Pages

Sunday, September 6, 2009

“တိုက္လဲ တိုက္ဆိုင္တတ္ပါေပ့(အပိုင္း ၂)့”

တစ္ေန႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ ေတာင္ဦးရြာမွ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦး၀ါယမသည္ ျမစ္သားျမိဳ႕နယ္ ကုကၠိဳစုရြာ ကုကၠိဳစုေက်ာင္းသို႔ ၾကြေရာက္လာေလသည္၊ ကုကၠိဳရြာမွ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးနႏၵသာမိ ိိိသည္ကား ေတာင္းဦးရြာမွပင္ျဖစ္ေလသည္၊ သို႔ျဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းထံ အလည္အပတ္ၾကြေရာက္လာ ျခင္းျဖစ္ ေလသည္၊ဆရာေတာ္သည္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ တစ္ပတ္ေလာက္ သီတင္းသံုးသြားမည္ဟုလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ထားေလသည္၊ တစ္ေန႔ေသာ နံနက္မွာေတာ့ ေက်ာင္းမွ ကပၸိယၾကီးဦးဓာတ္ျပားသည္ ေရေႏြးတည္ရန္အတြက္ ကိုရင္၀ါယမအား
“ေဟ့ ၀ါယမၾကီး ထကြ၊ ေဟ ၀ါယမၾကီး ထကြ” ဟု အသံက်ယ္ၾကီးႏွင့္ လာေရာက္ႏွိဳးေလေတာ့သည္၊ ကပၸိယၾကီး ဦးဓာတ္ျပားသည္ ေက်ာင္းမွာ အေနၾကာလာေတာ့ ကိုရင္မ်ားကို မေလးစားေတာ့ေပ၊ ကိုရင္၀ါယမလို႔ ရိုေသစြာ ေခၚရမည့္အစား ၀ါယမလို႔ဘဲ ေခၚေနေတာ့သည္၊ ကိုရင္၀ါယမက မႏိုးဘဲ အာဂႏၱဳကဆရာေတာ္ဦး၀ါယမက ႏိုးလာျပီး ထေကာပါေလေတာ့သည္၊
”ဟ ဒကာရ ရိုင္းလွခ်ည့္လား ၀ါယမ ၀ါယမနဲ႕၊ ဦး၀ါယမဆိုျပီး ေရွ႕က ဦးေလးေတာ့ ရိုရိုေသေသ ထည့္ေခၚအံုးမွေပါ့ကြ၊ မင္းတို႔ရြာသားေတြက ဒီလိုရိုင္းစိုင္းၾကတာဘဲလား” တဲ့ ၊
ဤတြင္ ဦးဓာတ္ျပားက
“ေအာ္ ဆရာေတာ္ေတာ့ မွားျပီနဲ႔တူတယ္၊ တပည့္ေတာ္က ဆရာေတာ္ကိုေတာ့ မေလးမစား ဘယ္ေခၚရဲပါ့မလဲ ဘုရား၊ ေက်ာင္းက ကိုရင္၀ါယမကို ဆရာေတာ္တို႔အတြက္ ေရေႏြးတည္ရေအာင္လို႔ လားႏွိဳးတာဘုရား၊ ”တဲ့ ထုိအခါ ဆရာေတာ္သည္ သူအလြန္အမင္း ကပၸိယၾကီးဦးဓာတ္ျပားကို ေငါက္လိုက္မိတဲ့အတြက္ အားနာ ပါးနာျဖစ္ကာ
“ေအာ္ ဒကာၾကီး ဦးဇင္း မွားသြားတယ္ ခြင့္လႊတ္ပါ၊ ခင္ဗ်ာတို႔ ဘုန္းၾကီးကလဲ အျခားဘြဲ႔ေပးစရာရွားလို႔ (အျခားအမည္ေပးစရာရွားလို႔) က်ဳပ္နဲ႕မွ ဘဲြ႕တူလာေပးရတယ္လို႔ ေျပာ မေျပာခ်င္ပါဘူး”ဟု
ေျပာဆိုကာ အခန္းထဲ ျပန္၀င္သြားေလေတာ့သတည္း။

0 comments:

Post a Comment

 

Go Up အေပၚသုိ႔