“ရွဳံးျခင္းရွဳံး မဟာျမတ္မုနိဘုရားသာရွဳံး“

တစ္ခါက ေတာမွ ဒါယကာၾကီးတစ္ေယာက္သည္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးကို ဖူးရန္ မႏၱေလးျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာ သည္၊ သူသည္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားဖူးရန္ႏွင့္ ဘုရားၾကီးကို ေရႊသကၤန္းကပ္ရန္ျဖစ္သည္၊သူသည္ ဘုရားၾကီး အေရွ႕မုခ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနသည္၊ ဤသည္ကိုသိေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ သည္ သူမ၏ ဆိုင္အတြင္းမွ ထြက္လာျပီး အဘိုးၾကီးကို သြားေရာက္ႏွဳတ္ဆက္ေလသည္၊
“အဘိုး ဘယ္ကလာတာလဲ ၊ ဘယ္မွာတည္းမွာလဲ ၊ ဘာကိစၥျဖင့္ ဒီကိုလာတာလဲ” ေမးေလသည္။ထိုအခါ အဘိုးၾကီးသည္
“ငါ့ေျမးေရ အဘုိးက ေတာက လာတာ၊ ဘုရားဖူးရင္း ေရႊသကၤန္းကပ္ရင္းေပါ့။” ဟုေျဖၾကားေလသည္။ ထိုအခါ အမ်ိဳးသမီေလးက
“အဘုိး ေရႊသကၤန္းကပ္ရင္ သမီးတို႔ဆိုင္မွာဘဲ ရႏိုင္ပါတယ္၊ သမီးတို႔ဆိုင္မွာ တည္းလို႔လဲရပါတယ္၊ သမီးတို႔က ထမင္းလဲ ေကၽြးအံုးမွာပါ” ဟု ေျပာသျဖင့္ အဘိုးၾကီးလဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး ေခၚရာေနာက္ပါသြားေလသည္၊ ထိုအ မ်ိဳးသမီးေလး၏ ဆိုင္၌ တစ္ညတည္း၍ ေငြ (၄၀)က်ပ္တန္ေရႊဆိုင္းတစ္ဆိုင္းကိုလည္း ထိုဆိုင္မွ ၀ယ္ခဲ့ေလသည္၊ ထုိေခတ္ ထိုအခါက ၄၀က်ပ္သည္ အလြန္အင္မတန္မွ တန္ဖုိးၾကီးလွေလသည္၊ ထုိအဘိုးၾကီသည္ ထုိေရႊဆိုင္းတစ္ဆိုင္းကို မဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးကို သြားေရာက္ ကပ္လွဴေလသည္၊ ထိုေနာက္ သူသည္ မႏၱေလးမွ ရြာသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္၊ သူသည္ ရြာေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္းဘဲ သားသမီးမ်ားကို အမ်ိဳးသမီး ကေလးတစ္ေယာက္၏ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ တည္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ျပီးေနာက္ ေရႊဆိုင္းတစ္ဆိုင္းကိုလည္း ထိုအမ်ိဳး သမီးကေလးဆိုင္မွ ၀ယ္ယူ၍ မဟာျမတ္မုနိဘုရားကို လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရ ေျပာၾကားေလသည္။ ဤတြင္ သမီးအၾကီးက
“အေဖ ေရႊဆိုင္း တစ္ဆိုင္းဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ရသလဲ”ဟူ၍ ေမးေလသည္၊ ထိုအခါ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ေအး ေရႊဆိုင္းတစ္ဆိုင္းကို (၄၀)က်ပ္ေပးခဲ့ရတယ္”ဟု ေျပာၾကားေလသည္၊ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အေျဖစကားကို ၾကားရေသာအခါ သမီးမ်ားက
“အေဖေတာ့ အလိမ္ခံလိုက္ရျပီ၊ ေရႊဆိုင္တစ္ဆိုင္းမွ အလြန္ဆံုး ၃၀ က်ပ္ဘဲေပးရတယ္၊”ဟူ၍ ေျပာၾကေလ သည္။ ဤတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူက
“ငါကေတာ့ ေလးဆယ္က်ပ္ တန္ေရႊဆိုင္းတစ္ဆိုင္းေပးပါ၊ ဘုရားၾကီးလွဴဒါန္းခ်င္လို႔ပါ ”လို႔ေျပာတာဘဲ၊ သူတို႕ ညာတာေတာ့ ငါလဲဘယ္သိမလဲ၊ ငါကေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေလး အိမ္မွာ တစ္ညအိပ္ခဲ့ရတယ္၊ ထမင္းႏွစ္ ႏွပ္စားခဲ့ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါကေတာ့ မရွဳံးဘူး၊ ရွဳံးျခင္းရွဳံး မဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးသာ ရွံဳးတယ္ေဟ”ဟူ၍ ေျပာၾကားလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
“