“အို ဒကာမ ဒကာမအေပါင္းတို႔”

တစ္ခါက ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္အတြင္းက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးပ်ံလြန္ေတာ္မူသြား သည္၊ ထုိရြာမွ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားသည္ တက္ညီလက္ညီ ဆရာဒကာ ညီညြတ္တိုင္ပင္ကာ ဆရာေတာ္၏ စ်ာပနပြဲကို ဇာတ္ပြဲၾကီးမ်ားႏွင့္ စီကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကသည္၊ ပထမေန႔ ဇာတ္မကမီ ထိုရြာသားစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ အျခားအရပ္တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ေနေသာ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမ သည္ ဇာတ္စင္ေပၚတက္၍ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ကို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ရန္မျဖစ္ရန္ ေအးေဆးစြာ ၾကည့္ရန္ ၾသ၀ါဒစကားေျပာၾကားရမည္ျဖစ္သည္၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမသည္ ပရိသတ္ကို အလြန္ေၾကာက္ တတ္သည္၊ သူသည္ အထက္က ဆရာေတာ္မ်ား ရပ္ရြာလူၾကီးမ်ား၏ တိုက္တြန္းေလွ်ာက္ထားခ်က္ေၾကာင့္သာ မလႊဲမေရွာင္သာ၍ လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔ျဖစ္၍ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမသည္ ဓားကို ကိုင္လွ်က္ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္အတြင္းမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္၊ ထိုစဥ္ ပရိသတ္အတြင္းမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက
“အဲ ဦးဇင္း ၀င္းေမာင္ၾကီးေတာ္ ဘယ္တံုးက ၾကြလာတယ္မသိဘူး၊” ဟု ေျပာဆိုၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသား မ်ားကလည္း
“ဟ ဦးဇင္း ၀င္းေမာင္ၾကီး ဘယ္တံုးက ျပန္ၾကြလာတယ္ မသိဘူး၊ လက္ထဲမွာလဲ ဓါးၾကီးနဲ႔ ၊ ဒီေန႔ညေတာ့ အျပတ္ၾကမ္းမယ္နဲ႔တူတယ္”၊ ဟု ေျပာင္သလိုလိုႏွင့္ ေျပာဆိုၾကသည္၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမသည္ ထိုကဲသို႔ေသာ ေျပာင္ေလွ်ာင္ေသာ အသံမ်ားကို ၾကားေလေလ ေၾကာက္လဲေၾကာက္ ရွက္လဲရွက္ ေဒါသလဲထြက္ျဖစ္ရေလ သည္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမသည္ ဇာတ္စင္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ဇာတ္စင္ေပၚေရာက္ေသာအခါ လက္တစ္ဖက္က ဓားကို ကိုင္သည္၊ တျခားလက္တစ္က မိုက္ကို ကိုင္လွ်က္ ေအာက္ပါအတိုုင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္ေလသည္၊
“အို ဒကာမ ဒကာမအေပါင္းတို႔ ယေန႔ညေတာ့ ဆူမယ္မၾကံနဲ႔၊ ဆူလို႔ကေတာ့ ဒီဓားသာ ၾကည့္” ဟု ရဲ၀န္႔ျပတ္သားစြာ မိန္႕ၾကားေတာ္မူလိုက္ေလသည္၊ သို႔ေသာ္ “အို ဒကာ ဒကာမအေပါင္းတို႔” ဟူ၍ ေျပာရမည့္ အစား “အို ဒကာမ ဒကာမအေပါင္းတို႔”ဟူ၍ မွားျပီး ေျပာလို္က္ေသာအခါ ပရိတ္သတ္က မေၾကာက္သည့္အျပင္ ဟားတိုက္ကာ ရယ္ၾကေလေတာ့သည္၊ ဆရာေတာ္သည္ ပရိသတ္၏ တဟားဟားရယ္လိုက္ေသာ အသံေၾကာင့္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေခါင္းကို ငိုက္စိုက္ခ်လွ်က္ ဇာတ္စင္ေနာက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ၀င္သြားရာ ဇာတ္စင္ေဒါင့္က ကားလိပ္ၾကိဳးႏွင့္ ဆရာေတာ္၏ လည္ပင္းကို ခ်ိတ္ေနေလေတာ့သည္၊ ဆရာေတာ္၏ အျဖစ္ကို ၾကည့္၍ ပရိသတ္ၾကီးသည္ အူလွိဳက္သဲလွိဳက္ ရယ္ၾကရေလေတာ့သတည္း။ မိမိေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္ကား
“ေအာ္ ဒီေန႔ညေတာ့ ဆရာေတာ္ဦး၀ါယမလုပ္ပံုနဲ႔ လူရႊင္ေတာ္ေတြေတာ့ ငိုရေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္”။ ဟူ၍သာ ျဖစ္သတည္း။