"ဒါဆို ရြာက ပညာတတ္ႏွစ္ေယာက္ထြက္ျပီေပါ့ဘုရား"

အကၽြႏ္ုပ္ အိႏၵိယမွာ ေဒါက္တာဘြဲ႕ဆက္လက္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ရြာမွ ဒါယကာမၾကီး ေဒၚခင္ၾကည္က ဘံုေဘမွာ အမ်ိဳးေတြရွိေၾကာင္း၊ ထိုအမ်ိဳးမ်ား၏ အကူအညီရရန္ ရန္ကုန္မွ သူ႕အကိုၾကီးဆီကို ၀င္ေစလိုေၾကာင္းတိုက္တြန္းလာသည္။ မိမိရဲ႕ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ ဆရာသမားမ်ားကလဲ ထိုဒကာၾကီးဟာ ရန္ကုန္မွာ ပညာတတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ ၀င္ေရာက္ေတြ႕ဆံုရန္တိုက္တြန္းလာသည္၊ သို႕ျဖစ္၍ မိမိကလဲ ၀င္လိုက္ပါမည္ဟု ၀န္ခံကတိေပးခဲ့ပါသည္၊ ထုိဒကာၾကီးသည္ မိမိ၏ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ ထိုဒကာၾကီးက ကံေကာင္းေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ပညာတတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ ေနသည္၊ မိမိ၏ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္မ်ားကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္း လယ္သမားမ်ားဘ၀က မလြတ္ ေျမာက္ၾကေသးပါ၊ ဒီလိုႏွင့္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ရန္ကုန္ရွိ ထိုဒကာၾကီးအား သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုေလသည္၊ ထိုဒကာၾကီးသည္ အမွန္ပင္ ပညာတတ္ၾကီးေပတည္း၊ မဂၢဇင္းမ်ားမွာ အဂၤလိပ္လိုေဆာင္းပါးမ်ားေရးသည္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုက္မ်ားသြား၍ အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ားပို႔ခ်ေပးသည္၊တစ္အိမ္သားလံုး အဂၤလိပ္လို ေျပာၾကသည္၊ မိမိေရာက္သြားေသာအခါ တစ္အိမ္သားလံုး လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆိုၾကပါသည္၊ သူတို႔လဲ ရြာမေရာက္သည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္၍ ရြာ၏အေၾကာင္းမ်ားကို ေမးၾကျမန္းၾကေပါ့၊ ထုိရြာအေၾကာင္းေတြ ေမးျပီးေနာက္ ဒကာၾကီးေမးလိုက္သည္က
"အရွင္ဘုရား ဓမၼာစရိယဘဲြ႕ ရျပီးျပီလား" တဲ့ မိမိကလဲ
"'ဒကာၾကီး ဦးဇင္းက အစုိးရဓမၼာစရိယဘဲြ႕ေတာ့ မရေသးပါ၊ သို႔ေသာ္ ဦးဇင္း သာသနတကၠသိုလ္က တကၠသီလဓမၼာစရိယ(B.A)ဘဲြ႕နဲ႕ သီရိလကၤာက M.A. ဘြဲ႕ေတာ့ ရျပီးပါျပီ" ဟု ေျဖၾကားလိုက္ပါသည္။
ထုိအခါ ဒကာၾကီးေျပာလိုက္ေသာ စကားက
"'ဒါဆိုရင္ ရြာက အရွင္ဘုရားရယ္ တပည့္ေတာ္ရယ္ ပညာတတ္ႏွစ္ေယာက္ထြက္ျပီေပါ့ဘုရား "တဲ့ မိမိကို ပညာတတ္ေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ေသာ ထိုဒကာၾကီးအား စိတ္အတြင္းမွ ၾကိတ္၍ ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ မိမိ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္က
"ေအာ္ ဒကာၾကီးလဲ လိပ္မ်ဳိးဘဲ၊ သူဘက္သူေတာ့ ရက္တတ္သားဘဲ" ဟူ၍ပင္ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။