အရွင္ဘုရားကံေကာင္းတယ္

(အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပုေနျမိဳ႕ ပုေနတကၠသိုလ္ မိန္းအေဆာက္အဦးေရွ႕ အစိုးရလႊတ္ ကြန္ျပဴတာေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတစ္စုႏွင့္ အမွတ္တရ)

သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးသည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ခ်န္ႏိုင္းျမိဳ႕မွ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသို႔ၾကြလိုသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ရုံသို႔ လက္မွတ္သြား၀ယ္ခဲ့ေလသည္။
လက္မွတ္ရုံသို႕ ေရာက္ေသာအခါ အေရာင္းစာေရးအား
အကၽြႏ္ုပ္၏ သူငယ္ခ်င္းက
"အိုသူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္း သီရိလကၤာကို ၾကြမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ လက္မွတ္တစ္ေဆာင္ေလာက္ ေရာင္းခ်ေပးပါ" လို႔ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
ထိုအခါ ကုလားအေရာင္းစာေရးေလးက "အရွင္ဘုရား လက္မွတ္ကုန္သြားျပီးဘုရား" ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္
ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းရဟန္းက
"ဦးဇင္းအေရးတၾကီး သြားစရာကိစၥရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္မွတ္တစ္ေဆာင္ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳျပီး ေရာင္းေပးပါ သူငယ္ခ်င္း" ဟုအၾကိမ္အၾကိမ္ေျပာေသာ္လည္း မရိွေတာ့ေၾကာင္း အၾကိမ္အၾကိမ္ျငင္း ဆိုေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းလဲ ခရီးစဥ္ေတာင္ျဖတ္ရေတာ့မညိ့အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေနေတာ့သည္။ သူဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပင္ျဖစ္လာေတာ့သည္၊ ေနာက္ဆံုး အၾကံတစ္ခုေခါင္းထဲသို႔ ၀င္လာေလသည္။
ထိုအၾကံအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက အေရာင္းစာေရးအား ကပ္ျပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေလသည္။
"သူငယ္ခ်င္း ငါလဘက္ရည္ဘုိးေပးပါ့မယ္" ဆိုျပီး ရူပီး ၃၀ ကို ကပ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ ကုလားအေရာင္းစာေရးက
"ဟုတ္ျပီ ဒါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္ က်န္ မက်န္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္" ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ကြန္ျပဴတာကို တေဒါက္ေဒါက္ ရိုက္ စစ္ေဆးျပီး အာေဘာင္အာ၇င္သံသံႏွင့္ ေျပာၾကားလိုက္ေလသည္။
"အို အ၇ွင္ဘုရား! အ၇ွင္ဘုရား ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ၊ လက္မွတ္က တစ္ေဆာင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္" ဟု ကုလားအေရာင္းစာေရးက ေျပာၾကားလိုက္ေလသည္။
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူလဲ ကုလားအား ေငြေပးေခ်၊ လက္မွတ္ယူျပီး ထြက္လာခဲ့ေလသည္၊ လမ္းတြင္ မိမိဘာသာျပံဳးျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ေလသည၊္ "အေမာင္ကုလားေရ ငါကံေကာင္းတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ၊ရူပီး ၃၀ ရဲ႕ တန္ခိုးေၾကာင့္သာ ငါလက္မွတ္ရခဲ့တာပါကြာ" ဟူ၏္။