိကာမေလးမ်ားဆိုမလားေတာ့မသိ။ သူတို႔တစ္စု ေသာင္းက်န္းသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ေလးမ်ားသည္ပင္ ဟိုေျပး ဒီေျပး ထြက္ေျပးေနၾကရေလေတာ့သတည္း။
“ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုတဲ့ ကထိန္႔ဒါယကာ+ဒါယကာမေလးမ်ားတို႔ေပတည္း။”
တစ္ေန႔ မိမိသည္ လမ္းမေတာ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးမာလာ, သူ၏ တပည့္ေတာ္သံုးပါးတို႔ႏွင့္အတူ နတ္ကေတာ္ အိမ္တစ္အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြခဲ့ရသည္။ ထိုအိမ္သို႔ ေရာက္ျပီဆိုသည္ႏွင့္ ဆြမ္းဒါယကာ+ဆြမ္းဒါယကာမမ်ား သည္ ဆရာေတာ္ဦးမာလာထံမွ သီလယူရန္ သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ စုေ၀းေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။တရား နာပရိသတ္မ်ား စံုေသာအခါ နတ္ကေတာ္ ဆြမ္းဒါယကာမၾကီးက
“ကဲ ကဲ ရတနာေလးကို ညီညီညာညာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ၾကပါစို႔ရွင္”ဟု တရားနာပရိသတ္ကို တိုက္တြန္းေလသည္။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္မာလာက သီလမေပးေသးမူ၍
“ဒကာမၾကီး ရတနာသံုးပါးရွိတာ ဘယ္ကရတနာတစ္ပါးက တိုးလာတာလဲ ဒကာမၾကီးရဲ႕”ဟု ေမးေလသည္။ ထိုအခါ ဒါယကာမၾကီးက
“ဆရာေတာ္ကလဲ တပည့္ေတာ္တို႔က ေတာင္းျပံဳးအရွင္ႏွစ္ပါး၊ ကိုၾကီးေက်ာ္၊ ဦးရွင္ၾကီးစေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း ရတနာတစ္ပါးအျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္ဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာေလးပါါးလို႔ ဆိုပါတယ္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ ထားေသာအခါ ဆရာေတာ္က
“ဒကာမၾကီး ဘုရားစကားေတာ္ေတြကို မဖ်က္ပါနဲ႔၊ ရတနာဆိုတာ ဘုရား တရား သံဃာလို႔ သံုးပါးရွိတာပါ၊ ျမတ္ဗုဒၶ၀ါဒက ဒကာမၾကီးေျပာတဲ့ နတ္ေတြကို ရတနာလို႔မသတ္မွတ္ဘူး ၊ ဒကာမၾကီးသူတို႔ကို ပူေဇာ္လိုက ပူေဇာ္ႏိုင္တယ္၊ ရတနာလုပ္ျပီးကိုးကြယ္လို႔မရပါဘူး၊ ေနာက္ကို အဲဒီလို ဘုရားစကားေတာ္ေတြကို မဖ်က္စီးပါနဲ႔ ဒကာမၾကီး”ဟု ၾသ၀ါဒေပးေလ၏။ လူၾကားသူၾကားေတြ ၾသ၀ါဒအေပးခံရေသာ နတ္ကေတာ္ ဆြမ္းအမၾကီးသည္ မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲကာ ရွက္သြားေလသည္။ စကားကိုပင္ ေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္ရွာေတာ့ေပ။ မိမိတို႔သည္လည္း ခပ္သုတ္သုတ္ဆြမ္းစားကာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ၾကရေလေတာ့သည္။
အက်ိဳးဆက္သည္ကား ေနာင္နတ္ကေတာ္ဆြမ္းအမၾကီးက ဆြမ္းကပ္တိုင္း ဆရာေတာ္ဦးမာလာကို ေ၀ရာမဏိ သိကၡာပဒံ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္သြားေလေတာ့သတည္း။ “ေအာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ စကားသည္ကား မွန္ပါေပ၏၊ ိသို႔ေသာ္လည္း မွန္တိုင္းလဲ မေကာင္းပါေပစြတကား။”
ဤေနရာတြင္ အေျခာက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသျဖင့္ ေနာက္ထပ္အေတြ႔အၾကံဳေလးတစ္ခုကို တင္ျပေပအံ့။ မိမိသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ သမိုင္းျမိဳ႕မစာသင္တိုက္တြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္စဥ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ “ကိုကို ညီညီ မိတ္ကပ္ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕သည္ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းသို႔ ကထိန္လာခင္းေလသည္။ ကိုကို ညီညီ တို႔သည္ မိတ္ကပ္ပညာရွင္မ်ားျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ သူတို႔၏ မိတ္ေဆြမ်ား တပည့္မ်ားသည္ကား အေျခာက္ မ်ားသာျဖစ္ၾကေလသည္။ ကထိန္ခင္းေသာ ညကျဖစ္ပါေပ၏။ အခ်ိန္သည္ကား ညကိုးနာရီ ေလာက္ျဖစ္ မည္ထင္သည္။ မိမိတို႔၏ ေက်ာင္းတိုက္သည္ အေျခာက္မ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ေနေလသည္။ သူတို႔သည္ အထူး အားျဖင့္ ဘုရား၀ိုင္းအတြင္းသို႔ သြားေရာက္ၾကကာ ဘုရားကို ရွိခိုးၾကေလသည္။ ထိုတြင္ ကိုရင္ေကလာသက ဘုရားရွိခိုးျပီးျပန္လာေသာ အေျခာက္အုပ္စုတစ္စုကို
“ဒကာမေလးတို႔ ဘုရားရွိခိုးျပီး ဘာဆုေတြမ်ားေတာင္းခဲ့သလဲ ”ဟု ေမးလိုက္ရာ အေျခာက္အုပ္စုတစ္စုလံုးက
“တပည့္ေတာ္မတို႔ကေလ ကိုရင္ေလးတို႔နဲ႔ အတူတူအိပ္ရပါလို၏ဟု ဆုေတာင္းခဲ့တယ္ ကိုရင္ေလးတို႔ရဲ႕”ဟု ဆိုကာ ကိုရင္ေလးေတြကို အတင္းေျပးဖက္ၾကေလသည္။ ကိုရင္ေလးမ်ားသည္လည္း အတင္းအကုန္ရံုးကာ ထြက္ေျပးသြားၾကရေလသည္။ ထိုေန႔ညသည္ကား အေျခာက္ကထိန္ဒါယကာေလးမ်ားဆိုမလား ကထိ္န္ ဒါယိကာမေလးမ်ားဆိုမလားေတာ့မသိ။ သူတို႔တစ္စု ေသာင္းက်န္းသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ေလးမ်ားသည္ပင္ ဟိုေျပး ဒီေျပး ထြက္ေျပးေနၾကရေလေတာ့သတည္း။
“ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုတဲ့ ကထိန္႔ဒါယကာ+ဒါယကာမေလးမ်ားတို႔ေပတည္း။”
0 comments:
Post a Comment