"အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔က ရုပ္ဆိုးေတာ့ ၾကိဳးစားရမယ္"

ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကေတာ့ မိမိသာသနတကၠသိုလ္မွာ ေနစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကေလးပါဘဲ၊ မိမိတို႔သည္ ေနာက္ဆံုး စတုတၳႏွစ္ ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲၾကီး ေျဖျပီးသည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔၏ ဇာတိရပ္ရြာသို႔ ျပန္ၾကရေတာ့မည္။ မျပန္ခင္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ကိုလည္း ဦးတိုက္သြားခ်င္ေသးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိႏွင့္ ဘဲြ႔တူ ဇာတိတူ သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းတစ္ပါးႏွင့္ အတူ ဆရာေတာ္ကို ဦးတိုက္ရန္သြားခဲ့ၾကေပသည္။ မိမိတို႔သည္ ဆရာေတာ္အား ဦးတိုက္ၾကေလသည္၊ ဦးတိုက္ျပီးေသာအခါ ဆရာေတာ္က မိမိတို႔အား ေမးေလသည္။
"ဦးဇင္းေလးတို႔က ဘယ္ဇာတိကလဲတဲ့" 'ဒါနဲ႔ မိမိတို႔က
တပည့္ေတာ္တို႔က ျဖစ္သားျမိဳ႕နယ္ထဲကပါဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္က ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာၾကားေလသည္။
"လယ္တြင္းသားေတြဘဲ လယ္တြင္းသားေတြက အရာအရာအဆင္ေျပေတာ့ ပ်င္းတယ္၊၊ ေျမကလဲစုိးတာကိုး၊ စိုက္ရာရတယ္ေလ၊ ေအး ဦးဇင္းေလးတို႔ မပ်င္းၾကနဲ႔၊ ၾကိဳးစားၾက၊" တဲ့ မိမိတို႔လည္း ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္က မိမိတို႔ အရပ္အား အမႊန္းတင္ေနေလေတာ့ မိမိအရပ္အတြက္ ဂုဏ္ပင္ယူေနမိေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ဆရာေတာ္ဆက္ေျပာလိုက္ေသာ စကားက မိမိရဲ႕နံေဘးကို ေဆာင့္ကန္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ဆရာေတာ္က မိမိသူငယ္ခ်င္းဘက္လွည့္ျပီး
ေအာက္ပါတိုင္း မိန္႔ၾကားေလသည္။
"အရွင္ဘုရားက ရုပ္ေခ်ာေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြကို ရုပ္နဲ႔ ညာစားလို႔ရတယ္"၊ ေနာက္မိမိဘက္လွည့္၍ မိန္႔ၾကားလိုက္တာက
"အရွင္ဘုရားႏွင့္ တပည့္ေတာ္တို႔က ဥပဓိရုပ္ဆိုးေတာ့ ဥပဓိရုပ္နဲ႔ လုပ္စားလို႔မရဘူး၊ ၾကိဳးစားရမယ္ ဦးပဇင္းေလးတဲ့။" မိမိေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တာက
"ဆရာေတာ္ႏွယ္ သူရုပ္ဆိုးတာနဲ႔ ငါကိုပါဆြဲထည့္တယ္"၊ ဟူ၍ပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ ထန္းတပင္ျမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာတစ္ရြာမွာ တရားေဟာရင္း ဒီအေၾကာင္း စပ္မိလို႔ တရားထဲမွာ ထည့္ေဟာတယ္၊ ဒီအခါ ဒကာမၾကီးတစ္ေယာက္က မိမိအား ေကာက္ခ်က္ခ်သြားေလသည္၊
"ဦးဇင္းေလးက လူသာေသးေနတာ၊ သူ႔ဆရာေတာ္ေျပာသလို ရုပ္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး၊" တ.ဲ "ဤကဲ့သို႔ အမွန္ကို ျမင္တတ္ေသာ ဒကာမၾကီးေတြလဲ ရွိေသးသားဘဲ" ဟု ေတြးရင္း မိမိကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူမိေနေတာ့သည္။
(ဤစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ older post ကို ႏွိပ္ပါ ဟာသပံုျပင္မ်ားဆက္ေတြ႔ပါလိမ္မယ္)